İsa Peygamber bir mezarlığın yanından geçerken ağlamaya başladı. Yanındakiler sordular:
– Ey Allah’ın Peygamberi, neden ağlıyorsun?
– Neden olacak, şu mezarlıktaki bir ölünün ruhlar âleminde çektiği azaba ağlıyorum.
– Neden azap çekiyor?
– Herhalde dünyada iken bir kısım günahlar işlemiş, Allah ın emirlerine uymamış.
Hazret-i İsa, oradan uzaklaşarak, varacağı köye varıp vaaz ve nasihatlannı yaptıktan sonra, tekrar aynı yoldan köyüne döndü. Yine aynı mezarlığın yarıma gelince arkadaşları İsa Peygamber*in ağlayacağını sandılar. Halbuki ağlamıyor, gülüyordu.Sordular:
Ey Allah’ın Nebisi, bu defa neden tebessüm edip, seviniyorsun?
– Geçen defakl adama yapılan azab kalkmış, güllük gülistanlık bir yerde zevk ü sefa içinde eğleniyor ondan.
– Neden azabı kalkmış acaba?
– Neden olacak, adamın dünyada bir çocuğu var Şu sıralarda bir hocaya gidiyor, ondan din dersleri alıyor. Çocuk besmeleyi ezberledi.
Rabbimiz de buyurdu iki:
– Senin oğlun dünyada Benim ismimi ezberledi. Besmeleyi öğrendi. Her zaman “Bismillah“ demeye baş ladı.
Ben, böyle bir çocuğun babasına azap etmem. Haydi çocuğunun dindarlığı hürmetine seni affediyorum.”
Böylece çocuğu besmeleyi öğrendiği andan itibaren babasından azap kalktı.
