MENNÂN (El-Mennân): “Çok ihsân eden” mânâsına Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden).
Mennan: kökünden türeyen mübalağalı ism-i faildir, mastanda “harman” gibi sadece “mennen” gelir. Kelime olarak; iyilik yapmak, ihsan etmek, ikram etmek, lütufta bulunmak, nimet vermek, yaptığı iyiliği başa kalkmak ve iyiliği kesmek gibi manalara gelir.
Hannan: Rahmetlerin en lâtif cilvesini gösteren, Rahman ve Rahîm olan ve çok merhametli olan Allah demektir. Bu isimde şefkatin daha ince ve latif manası hükmediyor. Müşfik olabiliriz, ama latif ve nazik olmak ayrı bir şeydir.
Mennan: İhsanı bol, çok çok ihsan eden, en çok nimet veren Allah demek. Biz de hayatımızda ihsan eder, eli açık olursak bu isme mazhar olmuş oluruz.
Deyyan: Herkesin hesabını ve hakkını en iyi bilen ve veren Hâk Teâla demektir. Ölmeden nefsimizi sığaya çekersek, bu ismin manasını üzerimizde göstermiş oluruz.
