Vaktiyle namazsız, oruçsuz ahlâksız biri vardı. Bir Ramazan günü kasabaya gitmek için köyünden ayrıldı. Yolda yürürken yanına tanımadığı bir adam sokuldu. Nereye gittiğini sordu:
– Kasabadan öteberi almaya gidiyorum, dedi adam.
– Ben de seninle gelebilir miyim? Yalnız yürümek canımı sıkıyor da…
Teklifi kabul etti. Yol uzundu. Yabancıyla konuşa konuşa giderlerdi.
Bir süre yürüdükten sonra bir bağa rastladılar. Ahlâksız adamın hırsızlığı da vardı. Hemen bağa girdi ve yiyebildiği kadar üzüm yedi. Yiyemediklerini de sırf zarar olsun diye koparıp yere attı.
Yol arkadaşı, niye böyle yaptığını sorunca güldü.- Bağ benim değil ki, zaran başkası çekecek.
Biraz sonra bir köye girdiler. Öğle ezânı okunuyordu. Yabancı adam ezan sesini duyunca yüzünü buruşturdu. Göz ucuyla yol arkadaşına baktı. Ondan camiye gitmek için bir hareket görmeyince sordu:
– Namaza gitmeyecek misin?
– Ben namaz mamaz kılmam, dedi adam. Oruç da tutmam.
Yabancı birden durdu ve yol arkadaşına:
– Kusura bakma arkadaş, dedi. Senden ayrılmak zorundayım.
Adam şaşırdı:
– Niçin ayrılacaksın, sana karşı bir kusur mu işledim?
– Yok, dedi yabancı. Bana karşı bir kusur işlemedin. Ama beni ve seni yaradan Allah’a karşı büyük kusurlar işledin.
Adam daha beter şaşırdı:
– Nasıl? diye sordu. Ne demek istiyorsun?
– Birader, şu kısa yolculukta Allah’ın hoşuna gidecek tek söz söylemedin, tek hareket yapmadın. Aksine hoşuna gitmeyecek ne varsa onu yaptın. Başkasının bağına girdin, zarar verdin. Ezân okunuyor namaz kılmıyorsun.
Adam sıkıntılı sıkıntılı bakındı:
– İyi ama sen de kılmıyorsun ki!
– Doğru, dedi yabancı. Kılmıyorum, çünkü ben insan suretine girmiş bir şeytanım. Allah’ın emrini bir kerecik tutmadım diye lanetlenip huzurundan kovuldum. Ya sen, bir günde kaç emrini tutmuyorsun? Doğrusu, seni yoldan çıkarmak için arkadaşın olmak istemiştim. Gördüm ki benden beter yoldan çıkmışsın. Şeytan olduğum halde senin gibi bir günahkârdan korkuyor, bu yüzden de ayrılmak istiyorum.
Şeytan, adamın yanından ayrıldı ve kayboldu. Adam oracığa çömeldi. Başmı ellerinin araşma alıp düşünmeye başladı.
– Vay canına! Şeytan bile benden kaçıyor. Ben ondan daha mı günahkârım sahiden?
Birden kendini tutamayarak ağlamaya başladı.
— Ya Rabbi, beni affet! Bütün günahlarıma tövbe ediyorum. Bir daha asla emrinden dışan çıkmayacağım.
Hemen abdest aldı ve namaza durdu. Bir daha da kötülük yapmadı.
