“Allâh’ım, kötü ve akla mugâyir ahlâktan ve (böyle) amellerden ve (kötü) hevâ ve hevesden ve (her türlü ağır) hastalıklardan Sana sığınırım.”
İZÂHI
Ahlâk hulkun, a’mâl amelin, ehvâ hevânm, edvâ’ da da’ın cemedir. Münkerât-ı ahlâk, kin, gurur, hased, ucûb yâni kendini beğenmek, kibir gibi akim kötü gördüğü huylardır.
Münkerât-ı a‘mâl, akıl ve şer‘in men ve red ve takbih eylediği fiillerdir. Adam öldürmek, zinâ etmek, hırsızlık yapmak, yalan yere şahadet etmek, ana babaya isyân ve fenâ muâmelede bulunmak gibi.
Münkerât-ı ehvâ, nefsin arzu ettiği memnû şeylerdir.
Da’ ki, hastalıktır. Edvâ’, çeşitli hastalıklar demektir. Münke-rât-ı edvâ’ yâni hastalıklar, tederrünü rie (akciğer şişmesi), zâtül-cenb, kanser gibi ağır hastalıklardır.
Bunların hepsi, mânevi ve maddî hayâtı ihlâl eden âfetlerdir. Bunlardan dâimâ Allâh’a ilticâ edip sıyânet niyaz ve duâ etmelidir.
