SÜBHÂNE RABBİYEL-AZÎM: “Büyük olan Rabbimi tesbih ve tenzih ederim” mânâsına rükû’da söylenen tesbih.
Rükû’da erkekler parmaklarını açıp, dizlerinin üstüne kor, sırtını ve başını düz tutar. Rükû’da en az üç kerre sübhâne rabbiyel-azîm der. (İbrâhim Halebî)
Rükû’ tesbihi olan Sübhâne rabbiyel-azîm’de Zı ile Azîm denir ki, “Rabbim büyüktür” demektir. Eğer ince ze ile (azim) denilirse, “Rabbim benim düşmanımdır” demek olur ve namaz bozulur. (İbn-i Âbidîn)
