Konularına göre alfabetik Kur’an sistematik fihristi kelime sözleri. Hz İbrahim (a.s) kuranda nasıl geçiyor? Hz İbrahim (a.s) ile ilgili Kur’anı Kerim de sure ve ayetlerin anlamları meali nedir? Hz İbrahim (a.s) anlatan ayetler nelerdir? Kuranda Peygamber İbrahim a.s Hayatı ile alakalı arapça sure ve ayetlerin okunuşları hangileridir? Kurani Kerimde Hz. İbrahim aleyhisselam hakkında neler söylüyor?
Bakara Suresi, 124. ayet: Hani Rabbi, İbrahim’i birtakım kelimelerle denemişti. O da (istenenleri) tam olarak yerine getirmişti. (O zaman Allah İbrahim’e): “Seni şüphesiz insanlara imam kılacağım” dedi. (İbrahim) “Ya soyumdan olanlar?” deyince (Allah:) “Zalimler Benim ahdime erişemez” dedi.
Bakara Suresi, 125. ayet: Hani Evi (Ka’be’yi) insanlar için bir toplanma ve güvenlik yeri kılmıştık. “İbrahim’in makamını namaz yeri edinin”, İbrahim ve İsmail’e de, “Evimi, tavaf edenler, itikafa çekilenler ve rüku ve secde edenler için temizleyin” diye ahid verdik.
Bakara Suresi, 126. ayet: Hani İbrahim: “Rabbim, bu şehri bir güvenlik yeri kıl ve halkından Allah’a ve ahiret gününe inananları ürünlerle rızıklandır” demişti de (Allah: “Sadece inananları değil) inkar edeni de az bir süre yararlandırır, sonra onu ateşin azabına uğratırım; ne kötü bir dönüştür o” demişti.
Bakara Suresi, 127. ayet: İbrahim, İsmail’le birlikte Evin (Ka’be’nin) sütunlarını yükselttiğinde (ikisi şöyle dua etmişti): “Rabbimiz bizden (bunu) kabul et. Şüphesiz, Sen işiten ve bilensin”;
Bakara Suresi, 128. ayet: “Rabbimiz, ikimizi Sana teslim olmuş (Müslümanlar) kıl ve soyumuzdan Sana teslim olmuş (Müslüman) bir ümmet (ver). Bize ibadet yöntemlerini (yer veya ilkelerini) göster ve tevbemizi kabul et. Şüphesiz, Sen tevbeleri kabul eden ve esirgeyensin.”
Bakara Suresi, 130. ayet: Kendi nefsini aşağılık kılandan başka, İbrahim’in dininden kim yüz çevirir? Andolsun, Biz onu dünyada seçtik, gerçekten ahirette de o salihlerdendir.
Bakara Suresi, 131. ayet: Rabbi ona: “Teslim ol” dediğinde (O:) “Alemlerin Rabbine teslim oldum” demişti.
Bakara Suresi, 132. ayet: Bunu İbrahim, oğullarına vasiyet etti, Yakup da: “Oğullarım, şüphesiz Allah sizlere bu dini seçti, siz de ancak Müslüman olarak can verin” (diye benzer bir vasiyette bulundu.)
Bakara Suresi, 133. ayet: Yoksa siz, Yakub’un ölüm anında, orada şahidler miydiniz? O, oğullarına: “Benden sonra kime ibadet edeceksiniz?” dediğinde, onlar: “Senin İlahına ve ataların İbrahim, İsmail ve İshak’ın İlahı olan tek bir İlaha ibadet edeceğiz; bizler O’na teslim olduk” demişlerdi.
Bakara Suresi, 135. ayet: Dediler ki: “Yahudi veya Hıristiyan olun ki hidayete eresiniz.” De ki: “Hayır, (doğru yol) Hanif (muvahhid) olan İbrahim’in dini(dir); O müşriklerden değildi.”
Bakara Suresi, 136. ayet: Deyin ki: “Biz Allah’a; bize indirilene, İbrahim, İsmail, İshak, Yakub ve torunlarına indirilene, Musa ve İsa’ya verilen ile peygamberlere Rabbinden verilene iman ettik. Onlardan hiçbirini diğerinden ayırt etmeyiz ve biz O’na teslim olmuşlarız.”
