İBRÂNÎ:
Eski yahûdî sülâlesi veya o soydan olan. Yahûdî topluluklarından birine mensûb kimse.
Samî ırkından olan Yahudiler. Yahudilerin kullandığı dilin ismi de “İbranice”dir. Kelimenin kökü Arapça “Ibr”dır. Ibr; dere ve nehrin bir kenarından öbür kenarına geçmek anlamındadır. Yahudiler Fırat nehrini geçerek “Arz-ı mev’ud”a yani bugünkü Filistin’e geldiler. Bundan dolayı orada yaşayan Kenanîler, Yahudileri “nehri aşan” anlamında ibrânı diye nitelediler.
Ayrıca bu kelime bedevî kelimesi gibi, kırda, çölde göçebe hayatı yaşayan demektir. Mısırlılar, Filistinliler, isrâiloğulları çölde yaşadıkları ve yerleşik hayatları olmadığı için Ibriler diye isimlendirilmişlerdi. isrâiloğulları Kenan ülkesini yurt edinerek şehri ve yerleşik hayatı öğrendikleri zaman, ibrî kelimesinden nefret etmeye başladılar. Çünkü bu kelime, kendilerine göçebelik devri hayatlarını, bedevîliklerini, kabalıklarını hatırlatıyordu. Bu sebeple, sadece “İsrailoğulları” adıyla tercih ettiler (Ahmed Çelebi, Mukayeseli Dinler Açısından Yahudilik, terc. Ahmet, M. Büyükçınar, Ömer F. Harman, s. 26-28).
İbrânî ismi israiloğullarının eski adıdır. İsrail ise Hz. Yakub’tur. İbrânîler, Hz. Yakub’un sülalesinden oldukları için kendilerine “Benu İsrail” denilmiştir, İbranilerin kullandığı dile de”ibranice” denilmiştir.