Müslümanlar kardeştirler. îslâm Dîni her vesile ile bu münâsebeti takviyeye teşvik eder. Bu hadîs-i şerif de o cümledendir.
Abdullah bin Dînar, Abdullah bin Ömer’den şöyle rivâyet etmiştir: Bir gün bedevilerden biri Mekke yolunda Abdullah bin Ömer’e rast.gelmiş, Abdullah bin Ömer bedeviye selâm verip onu bindiği merkebe bindirmiş ve başındaki sarığı da ona vermiştir. İbn-i Dînar diyor ki: Ben Abdullah bin Ömer’e: Allah sana iyilik versin, niçin böyle yaptm?
Bu adam bir bedevidir, bunlar az şeye râzı olurlar, deyince, Abdullah bin Ömer: Bunun babası (babam) Ömer’in dostu idi, ben Peygamber’den, “thsânm en iyisi, bir adamın, baba dostunu görüp gözetmesidir’ dediğini işittim, diye cevap verdi. Bir rivayette, baba dostu ve ehil ve ıyâlini görüp gözetmesi vârid olmuştur.
Bu fazilet-i ahlâkıyye aynı zamanda içtimâ! mühim bir esasdır. Böyle yapınca topluluk arasındaki râbıta mütezâyit bir kuvvetle devam eder, fertlerin birbirine sevgisi artarak aralarında mücâmele ve yardımlaşma teessüs eder, herkes babasının dostalnna ve evlât ve ıyâllerine iyilikte bulununca bu iyilik, âileler arasında, müteselsil sevgi ve saygı vesilesi olur. îşte bu hadîsle yapılan teşvikin hikmet ve gayesi budur.
