“Kim, hekimliği ve hâzıklığı ma’lûm olmadığı halde, doktorluğa kalkışır (bir kazâ ve zarara sebeb olur) sazâmin olur.”
IZÂHI
Her ilim gibi, tabâbet de bilgi ister. Binâenaleyh bilgisi olmayan kimse tabâbet yapamaz. Yapar da ölüm, atâlet-i uzuv gibi bir zarara sebebiyyet verirse, o zararı zâmin olur. Çünkü, taaddi etmiştir. Mütesebbib, müteammit veya müteaddî olursa, sebebiyyet verdiği zarardan mes’uldür.
Fıkıhda bu bir esasdır ve taaddî taam-müd hükmündedir. Câhil müftüler gibi, câhil tabibler de icrâ-yı tababetten men ve tecziye olunurlar.
