Cerh Ve Ta’dil İlmi: Hadis ravilerinin cerh veya ta’dilinden ve gerek cerhte gerekse ta’dilde kullanılan lafızlardan bahseden ilimdir. Hadis ricali ilminin bir bölümü olup, konusunu ravilerin özel hayatlarında ve hadis rivayetinde kusur sayılan ve rivayetlerinin reddedilmesine sebep sayılan hallerinin bulunduğuna yahut da adalet sahibi olduklarına hükmetmek teşkil eder.
Cerh ve ta’dil maddesinde de sözkonusu edildiği gibi Cerh ve Ta’dil ilmi, İslâm Şeriatının Kur’ân-i Kerîm’den sonraki ikinci kaynağı olan Sünneti aksettiren hadislerin hata ve yalandan uzak tutulması endişesinden doğmuştur.
Yine o maddede değinildiği üzere Hz. Peygamber zamanında doğduğu söylenmiştir. Ne var ki Hadis ilminde yerleşmiş manasıyla cerh ve ta’dilin Hz. Peygamber zamanında egil tâbi’îler devrinde doğduğunu söylemek daha uygun olur. Nitekim sahâbilerden İbn Abbas ve Enes b. Mâlik’in cerh veya ta’dil yollu tenkitler yaptıkları bilinmektedir.
Tabiilerden eş-Şa’bî ve Muhammed b. Şirin, daha sonraları el-A’meş, Şu’be ve İmam Mâlik gibi hadis âlimleri eliyle hayli merhaleler kateden bu ilim Abdullah İbnu’l-Mubârek, Sufyân b.Uyeyne, Abdurrahmân b. Mehdi, Yahya b. Sa’îd el-Kattân ile zirvesine çıkmıştır. Bilhassa Yahya ile Abdurrahmân cerh ve ta’dilde otorite sayılırlar. İkisinin adaletli olduğuna hükmettikleri ravi makbul, cerhinde birleştikleri ise merdud sayılır. Bundan sonra cerh ve ta’dil mercii olarak Yezîd b. Harun, Ebu Davud et-Tayâlisî, Abdurrezzâk b. Hemmâm, Ebu Asım en-Nebîl gelir.
Bu âlimleri takip eden nesillerden gelen en tanınmış cerh ve ta’dil âlimleri ise Yahya b. Ma’în, Ahmed b. Hanbel, Ali İbnu’l-Medinî, Ebubekr b. Ebî Şeybe, İshâk b.Râhûye, ed-Dârimî, Buhârî, Ebu Zur’ati’r-Râzî, Müslim, Ebu Davud, Tirmizi, Ebu Zur’a ed-Dimeşkî gibi isimlerdir. Daha sonraki tabakalardan da hayli cerh ve ta’dil alimi yetişmiştir. Bunlar arasında en meşhur isimlerden birkaçı şunlardır; İbrahim b. İshak el-Harbi, el-Bezzâr, Muhammed b. Nasr el-Mervezî, Ebubekr Ahmed b. Ebî Heyseme, Nese’î, Ebu Ya’la’l-Mevsılî.
Ravilerin cerh veya ta’dili konusunda telif edilmiş kitapların en önemlileri el-İclî ve İbn Ebî Hatim er-Râzî’nin aynı isimde Kitâbu’1-Cerh ve’t-Ta’dîlleri, İbn Adî’nin el-Kâmili. ez Zehebî’nin Mîzânu’l-İ’tidâli ve İbn Haceri’l-Askalânî’nin Lisânu’l-Mîzânıdır.
