Câbir radıyallahu anh şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem kabrin kireçlenmesini, üzerine oturulmasını ve kabir üzerine bina yapılmasını yasakladı.
Müslim, Cenâiz 94. Ayrıca bk. Tirmizî, Cenâiz 58; Nesâî, Cenâiz 96, 98; İbni Mâce, Cenâiz 43
İbni Ömer radıyallahu anhümâ’dan rivayet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“İslâm beş temel üzerine bina kılınmıştır: Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Resulü olduğuna şahitlik etmek. Namazı dosdoğru kılmak, zekâtı hakkıyla vermek, Allah’ın evi Kâbe’yi haccetmek ve Ramazan orucunu tutmak.”
Buhârî, Îmân 1, 2, Tefsîru sûre(2) 30; Müslim, Îmân 19–22. Ayrıca bk. Tirmizî, Îmân 3; Nesâî, Îmân 13
Yahya ibni Ya’mer şöyle dedi: Ma’bed Cuhenî Basra’da kader (i inkâr) hususunda ilk söz söyleyen kimsedir. Ben ve Humeyd lbn Abdurrahman Himyerî iki hac veya iki mu’temir (umre yapan) olarak gittik ve: Keşki Rasûlullah ﷺ in ashabından birine rast gelsek de ona şu adamların kader hakkında söylediklerini sorsak dedik. Müteakiben tam mescide girerken Abdullah lbn Umer lbn Hattab’a rast geldik. Birimiz sandan, diğerimiz solundan olmak üzere hemen ben ve arkadaşım onun iki tarafına geçtik. Arkadaşımın sözü bana bırakacağını düşünerek:
«Ey Eba Abdirrahman! Bizim tarafta Kur’ân’ı okuyan ve ilmi (derinlemesine) arayan birtakım insanlar ortaya çıkmıştır. —Onların halinden bahsederek— Ve onlar: Kader yoktur, işler Allah’ın bir ilmi ve takdiri olmaksızın yeniden meydana gelir, iddiasında bulunuyorlar.» dedim.
O şöyle dedi: Bu adamlara kavuştuğun zaman onlara şunu haber ver: Ben onlardan uzağım, onlar da- benden uzaktırlar. Abdullah îbn Umer yemin etmekte olduğu Allah’a and verir ki eğer onlardan birinin Uhud dağı kadar altın olup onu infak etseydi, kendisi kadere inanmadıkça Allah bunu ondan kabul buyurmaz.
Abdullah sonra şöyle dedi: Bana babam Umeru’bnu Hattab söyledi ve şöyle dedi: Bir bir gün Rasûlullah (ﷺ)n yanında bulunurken birdenbire yanımıza elbisesi bembeyaz, saç simsiyah, üzerinde yolculuk eseri görülmeyen ve bizden kendisini kimsenin tanımadığı bir zat çıkageldi.
Nihayet Peygamber’in yanına oturdu, iki dizini onun iki dizine dayadı, iki avucunu kendi dizleri üzerine koydu ve «Ya Muhammedi Bana İslâm (ın mahiyetin) den haber ver» dedi.
Rasûlullah (ﷺ): «İslâm Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Rasûlü olduğuna şehadet etmen, namaz ikame etmen, zekât vermen, ramazan orucunu tutman, yoluna gücün yeterse Beyti hacc etmendir» buyurdu. O, «Doğru söyledin» dedi. Umer dedi ki: Biz ona hayret ettik, hem soruyor hem de peygamberi tasdik ediyordu. «Bana iymandan haber ver» dedi: Rasûlullah: «ALLAH’A, MELEKLERİNE, KİTAPLARINA, PEYGAMBERLERİNE VE ÂHİRET GÜNÜNE İMAN ETMEN VE BİR DE KADER’İN HAYRINA VE ŞERRİNE İNANMANDIR» buyurdu.
—Doğru söyledin, dedi. Bana ihsandan haber ver, dedi.
Rasûlullah : «Sanki kendisini görüyorsun gibi Allah’a ibadet etmendir. Her ne kadar sen Allah’ görmüyorsan da O, seni muhakkak görür.» buyurdu ‘.
Bana Kıyamet vaktinden haber ver, dedi. Rasûlullah: «Bu meselede sorulan sorandan daha âlim değildir» buyurdu, öyle ise bana onun alâmetlerinden haber ver, dedi.
Rasûlullah: «Câriyenin sâhibesini doğurması, yalın ayak, çıplak ve fakir olan davar çobanlarının bina yapmakta birbirleriyle yarış yapar olduklarını görmektir» buyurdu ‘.
Umer dedi ki: Sonra o gitti ve uzunca bir vakit eğlendim. Sonra Peygamber bana: «Ey Umerî Soranın kim olduğunu biliyor musun?» dedi.
Ben: Allah ve Rasûlü en iyi bilendir, dedim. «Şüphe yok ki o, Cibril’dir. Sizlere dininizi öğretmek için gelmiştir» buyurdu.
