Bu hadîs-i şerîfde, kadın ve kız çocuklara hayırlı olmanın fazileti ifade buyurulmak tadır. Câhüiyyet devrinde yâni Resûl-i Ekrem Peygamber olarak gönderilmeden evvelki devirde kadın ve kız çocuklara kıymet verilmez ve onların verâset haklan gibi insânî ve medenî haklan tanınmazdı. Hattâ kız çocukları olanlar, halk içine çıkmaktan utanırlar ve bâzılan kız çocuklarını diri diri bir çukura gömüp öldürürlerdi.
Şerîat-i Islâmiye, bu zâlim âdetleri ve bu vahşetleri, iptâl ve kati olarak men’ etti ve kadınların ve kız çocukların haklarını tâyin ederek te’minat altına altı. Fakat insanları âdetlerinden vazgeçirmek kolay değildir.
Bu mealde diğer birçok hadîsler vardır ki, bu hadîs-i şerifler câhil! i’tiyatlan unutturmak ve şeriatın bunlara tanıdığı haklara hürmet ettirmek içindir.
Binâenaleyh, bu ve benzeri hadîs-i şeriflerle sûret-i mutlakada evlâdınız arasında adâlet yapınız, meâlinde olan hadîs-i şerifler ara. sında aykırılık yoktur.