Bakara Suresi, 140. ayet: Yoksa siz, gerçekten İbrahim’in, İsmail’in, İshak’ın, Yakub’un ve torunlarının Yahudi veya Hıristiyan olduklarını mı söylüyorsunuz? De ki: “Siz mi daha iyi biliyorsunuz, yoksa Allah mı? Allah’tan kendisinde olan bir şehadeti gizleyenden daha zalim olan kimdir? Allah, yaptıklarınızdan gafil değildir.”
Bakara Suresi, 258. ayet: Allah, kendisine mülk verdi, diye Rabbi konusunda İbrahim’le tartışmaya gireni görmedin mi? Hani İbrahim: “Benim Rabbim diriltir ve öldürür” demişti; o da: “Ben de öldürür ve diriltirim” demişti. (O zaman) İbrahim: “Şüphe yok, Allah Güneş’i doğudan getirir, (hadi) sen de onu batıdan getir” deyince, o inkarcı böylece afallayıp kalmıştı. Allah, zalimler topluluğunu hidayete erdirmez.
Al-i İmran Suresi, 33. ayet: Gerçek şu ki, Allah, Adem’i, Nuh’u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini alemler üzerine seçti;
Al-i İmran Suresi, 34. ayet: Onlar birbirlerinden (türeme tek) bir zürriyettir. Allah işitendir, bilendir.
Al-i İmran Suresi, 65. ayet: “Ey Kitap Ehli, İbrahim konusunda ne diye çekişip tartışıyorsunuz? Tevrat da, İncil de ancak ondan sonra indirilmiştir. Yine de akıl erdirmeyecek misiniz?”
Al-i İmran Suresi, 67. ayet: İbrahim, ne Yahudi idi, ne de Hıristiyandı: ancak, O hanif (muvahhid) bir Müslümandı, müşriklerden de değildi.
Al-i İmran Suresi, 68. ayet: Doğrusu, insanların İbrahim’e en yakın olanı, ona uyanlar ve bu peygamber ile iman edenlerdir. Allah, mü’minlerin velisidir.
Al-i İmran Suresi, 84. ayet: De ki: “Biz Allah’a, bize indirilene, İbrahim, İsmail, İshak, Yakup ve torunlarına indirilene, Musa’ya, İsa’ya ve peygamberlere Rablerinden verilenlere iman ettik. Onlardan hiçbiri arasında ayrılık gözetmeyiz. Ve biz O’na teslim olmuşlarız.”
Al-i İmran Suresi, 95. ayet: De ki: “Allah doğru söyledi. Öyleyse Allah’ı bir tanıyan (Hanif)ler olarak İbrahim’in dinine uyun. O, müşriklerden değildi.”
Al-i İmran Suresi, 97. ayet: Orada apaçık ayetler (ve) İbrahim’in makamı vardır. Kim oraya girerse o güvenliktedir. Ona bir yol bulup güç yetirenlerin Ev’i haccetmesi Allah’ın insanlar üzerindeki hakkıdır. Kim de inkar ederse, şüphesiz, Allah alemlere karşı muhtaç olmayandır.
Nisa Suresi, 54. ayet: Yoksa onlar, Allah’ın Kendi fazlından insanlara verdiklerini mi kıskanıyorlar? Doğrusu Biz, İbrahim ailesine kitabı ve hikmeti verdik; onlara büyük bir mülk de verdik.
Nisa Suresi, 163. ayet: Nuh’a ve ondan sonraki peygamberlere vahyettiğimiz gibi, sana da vahyettik. İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakub’a, torunlarına, İsa’ya, Eyyub’a, Yunus’a, Harun’a ve Süleyman’a da vahyettik. Davud’a da Zebur verdik.
En’am Suresi, 74. ayet: Hani İbrahim, babası Azer’e (şöyle) demişti: “Sen putları ilahlar mı ediniyorsun? Doğrusu, ben seni ve kavmini apaçık bir sapıklık içinde görüyorum.”
En’am Suresi, 75. ayet: Böylece İbrahim’e, -kesin bilgiyle inananlardan olması için göklerin ve yerin melekûtunu gösteriyorduk.
En’am Suresi, 76. ayet: Gece, üstünü örtüp bürüyünce bir yıldız görmüş ve demişti ki: “Bu benim Rabbimdir.” Fakat (yıldız) kayboluverince: “Ben kaybolup-gidenleri sevmem” demişti.
