“Çocuklarınızın size ihsan, hürmet ve itâatta âdil olmalarını arzu ettiğiniz gibi, siz de onlar arasında hediyede ve bağışlamada adâlete (eşitliğe) riâyet ediniz.”
ÎZÂHI
Çocuklar, ana babalannm cüzleridir. Hepsi ana babalarına *nisbette müsâvîdir. Binâenaleyh, infak ve iâşede onları birbirinden ayırmamak lâzım olduğu gibi ^hediyye ve ivazsız bağışta onları yekdiğe-rinden ayırmayıp, aralarında adalete riâyet etmek iktizâ eder. Nasıl ki, ana baba onların kendilerine hürmet lûtuf ve ihsanlannda adâlet arzu ederler.
Çocuklardan birini diğeri üzerine tercih, cevirdirg Çünkü bu, mahrum bırakılanı isyan ve itâatsızlığa sevk eder. Amma aynı kıymette herbirine verilecek hediye ve yapılacak bağışlama adâletsizlik sayılmaz.
Baba anaya itâatsızlık taammüm eden ve çocuklar tarafından miraslarına konmak için, ana babalannm ölümü beklenen bir diyarda bu tercih mes’elesi daha ziyâde ehemmiyet kesbeder.
Şunu da söyleyelim kî, küçük çocukların infak ve iâşelerine az ve büyüklere çok masraf yapılmak, tercih olamayacağı gibi, yaşla rma göre taiim ve terbiyeleri için îcâb ettikçe masraf ihtiyân, ter dh değildir Yeter ki, evvel ve âhır tercih kast edilmiş olmasın.
