Burada emânet, sözde ve işte doğruluk demektir. Aksi, hıyanettir ki, sözde ve işte şer’in emrettiği doğruluktan ayrılmaktır.
Hâinlerden, sözünde ve işinde dürüst hareket etmeyenlerden, insanlar nefret ederler. Onunla münâsebette bulunmaktan çekinirler; hizmet erbâbmdan ise. ona iş gördürmekten: tâcir ise onunla alış veriş yapmaktan; san*atkâr ise iş vermekten ictinâb ederler. Bu gibilerin çalışma, emek ve mallarının revâcı azalır, nihayet fakr ve zarûrete düşerler.
Söz vç işlerinde, taahhüt ve muâmelelerinde, doğru hareket edenleri herkes sever ve bu gibilerle münâsebet ve muâmelelerde bulunurlar. Böyleee gayret ve mallan revaç bulur, gün geçtikçe kazanç ve rızıkları artar.
