Umeyr B. Adiyye Bakınız
Umeyr b. Adîy, Hatma oğulları yurdunda îslâma can atan ve Müslümanlığını gizli tutan bir zattı…
Hatma oğullan yurdunda bir yanudi kadını vardı ^ Allahın Resûlü aleyhine şiirler söylüyordu… Halkı Cihan Peygamberine karşı ayaklandırmağa çalışıyordu…
Bedir cengi üzerine de şöyle demişti:
— Ey Hazrec oğullan!… Siz, kendinizden olmayan bir yabancıya boyun eğdiniz!…
Böyle demekle Kâinatın Efendisini kasdediyor ve ona karşı tertipler peşinde koşuyordu…
Umeyr b. Adiyy bu sözleri duydu ve fena halde öfkelendi:
— Ey Babbi Kerîmim, dedi, Eğer, Resülüllah, Bedir”-den Medine”ye dönerse, sana nezrim olsun: Ben o kâfir kadım öldüreceğim!…
Bir zaman sonra Allahın Resûlü şanlı bir zaferle Be-dir”den nur şehri Medine”ye dönmüşlerdi…
Şimdi Umeyr yeleli arslanlar gibi kadını parçalayacağı ânı düşünüyordu… Ramazanın 25. günü gece yansı gizlice o kâfir kadının evüıe girdi…
Elinde kılıç usul usul ilerledi…
Kadının çevresinde oğullan uyuyordu… Herkes derin bir uykunun kollarındaydı…
Kadının göğsü üzerinde de emzirdiği küçük bir çocuk vardı. Umeyr, çocuğu eliyle iterek kadından ayırdı ve:
— Ya Allah!… deyip kılıcını kâfir kadının göğsüne saplayıp arkasından çıkardı…
Kadın gık bile diyemeden cehennemi boylamıştı bile…
Umeyr, yine hiç kimseye görünmeden evden çıkıp Peygamber mescidine koştu…
Sabah namazını Peygamberler Peygamberiyle laldı. L. biler Sultanı namazdan çıkınca ona nazar etti: f — Ey Umeyr!… Mervân”m kızını öldürdün mü?
Umeyr çırpınan alevler gibi dalgalanarak cevap verdi:
— Evet, öldürdüm!. Babam, anam sana fedâ olsun, ey Allahın Resulü!…
Umeyr, kadının öldürülmesi için Nebiyyi Zişan”dan izin almamıştı, şimdi korkuyordu:
— Ey Allahın Resûlü, dedi, bana bunda bir mes”uli-yet var mı?
Ondan şu cevabı aldı:
— Hayır!… Sana, onda ne kan talebi, ne de bir ihtilâf var!…
Sonra mübarek yüzünü etrafında halkalanan sahabi-lerine çevirip dediler ki:
— Allah ve Resulüne gizlice yardımda bulunan bir adama bakmak istediğiniz zaman, Umeyr b. Adiyy”e bakınız!…
Umeyr sevinç ve saadetinden uçacak gibi oldu…
Umeyr’in gözleri, biraz perdeli idi. Hazret-i Ömer (Ra^ dıyallahü Anh) bunu kasdederek;
— Şu âmâya mı? dedi…
Nebiler Sultani:
— Sus yâ Ömer, dedi, ona âmâ deme, o tam görüşlüdür!…
Az sonra Umeyr, Kâinatın Efendisinin huzurundan ayrüıp kabilesinin yolunu tuttu… Yolda, kâfir kadının lânetli cesedim gömmekte olan bir topluluğa rastladı. Onlar :
— Ey Umeyr, dediler, bu kadını sen mi öldürdün?
Umeyr, başım bir arslan gibi dik tutarak haykırdı:
— Evet!. Bana ne hileniz, ne kötülüğünüz varsa yapınız!… Canım kudret elinde olan Allah”a yemin ederim ki, hepinize söylüyorum ben ölünceye veya sizi öldürünceye kadar bu kılıcımı size vuracağım!…
Umeyr”in bu şahlanışı üzerine Hatma oğullan dunda İslâmiyet bir çığ gibi yayıldı. Korkularından lûmanlıklannı gizleyen kimseler de meydana çıkta…
