Vaktiyle Mekke’de Tufeyl isimli meşhur bir şair yaşardı. Hemen herkes onu tanır, şiirleri elden ele, dilden dile dolaşırdı.
Bir gün Peygamber Efendimiz (S.A.V.) i görmek istedi. Müşrikler (iman etmeyenler) Tufeyl’in etrafım alarak vaz geçirmeye çalıştılar.
— Sakın gitme, gidersen ne yapar yapar seni Müslüman eder.
Şair Tufeyl gülümsedi:
[ – Aklım var, fikrim var, dedi. Ben doğru olanı arıyorum.
O sırada Kabe’ye yakın bir yerde dua eden Peygamberimize yaklaştı. Kulak kabarttı. Peygamberimiz (S.A.V) şöyle diyordu:
– Allahım, Müslümanları küfürden, kötülükten, cahillikten koru. Onlara yardım et.
Şair Tufeyl bu sözleri duyunca etkilendi. Peygamberimiz, insanların iyiliğini istiyordu. Müşriklerin anlattılar! gibi değildi. Onu görür görmez sevmişti. Önüne diz çöktü:
– Seni duydum ya Resûlallâh, Peygamber olduğuna inandım. Müslüman olmak istiyorum. Ne gerekiyorsa öğret.
Peygamberimiz pek memnun oldu. Hemen oracıkta şair Tufeyle kelime-i şehadet getirtti.
– Eşhedü en lâ ilahe illallah ve eşhedü enne Mu-hammeden abdühü ve Resulühü…
Müslüman olan meşhur şair, sevinçle Peygamberimize döndü:
– Çok mutluyum. Yalnız, Allah’a dua et de bana bir nişan versin. Kabileme gidince Müslüman olduğuma inansınlar. Böylece belki onlar da Müslüman olur.
Peygamberimiz dua etti. Duası biter bitmez Tufeylin iki kaşı arasında nohut iriliğinde bir nur belirdi. Bir yıldız parçası gibi ışıl ışıl parlıyordu.
Biraz sonra Tufeyl, şöyle bir teklifte bulundu:
– Ya Resûlâllah, bu nur, kırbacınım ucuna insin. Yoksa kabilem eski dinimi terketmenin bir cezası olarak düşünür.
Peygamberimiz tekrar dua etti ve nur, Tufeyl’in kırbacının ucuna indi. Parlamaya başladı.
Tufeyl kabilesine döndü. Etrafını alıp onunla alay etmek istediler. Fakat kırbacının ucundaki nuru görünce sözleri gırtlaklarında düğümlendi. Bazıları Müslüman oldu.
Daha sonra Tufeyl, seksen kadar inanmış Müslü-manla Hayber savaşma katıldı. Peygamberimizi tekrar ziyaret etti. Tufeyl’i kutlayan Peygamberimiz (S.A.V.) hizmetlerinden dolayı memnun olduğunu bildirdi. Ve İslâm tarihinde şair Tufeyl’e, “Nurlu Sahabi” dendi.
