Bu hadîs-i şerif, çocuklardan birine mal bağışlamak sûretiyle, birini diğeri üzerine tercihin hükmüne dâirdir. Beşîrin oğlu Nu‘mân anası, Nu‘mân babasma; oğlun Nu’mân’a mal bağışlar mısın? diye sormuş. Beşîr müsbet cevap verince, ana Hazret-i Resûl-i Ekrem şâhit olmadıkça kabûl etmiyeceğini söylemesi üzerine Beşîr, keyfiyyeti Resûl-i Ekrem’e haber vermiş, Resûl-i Ekrem; başka çocuğun var mı? diye sormuş, var deyince: Ben çevre şâhid olmam, buyurmuşlardır.
îmam Ahmed bin Hanbel, bu hadîs-i şerife istinad ederek çocuklardan birine mal bağışlamak sûretiyle, diğerleri üzerine tercihin hürmetine kâil olmuştur. Fakat cumhûr-ı fukahâ, “înnî lâ eşhedü alâ çevrin” yerinde başkasını şâhit yap rivâyetine muttali olduklarından, hürmetini değil kerâheti re’y ve içtihâdmda bulunmuşlar ve fukahâdan bâzıları, ilim ve din salâbeti olanlara, bâzı bağışta bulunmanın cevâzma kâil olmuşlardır.
Ana babanın mal bağışlamak sûretiyle çocuklardan birini diğerine tercih etmesi, onlara karşı huşûnet ve isyâna ve çocuklar arasında adâvet ve hiç olmasa dahi aralarında iğbirar tevlîd edeceğinden, îmam Ahmed bin Hanbel Hazretlerinin içtihatları, evlâd arasında müsâvat emreden diğer hadîs-i şeriflere muvâfık görülür.
