Her peygamberin hayatında bir çok zorluk olmuştur. Ermiyâ Aleyhisselâm’ın Peygamber olarak gönderildiği sırada da, İsrâiloğullarının isyânları, azgınlıkları ve taşkınlıkları artarak sürüp gitmekte idi. Ermiyâ aleyhisselâm, Mûsâ aleyhisselâmın dîninin hükümlerini bildirmek ve yaymakla vazifelendirilmiş bir nebî idi.
ERMİYÂ ALEYHİSSELÂM:
İsrâiloğullarına gönderilen peygamberlerden. Hârûn aleyhisselâmın neslindendir. Mûsâ aleyhisselâmın dîninin hükümlerini bildirmekle vazîfelendirilmişti.
Peygamber olan Şa’yâ aleyhisselâmın şehîd edilmesinden sonra, isyânları ve azgınlıkları iyice fazlalaşan İsrâiloğullarına Ermiyâ aleyhisselâm peygamber olarak gönderildi. Nâşiye bin Emvâs adlı hükümdâra ve İsrâiloğullarına Allahü teâlânın emirlerini bildirdi. Îmân ve itâate gelmezlerse, musîbetlere uğrayacaklarını söyleyince, azgınlık ve isyânlarına devâm eden İsrâiloğulları onu hapsettiler.
Bu sırada Âsûrî hükümdârı Buhtunnasar büyük bir orduyla Kudüs üzerine yürüdü. Şehre girerek İsrâiloğullar ının askerlerini tamâmen öldürdü. Süleymân aleyhisselâmın yaptırdığı Mescid-i Aksâ’yı yıkıp içindeki kıymetli eşyâyı, altınları, gümüşleri ve mücevherleri aldı. Bütün şehri ateşe vererek Tevrât nüshalarını yaktırdı. Yetmiş bin çocuğu da esir olarak götürdü. Buhtunnasar, Ermiyâ aleyhisselâmı hapisten çıkararak kendisiyle birlikte gitmesini istediyse de Ermiyâ aleyhisselâm gitmeyerek Kudüs’te kaldı. Buhtunnasar tarafından harâbe hâline getirilen Kudüs’te kaçıp saklanan İsrâiloğulları Ermiyâ aleyhi sselâmın yanına gelip toplandılar. Barınacak yerleri kalmadığından Mısır’a gittiler.
Ermiyâ aleyhisselâm onlara, olanlardan ibret almalarını ve Allahü teâlâya kulluk etmelerini söyledi. İsrâiloğulları bu dâveti yine dinlemediler. Ermiyâ aleyhisselâm onların isyânlarından vazgeçmeyeceklerini görerek Nil nehri kenarına gitti. Bir müddet sonra Mısır’ı da istilâ eden Buhtunnasar, Mısır Fir’avnını mağlûb ettiği gibi, İsrâiloğullarını da esir aldı. Ermiyâ aleyhisselâmı Mısır’da da gördü fakat ona dokunmayıp, emân (güven) verdi. Arzû ettiği yere gitmesi için serbest bıraktı. (Nişâncızâde Mehmed Efendi, Taberî, Sa’lebî)
Şa’yâ Aleyhisselâm’ın Yahudîler tarafından şehid edilmesinden sonraCenab-ı Allâh, İsrâiloğullarına Ermiyâ Aleyhisselâm’ı nebî (peygamber) olarak gönderdi.
Ermiyâ Aleyhisselâm Mescid-i Aksâ’da insanlara vaaz etmeye, Tevrât’ı öğretmeye ve ders okutmaya başladı.
Uzeyr Aleyhisselâm’ın babası Şureyhâ oğullarının ellerinden tutup Hazret-iErmiyâ’ya getirdi.
Onlara ilim okutması için o Yüce Peygamber’e teslim etti.
Uzeyr Aleyhisselâm, büyük bir aşk ve şevk ile Ermiyâ Aleyhisselâm’dan ders okumaya başladı…
Şa’yâ Aleyhisselâm’ın ağaç mu’cizesini gördükleri halde hakikate inanmayan ve gözleri dönmüş olan Yahudiler, Ermiyâ Aleyhisselâm’ın vaaz, nasihat ve tavsiyelerine kulak asmadılar.
Şımarık Yahudîler, kendilerine öğütler veren Hazret-i Ermiyâ’ya sövdüler, binbir türlü hakâret ettiler.
Yine bir gün Ermiyâ Aleyhisselâm ders verirken Yahudîler, geldiler.
O yüce peygambere hakaret ettiler.
O’nu kürsüden indirdiler ve O’na;
-“Sen bilmez misinki biz nasihat eden kişileri sevmeyiz,” dediler.
Sövmekle içleri rahat etmeyince onu yakaladılar.
Onu dövdüler.
Sonra da o yüce peygamberin mübârek elleri ve ayaklarından bağladılar.
Onu hapse attılar.
Talebelerini dağıttılar.
Uzeyr Aleyhisselâm, ağlaya ağalaya eve geldi.
İyi niyetli insanlar azınlıktaydı.
Ermiyâ Aleyhisselam’ın başına gelenlere pek kimse aldırış etmedi.
Çoğu seyirci oldular.
Uzeyr Aleyhisselâm’ın babası Şureyhâ gibi bazı iyi niyetli kişiler, engel olmak istedilerse de mânî olamadılar.
Yedikleri dayak onlara kâr kaldı…
Eşrâf, “Neme lazım” diyordu.
Uzeyr Aleyhisselâm evine gelip babasından ders almaya başladı.
Okumuşları;
-“Bu böyle gitmez! Peygamberlerini, âlimlerini ve mürşidlerini öldüren, ilim talebelerini dağıtan, ilim yuvalarını yasaklayan bu millete Allâh yakında büyük bir belâ verecektir. “Neme lazım” diyen bir milletin iflah olması mümkün değildir,” diyorlardı.
Öyle oldu…
Allâh, azıtan, sapıtan, kendilerine gönderilen peygamberleri öldüren ve kendilerine doğru yolu gösteren o yüce insanları hapseden Yahudîleri, mecusî olan bir kulu ile terbiye etti.
Yahudîlerin başına Buhtunnasr’ı musallat etti.
Cenâb-ı Allah, Hazret-i Ermiyâ (İrmiyâ) Aleyhisselâm’dan ve diğer tüm Peygamber Efendilerimiz’den razı olsun. Bizleri de şehitlik mertebesiyle müjdelesin. Bu mübarek Peygamber Efendilerimiz’in şefaatlerine nâil eylesin bizleri… Amin.
