BİR BAŞKA FEDAİ
Câbir İbn-i Abdullah (Radıyallahü Anh) ‘den: Bir gün Allahın Resûlü sahabilerine dediler ki:
— Kâ”b İbn-i Eşrefi öldürmek için kim hazırdır? Çünkü o, Allah”a ve Resûlüne isyan etmiştir…
Kâ”b, hiç durmadan Peygamberler Peygamberinin Şeyhinde yılan dilini oynatırdı… Bu ise Nebiler Nebisinin mübârek gönlünü mahzun ediyordu. Artık onun çir-kef vücudunun ortadan kaldırılması gerekiyordu…
Alemin Fahrinin sorusu üzerine sahabUerden Mu-hanuned b. Mesleme ayağa fırladı ve:
— Ey Allahın Resûlü! dedi, ister inisin onu ben öldü, reyim!..
_Evet, isterim!.. Fakat bu tehlikeli bir iştir!..
— Olsun, ey Allahın Resûlü!.. Yalnız siz ona bir şey söylememe müsâade ediniz!..
— Ne istersen söyle!..
— Kâ”b”ı sevindirmek için ha.kkini7.da bazı şeyler dersem olur mu?
— Hatıra geleni söyleyebilirsiniz!..
— Ey Allahın Resûlü, ben de gider o kâfirin kafasını koparırım!..
— Ben de sizden bunu umarım! ..
Bunun üzerine Muhammed îbn-i Mesleme derhal yola koyuldu… Hem gidiyor, hem de plânlar yapıyordu… Yanma da birkaç kişi aldı ve nihayet o kâfirin mekân tuttuğu yere vardı ve dedi:
— Şu kişi (yâni Allahın Resûlü) bizden sadaka istedi. Ve bize güç vergi teklif etti. Ey Kâ”b, ben de ödünç bir şey almak için sana geldim!..
Kâ”b”ın kanlı gözleri ümitle pırıldadı:
— Muhakkak ki o, daha sizden çok şeyler isteyecek ve sizin usancınızı artıracaktır!..
— Ne yapalım, ey Kâ”b? Biz bir kere ona uymuş bulunduk. Onu derhal bırakmak istemiyoruz. Bakacağız, onun hâli ne olur… Şimdi biz, senin bir deve yükü veya iki deve yükü ödünç hurma vermeni istiyoruz!..
— Fena bir teklif değil!. Fakat bana rehin vermeniz lâzım!..
— Rehin olarak ne istersin?
— Kadınlarınızı!..
— Kadınlarımızı sana nasü rehin verebiliriz? Bugün sen arabuı en güzel bir simâsısm!. Bakarsın kadın gönlü akıverir!..
— öyle ise oğullarınızı rehin veriniz!..
— Bu da olmaz!.. Sonra bunların biri hakkında: Bir, iki deve yükü hurmaya rehin olundu diye sövülür ki, bu bize ebedi bir leke ve azabdır. Lâkin biz sana silâhımızı, zırhımızı rehin edelim…
— Peki, bu da kabul!..
Böylece anlaştılar.. Kâ”b, kendisine gelmesi için îbn-i Mesleme”ye bir vakit tâyin etti ve dedi =
— Bana şu zamanda gel!…
Muhammed îbn-i Mesleme (Radıyallahü Anh) bir gece Kâ’b”a geldi. Kale dışından seslendi:
— Ey Kâ”b!.. Ben geldim, kapıyı aç!..
Yanında da Kâ”b”m süt kardeşi Ebû Naile vardı. Kâ”b bunlan kale içine dâvet etti:
— İçeri giriniz, ben de geliyorum!..
Kâ”b, misafirlerini karşılamak için onların yanına inmek gâyesiyle kalktı. Karısı hemen yolunu kesti:
— Bu saatte nereye çıkıyorsun?
Kâ’b fena öfkelendi:
— Ey kadın, geri çekil!.. Bu seslenen Muhammed îbn-i Mesleme ile kardeşim Ebû Nâile”dir!..
Kadın yaralı kuşlar gibi çırpınarak dedi ki:
— frenin ol ben bir ses işittim ki, ondan kan damlıyor. Bu adamlar sana bir fenalık yapmasın!..
Kâ”b köpürdü:
— Sus kadın!.. O benim kardeşim!..
— öyle de olsa tedbiri elden bırakma!..
— Kerim olan bir genç, geceleyin kılıç darbesine çağ-nlsa bile, o çağrıya muhakkak uyar…
— Yâni ölüme gider mi?
— Evet!..
Kâ”b, öfkeyle merdivenleri indi… Ve küt küt yürüyerek misafirlerinin yanma vardı..
Muhammed Ibn-i Mesleme Hazretleri daha önce ken. dişiyle beraber iki kişiyi de kaleye sokmuştu. Onlara şöy! le demişti:
— Kâ”b gelince ben onun başım tutup saçını kokla-nm. Siz benim Kâb”m başını sıkıca yakaladığımı görünce hemen kılıçlarınızı çekip onu vurunuz…
Kâ”b”ın ölüme gittiğinden haberi bile yoktu… Süslenmiş, kokulanmış, en nâdide elbiselerini giyinmiş olarak misafirlerinin yanma indi. Muhammed îbn-i Mesleme (Radıyallahü Anh):
— Aman, dedi, bu ne güzel koku!.. Bugünkü gibi güzel koku ömrümde koklamadım!…
Usul usul Kâ”b”a yaklaştı… Kâ”b”ın sevinçten gözleri parlıyor ve şöyle diyordu:
— Ne sanıyorsun!.. Arabın en asil ve en güzel kokulu kadınlan sinemde yaşıyor!..
Muhammed İbn-i Mesleme”nin beklediği an gelmişti. İşte güzel bir fırsat elvermişti t
— Ey Kâ”b, dedi, başım, saçını koklamama müsâade eder misin? Ne kadar güzel kokuyorsun?
Kâ”b kıkır kıkır güldü:
— Evet, istediğin gibi kokla!..
Muhammed îbn-i Mesleme (Radıyallahü Anh), hemen Kâ”b”ın başım sımsıkı yakaladı. Ve arkadaşlarına haykırdı:
— Haydi kılıç darbesine tutup vurunuz!..
Kâ”b îbn-i Eşref çırpmıyordu, fakat kurtulmak ne mümkün. Bir kılıç darbesiyle kafası gövdesinden aynldı ve Kâ”b’m haykırışı kalenin duvarlarında yankılar yaptı…
Bu feryâdı duyan yahudiler değirmen taşlan gibi dönıheye başladılar… Peygamber fedâileri o kâfirin kesik başım bir yem torbasına koyup gecenin karanlığında gözden kayboldular ve müjdelerle Allahın Resûlüne geldiler…
