Kalb Tasdîki: Dinden olduğu sözbirliği ile bildirilmiş olan şeylere, kalbin inanması.
Îmân; kalb ile tasdîk, dil ile ikrârdır, söylemektir. (Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî)
“Kalp ile tasdik” imanın temel esası ve rüknüdür. Bu rüknün görünür bir çok alamet ve işaretleri bulunuyor. Bunlardan en önemlisi dil ile ikrar, aza ile ameldir. Yani insan kalbinde inandığı bir şeyi dili ile ifade eder, azaları ile eyleme döker. Dil ile ifade etmek aza ile amel etmek, kalpteki tasdikin en önemli iki ispatı iki şahidi oluyor. Çünkü insan kalbi ile inanmadığı bir şeyi ne dili ile ifade etmek ister ne de azaları ile eyleme geçirmek ister.
Kalpteki tasdikin başka alametleri de bulunuyor. Mesela, insanın huzur ve vicdanı buna bir örnektir. İnsan inandığı şeyden huzur duyar ve vicdanı da bunu tasdik eder. İnsanın inanmadığı bir şeyden huzur duyması ve vicdanen rahat olması mümkün değildir. Hatta insanın bütün duygu ve azalarının, kalpteki tasdiki onaylama ve kabul etme kriterleri vardır.
Kalpteki imandan bir tek nefis ve şeytan rahatsız olur. Ve bu rahatsızlığını da vehim ve vesvese şeklinde insana aitmiş gibi yutturmaya çalışır. Yani sizin ifade ettiğiniz “kötü hissiyat” kalp ve vicdanın değil nefis ve şeytanındır. Ve şeytan bu hissiyatı size mal etmeye çalışıyor, ta ki sizi ümitsizliğe düşürüp üzüntüye gark etsin.
