MEMNÛ’: Yasak. Dînen yasak edilmiş.
Almak memnû’ olan şeyi vermek dahi memnû’ olur. Meselâ rüşvet almak, alan hakkında memnû’ olduğu gibi, vermek dahi veren hakkında memnû’dur. (Mecelle: 34)
İşlenmesi memnû’ olan şeyin istenmesi dahi memnû’ olur. Yâni bir şeyin işlenmesi yasak ise, o şeyin yapılmasını başkasından istemek ve yapılmasına vâsıta ve âlet olmak dahi memnû’dur. Meselâ, bir kimsenin başkasına eziyet ve mal veya canına zarar ver mesi ve rüşvet alması ve yalan yere şâhitlik yapması memnû’ işlerden olduğu gibi, bunları başkasına yaptırması veya teşvik etmesi ve zorlaması da memnû’dur. (Mecelle: 35)
Zarûretler, memnû’ olan şeyleri mubâh kılar. Mâni zâil, yok oldukta memnû’ avdet eder (geri gelir). Meselâ bir kimsenin avret mahalline (yerine) bakmak memnû’ ise de, yara ve başka hastalık hâlinde zarûret hâli sebebiyle hekim (doktor) ve cerrâh ebe gibi kimselerin bakması mubâh olur. (Mecelle: 21)
