Maraz-ı Mevt: Ölüm hastalığı, insanı iş görmekten men eden ve başladığı târihten îtibâren en az bir yıl içinde ölüme götüren hastalık.
Ömer bin Abdülazîz, maraz-ı mevtinde; “Allah’ım, ben o kimseyim ki, bana emirlik verdin. Ben kusûr ettim. Yanlış işleri yapmaktan beni nehyettin (sakındırdın). Ben ise isyân ettim” diye üç defâ söyledi ve sonra da; “Lâ ilâhe illallah, ibâdete lâyık o lan ancak Allahü teâlâdır” dedi ve başını göklere çevirip; “Ben öyle kimseleri görüyorum ki, onlar ne insan ne de cindir” buyurdu ve bir müddet sonra rûhunu teslîm etti. (İbn-ül-Cevzî)
İnsanın ölümüne sebep olan hastalık. Böyle bir hastalık insanı zayıflatır, ona ölüm korkusu verir ve ölümüne sebep olur. Maraz-ı mevte tutulan bir insanın hastalığıyla ölümü arasında sıhhat halinin olmaması lâzımdır. Eğer hasta sıhhata kavuşursa, hastalığı maraz-ı mevt olmaktan çıkar. Maraz-ı mevt`te olan kimsenin kendine ait bazı hukukî durumları vardır.
