“Gerçek müminler ancak o müminlerdir ki yanlarında Allah zikredilince kalpleri ürperir, kendilerine O’nun âyetleri okununca bu, onların imanlarını artırır ve yalnız Rab’lerine güvenip dayanırlar.” (Enfal, 8/2)
Müminler, ancak onlardır ki, Allah anıldığı zaman yani sırf Allah’ın ism-i celâli söylendiği, sıfatlarından hiç bahsolunmaksızın ve fiillerinden, kudretinden hiçbiri gösterilmeksizin yalnızca “Allah” denildiği zaman yürekleri oynar, kalplerini rahmet ümidi ve sevgi heyecanı kaplar, muhabbetle karışık bir korku sarar, Allah’ın azamet ve ihtişamından kaynaklanan bir ürperti kaplar. Ve üzerlerine O’nun âyetleri okunduğu, tilâvet edildiği vakit imanlarını arttırır.
Okunuşu:”Amentü billahi ve rusülihi hüve’l-evvelü ve’l-ahirü ve’z-zahirü ve’l- batinü ve hüve bi külli sey’in âlim.”
Anlamı: “Evveli ve ahiri olmayan, zahir ve batin olan ve her seyi bilen Allahu Teala’yave Onun Peygamberlerine inandim.”
