Hasta olan kimse için dua etmek ve ona okumak caiz olduğu gibi sâlih kimselere bunu yaptırmak da caizdir. Hz. Aişe (ra) diyor ki: Peygamber (sav) hasta akrabaları üzerine okuyarak sağ eliyle onları sıvar ve şöyle derdi: Ey Allah’ım, ey insanların Rabbi şu hastalığı götür, şifa ver, şifa veren sensin. Senin vereceğin şifadan başka şifa yoktur. Hastalığı ortadan kaldıracak bir şifâ ver (33).
Sa’d bin Ebî Vakkâs’dan’rivayet edilmiştir: Hastalığında Peygamber (sav) onun ziyaretine gidip şöyle dua etmiştir: “Allah’ım Sa’d’a şifa ver.” (Bunu üç defa tekrar etti.)
Yalnız okunan duanın mânâsının bilinmesi lâzımdır. Mânâsı bilinmeyen sözlerle dua etmek caiz olmadığı gibi ettirmek de caiz değildir.
Avf bin Mâlik şöyle diyor: “Cahiliyette Efsunlardık. Ey Allah’ın Resûlü bu hususu nasıl görüyorsun? dedik. Bunun üzerine Peygamber (sav): “Okuduğunuzu okuyunuz. Bakayım onda şirki ifade eden bir şey olmazsa zarar vermez” buyurdu. (Müslim rivayet etmiştir.)
Yalnız hasta olan kimseyi Cenâb-ı Allah’ın yarattığı ilâçla tedavi etmek için doktora baş vurmadan sadece dua ile iktifa etmek doğru değildir. Çünkü Cenab-ı Allah bazı hastalıklar için belli ilâçlar yaratmıştır. Onları bırakıp başka ilâç kullanmak doğru değildir. Hattâ bir kâfir bir hasta üzerine okuyup dua etse yine beis yoktur. Yeter ki içinde küfrü içeren bir şey bulunmasın. Sahâbeler cahiliyette hasta üzerine okudukları şeyin durumunu Peygamber’e (sav) sordular. Peygamber (sav) de okudukları şeyi kendisine okumalarını istedi. Ve okuduklarında İslâm’a aykırı bir şey görmeyince onu okuyabilirsiniz, dedi. İçinde ya Süıyanice veya mânâsı anlaşılmayan bir şey varsa hem okunması hem yazılması haramdır (34)
Dipnotlar
(33) Buhârî, Müslim
(34) el-Fetavâ el-Kübrâ, c. 1, s. 37
