Tevbe Suresi (Arapça: سورة التوبة) veya Berâe Suresi, Kur’an’ın dokuzuncu suresidir. Sure 129 ayetten oluşur. Tamamı Medine’de indirilen(son iki ayet hariç) indiriliş sırasıyla 113. suredir. Sure ismini, Allah’ın kendisine samimiyetle inanan ve tövbe edenleri affedeceğini bildirdiği 104. ayetinden almaktadır.
“Kendinizden size bir peygamber gelmiştir. Sizin meşakkata uğramanız ona ağır gelir. O, hidâyetinize harîsdir. Artık onlar senden yüz çevirirlerse:
‘Allah bana kâfidir. O’ndan başka tapacak yoktur. Ben ancak O’na mütevekkil oldum. O, büyük Arş’ın sahibidir. dersin. (52)
Resûlullah bir hadis-i şeriflerinde buyuruyor: “Kim Tevbe sûresinin son iki âyetini okursa, o gün içinde ona ölüm gelmez. ” Diğer bir rivayette: “Yedi kerre okursa o yedi gün içinde kendini bir kişi öldürmez.’53)
Bazı rivayetlere göre, bu iki âyeti devamlı okuyamn ömrü uzar, deniliyor. Muhakkak bu uzatma işi Allah’ın iradesine dayamyor. Ancak insan, ömrünün uzaması için değil, Rabbinin kelâmı olduğu için okumalı ve karşılığında mükâfatını almalıdır.
İmam-ı Gazalî, tâbiînin büyüklerinden Haşan el-Basrî’den rivayet edip der ki: “Ashab-ı Kiram ve tâbiînin öncülerinden bir çokları bu iki âyet-i kerîmeyi her namazdan sonra okumuşlar ve bunu bir nevî kendilerine vird edinmişlerdi. Bunlarla kendilerini belâ ve musibetten korudular. Cenab-ı Hak onları bol azıklarla da rızıklandırdı.”
Görülüyor ki, bu âyetleri ashab-ı kiram devamlı okurlardı, Peygamberimiz devamlı okurdu ve onlara da okumalarını söylerdi.
Yine rivayet olunur ki, Şeyh Şiblî hazretleri 85 sene namazının arkasında bu âyetlere devam etmiştir.
Resûlullah: “Ümmetinden kim bu âyetlere her gün devam ederse, cehenneme girmiyecektir. ” buyurmuştur. Bir çok kemâl ehli, bu âyetleri günde otuz üçer defa okumuşlardı.
öyle ise bizler de bu mübarek âyetleri ezberleyelim, okuyalım ve bilmeyenlere öğretelim. Umulur ki bunların faziletine ulaşır ve böylece Rabbimi-zin rızasına nâil olmuş oluruz.
52. Tevbe, 128-129.
53. Nusratu’l-Cürıûd, s. 103.
