BENİ AĞLATAN O SESİN DEHŞETİ
Hakkın has kullarından bir âbid vardı… Tamâmiy]e sevdalara gark olmuştu… Gözünden iplik iplik yaşlar akar, gözyaşı incileri toprağa dökülürdü.
Bir gün halk onun etrafında toplandı da dedi ki:
— Ey din eri!… Allah sâna rahmet etsin. Niçin ağlayıp duruyorsun?
Âbid ıslak gözlerini yükseklere kaldırıp:
— Âh, dedi, âh!… Beni ağlatan gönlümde açılan bir yaradır. Bu yaranın acısını ancak korkanlar duyar…
— Bu yara nedir?
— Gelin Allah huzurunda hesap verin, diye bağırt lan sesin verdiği yaradır!..
Ne diyelim? Bu şuûr herkese nasip değil ki… Yarın mahşer gününde Hak’tan erişir hitap: Oku! İşte açıldı nefsine ait kitap!…