En’am Suresi, 77. ayet: Ardından Ay’ı, (etrafa aydınlık saçarak) doğar görünce: “Bu benim Rabbim” demiş, fakat o da kayboluverince: “Andolsun” demişti, “Eğer Rabbim beni doğru yola erdirmezse gerçekten sapmışlar topluluğundan olurum.”
En’am Suresi, 78. ayet: Sonra Güneş’i (etrafa ışıklar saçarak) doğar görünce: “İşte bu benim Rabbim, bu en büyük” demişti. Ama o da kayboluverince, kavmine demişti ki: “Ey kavmim, doğrusu ben sizin şirk koşmakta olduklarınızdan uzağım.”
En’am Suresi, 79. ayet: “Gerçek şu ki, ben bir muvahhid olarak yüzümü gökleri ve yeri yaratana çevirdim. Ve ben müşriklerden değilim.”
En’am Suresi, 80. ayet: Kavmi onunla çekişip-tartışmaya girdi. Dedi ki: “O beni doğru yola erdirmişken, siz benimle Allah konusunda çekişip-tartışmaya mı girişiyorsunuz? Sizin O’na şirk koştuklarınızdan ben korkmuyorum, ancak Allah’ın benim hakkımda bir şey dilemesi başka. Rabbim, ilim bakımından herşeyi kuşatmıştır. Yine de öğüt alıp-düşünmeyecek misiniz?”
En’am Suresi, 81. ayet: “Hem siz, O’nun haklarında hiçbir delil indirmediği şeyleri Allah’a ortak koşmaktan korkmazken, ben nasıl sizin şirk koştuklarınızdan korkarım? Şu halde ‘güvenlik içinde olmak bakımından’ iki taraftan hangisi daha hak sahibidir? Eğer bilebilirseniz.”
En’am Suresi, 83. ayet: Bu, İbrahim’e, kavmine karşı verdiğimiz delilimizdir. Biz, dilediğimizi derecelerle yükseltiriz. Şüphesiz senin Rabbin, hüküm ve hikmet sahibidir, bilendir.
En’am Suresi, 84. ayet: Ve ona İshak’ı ve Yakub’u armağan ettik, hepsini hidayete eriştirdik; bundan önce de Nuh’u ve onun soyundan Davud’u, Süleyman’ı, Eyyub’u,Yusuf’u, Musa’yı ve Harun’u hidayete ulaştırdık. Biz, iyilik yapanları işte böyle ödüllendiririz.
En’am Suresi, 161. ayet: De ki: “Rabbim gerçekten beni doğru yola iletti, dimdik duran bir dine, İbrahim’in hanif (muvahhid) dinine O, müşriklerden değildi.”
Tevbe Suresi, 70. ayet: Onlara, kendilerinden öncekilerin; Nuh, Ad, Semud kavminin, İbrahim kavminin, Medyen ahalisinin ve yerle bir olan şehirlerin haberi gelmedi mi? Onlara resulleri apaçık deliller getirmişlerdi. Demek ki Allah, onlara zulmediyor değildi, ama onlar kendi nefislerine zulmediyorlardı.
Tevbe Suresi, 114. ayet: İbrahim’in babası için bağışlanma dilemesi, yalnızca ona verdiği bir söz dolayısıyla idi. Kendisine, onun gerçekten Allah’a düşman olduğu açıklanınca ondan uzaklaştı. Doğrusu İbrahim, çok duygulu, yumuşak huyluydu.
Hud Suresi, 69. ayet: Andolsun, elçilerimiz İbrahim’e müjde ile geldikleri zaman; “Selam” dediler. O da: “Selam” dedi (ve) hemen gecikmeden kızartılmış bir buzağı getirdi.
Hud Suresi, 70. ayet: Ellerinin ona uzanmadığını görünce (İbrahim durumdan) hoşlanmadı ve içine bir tür korku düştü. Dediler ki: “Korkma. Biz Lut kavmine gönderildik.”
Hud Suresi, 71. ayet: Karısı ayaktaydı, bunun üzerine güldü. Biz ona İshak’ı, İshak’ın arkasından da Yakub’u müjdeledik.
Hud Suresi, 72. ayet: “Vay bana” dedi (kadın). “Ben kocamış bir kadın iken ve şu kocam da bir ihtiyar iken doğuracak mıyım? Gerçekten bu, şaşırtıcı bir şey!..”
