FUHŞ (Fuhuş):
Çirkin söz. İş ve ayb şeyler. Çirkin olan işleri başkalarına açık kelimelerle anlatmak.
Hayâ îmândandır, fuhuş söylemek cefâdandır. Îmân Cennet’e, cefâ Cehennem’e götürür. (Hadîs-i şerîf-Müsned-i Ahmed bin Hanbel)
Fuhuş insanın lekesi, hayâ zînetidir. (Hadîs-i şerîf-Berîka)
Fuhuş söyleyenlerin Cennet’e girmeleri haramdır. (Hadîs-i şerîf-İbn-i Ebiddünyâ)
On şey, son nefeste îmânsız gitmeğe sebeb olur:
1)Allahü teâlânın emirlerini ve yasaklarını öğrenmemek,
2) Îmânını Ehl-i sünnet îtikâdına göre düzeltmemek,
3) Dünyâ malına, rütbesine düşkün olmak,
4)İnsanlara, hayvanlara, kendine zulmetmek, eziyet et mek,
5)Allahü teâlâya şükür ve iyilik edenlere teşekkür etmemek,
6)Îmânsız olmaktan korkmamak,
7)Beş vakit namazı vaktinde kılmamak,
8)Fâiz alıp vermek,
9)Dînine bağlı müslümanları aşağı görmek. Bunlara gerici gibi sözler söylemek,
10)Fuhş sözleri, y azıları ve resimleri söylemek, yazmak, yapmak. (İmâm-ı Birgivî)
Fuhuş sözleri, yazıları ve resimleri söylemek, yazmak ve yapmak son nefeste îmânsız gitmeye sebeb olur. (Hamza Efendi)
Cimâ ve abdest bozmak gibi çirkin olan işleri başkalarına açık kelimelerle anlatmak fuhuştur, harama yakın mekrûhtur. Bunları söylemek hayâyı, utanmayı giderir. Edebli ve sâlih olan, fuhuş söylemeye mecbûr olunca, açık mânâları başka olan kelimelerle anlatır. Meselâ, Kur’ân-ı kerîmde, cimâ için dokunmak anlamına gelen lems kelimesi buyurulmuştur. (Abdülganî Nablüsî)
