MEALİ
“Sizden biri, bir kimseyi seviyorsa (sevgisini) ona haber versin. Çünkü, (çok defa) o da (nefsinde) o duygunun benzerini duyar.”
İZÂHI
Bu hadîs-i şerif, keyfiyyât-ı nefsiyyeden bir husûsa taallûk et-mektedir. Bir insan bir şahsı seviyorsa, ya din ve ahlâkından veya dünyâya âit bir münâsebet ve menfaatten sever. Bâzı insanlar sevgisini izhâr eder ve bâzılan etmez.
Resûl-i Ekrem Efendimiz, izhâr edip ona haber vermeyi tavsiye buyuruyor. Çünkü bu, onun ya aynı derecede sevgisini tahrik eder veya tahrike vesile olur.
Hasbî ve ahlâkî olan muhabbet daha samîmi ve devamlı; menfaate istin ad eden dünyevî ve minnettarlıktan ibâret olur.
