ZEÂMET: Osmanlılar zamânında subaylara verilen ve geliri en az yirmi bin ve en çok 99.999 akçe olan toprak.
Osmanlı Devleti’nin bazı asker görevlilerine, geçimlerini sağlamak veya hizmetlerine karşılık olmak üzere verilen ve geliri en az 20.000 ve en çok 99.999 akçe olan toprak dirliği.
Zeâmet, Arapça “zaîm” kelimesinden gelir. Zaîm, “kefil” ve “zeâmet sahibi” gibi anlamlar taşır. Zeâmet terim olarak zaîme yerler demektir. Osmanlı devletindeki idarî ve askerî düzenlemelere göre, dirlikler üç grupta toplanmıştır.
Yıllık geliri 20.000 akçeye kadar olan toprak dirliğine “timar”, 20.000 ile 100.000 bin akçe arasında gelir getiren dirliklere “zeâmet”, 100.000 akçe ve daha yukarısına ise “has” denilmiştir.
