EBÛ ABDULLAH DÎNEVERÎ
Evliyânın büyüklerinden. İsmi Muhammed bin Abdülhâlık Dîneverî künyesi, Ebû Abdullah’tır. Medîne-i münevvere ve Şam arasında Vâdi-i Kurâ’da ikâmet etti. Doğum ve vefât târihleri bilinmemektedir. Dînever şehrinde vefât etti.
Ebû Abdullah Dîneverî zamânındaki bâzı âlim ve evliyâ ile görüşüp mânevî ilimlerde yüksek dereceye ulaştı. İslâmiyete uymaktaki gayreti ve talebelerini mânevî yönden yetiştirmekteki azmi çok fazlaydı. Vâdi-i Kurâ denilen yerde senelerce hak yoluna gönül verenler için lüzumlu edepleri öğretmekle meşgûl oldu. Âlim ve velîlerin dersleri ile sohbetlerine koşmayı teşvik eder; “Küçüklerin büyüklerle berâber olmak, onların sohbetlerinde bulunmak arzuları, akıllılıktır.” derdi. Güzel ve temiz giyinirdi. Sebebi soruldukta; “Tasavvuf yolunda bulunanlardan bâzısının kıymetli elbiseler giymesi seni şaşırtmasın. Onlar bâtınlarını, kalplerini iyice temizlemeden evvel, gördüğün o kıymetli ve süslü elbiseleri giymezler.” buyurdu. Nefsi gözetmeyi bildirir; “Nefsini hayırlı işlerle meşgul eyle. Aksi halde o seni kötü şeylerle meşgul eder.” derdi.
Ebû Abdullah Dîneverî hazretleri zaman zaman başından geçen hâdiselerden anlatırdı:
“Çok kere sefere çıkardım. Bir defâsında birisini gördüm Tek ayağı vardı. Uzun bir yolculuğa çıkmıştı. Aksayarak gidiyordu. Ona; “Bu hâlin nedir? Bu kadar uzak yere nasıl gidersin? Bu hâlinle nasıl yolculuğa çıktın?” dedim. Bana; “Sen müslüman mİsİn?” diye sordu. Ben de; “Evet.” dedim. Sonra bana; “Peki sen Allahü teâlânİn Kur’ân-İ kerîmdeki meâlen; “Biz hakîkaten insano?lunu Şan ve Şeref sâhibi kİldİk. Onlarİ karada ve denizde taŞİdİk. Kendilerine güzel güzel rİzİklar verdik. Yine onlarİ yarattİklarİmİzİn birço?undan üstün kİldİk.” (İsrâ sûresi: 70) âyet-i kerîmesini taşıyan o olduktan sonra bize ne düşer.” dedi. Bunun üzerine emin, tevekkül sâhibi biri olduğunu anladım.”
Kendisine çok konuşmanın zararlarından soruldu. O zaman; “Çok söz, iyilikleri yer bitirir. Hattâ yer, kurutur. Tıpkı kuru arâzinin suyu yuttuğu gibi olur.” buyurdu.
KAYNAKLAR
1) Tabakât-ül-Kübrâ; c.1, s.125
2) Tabakât-üs-Sûfiyye; s.515
3) Nefehât-ül-Üns; s.312 (Fârisî 252)
4) Tabakât-ı Ensârî; s.479
5) Tabakât-ül-Evliyâ; s.296
6) Menâkıb-ül-Ebrâr ve Mehâsin-ül-Ahyâr
7) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.4, s.11