Hud Suresi, 73. ayet: Dediler ki: “Allah’ın emrine mi şaşıyorsun? Allah’ın rahmeti ve bereketleri sizin üzerinizdedir, ey ev halkı şüphesiz O, övülmeye layık olandır, Mecid’tir.”
Hud Suresi, 74. ayet: İbrahim’den korku gittiği ve ona müjde geldiği zaman, Lut kavmi konusunda Bizimle çekişip-tartışmalara giriyor(du).
Hud Suresi, 75. ayet: Doğrusu İbrahim, yumuşak huylu, duygulu ve gönülden (Allah’a) yönelen biriydi.
Hud Suresi, 76. ayet: “Ey İbrahim, bundan vazgeç. Çünkü gerçek şu ki, Rabbinin emri gelmiştir ve gerçekten onlara geri çevrilmeyecek bir azap gelmiştir.”
Yusuf Suresi, 6. ayet: “Böylece Rabbin seni seçkin kılacak, sözlerin yorumundan (kaynaklanan bir bilgiyi) sana öğretecek ve daha önce ataların İbrahim ve İshak’a (nimetini) tamamladığı gibi senin ve Yakub ailesinin üzerindeki nimetini tamamlayacaktır. Elbette Rabbin, bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.”
Yusuf Suresi, 38. ayet: “Atalarım İbrahim’in, İshak’ın ve Yakub’un dinine uydum. Allah’a hiçbir şeyle şirk koşmamız bizim için olacak şey değil. Bu, bize ve insanlara Allah’ın lütuf ve ihsanındandır, ancak insanların çoğu şükretmezler.”
İbrahim Suresi, 35. ayet: Hani İbrahim şöyle demişti: “Bu şehri güvenli kıl, beni ve çocuklarımı putlara kulluk etmekten uzak tut.”
İbrahim Suresi, 36. ayet: “Rabbim, gerçekten onlar insanlardan birçoğunu şaşırtıp-saptırdı. Bundan böyle kim bana uyarsa, artık o bendendir, kim bana isyan ederse elbette Sen, bağışlayansın, esirgeyensin.”
İbrahim Suresi, 37. ayet: “Rabbimiz, gerçekten ben, çocuklarımdan bir kısmını Beyt-i Haram yanında ekini olmayan bir vadiye yerleştirdim; Rabbimiz, dosdoğru namazı kılsınlar diye (öyle yaptım), böylelikle Sen, insanların bir kısmının kalplerini onlara ilgi duyar kıl ve onları birtakım ürünlerden rızıklandır. Umulur ki şükrederler.”
İbrahim Suresi, 38. ayet: “Rabbimiz, şüphesiz Sen, bizim saklı tuttuklarımızı da, açığa vurduklarımızı da bilirsin. Yerde ve gökte hiçbir şey Allah’a gizli kalmaz.”
İbrahim Suresi, 39. ayet: “Hamd, Allah’a aittir ki, O, bana ihtiyarlığa rağmen İsmail’i ve İshak’ı armağan etti. Şüphesiz Rabbim, gerçekten duayı işitendir.”
İbrahim Suresi, 40. ayet: “Rabbim, beni namazı(nda) sürekli kıl, soyumdan olanları da. Rabbimiz, duamı kabul buyur.”
İbrahim Suresi, 41. ayet: “Rabbimiz, hesabın yapılacağı gün, beni, anne-babamı ve mü’minleri bağışla”
Hicr Suresi, 51. ayet: Onlara İbrahim’in konuklarından haber ver.
Hicr Suresi, 52. ayet: Yanına girdiklerinde “Selam” demişlerdi. O da: “Biz sizden korkmaktayız” demişti.
Hicr Suresi, 53. ayet: Dediler ki: “Korkma biz sana bilgin bir çocuk müjdelemekteyiz.”
Hicr Suresi, 54. ayet: Dedi ki: “Bana ihtiyarlık gelip-çökmüşken mi müjdeliyorsunuz? Beni ne ile müjdelemektesiniz?”
Hicr Suresi, 55. ayet: Dediler ki: “Seni gerçekle müjdeledik; öyleyse umut kesenlerden olma.”
Hicr Suresi, 56. ayet: Dedi ki: “Sapıklar dışında Rabbinin rahmetinden kim umut keser?”
Hicr Suresi, 57. ayet: Dedi ki: “Ey elçiler, (bunun dışında, diğer) işiniz ne?”
Hicr Suresi, 58. ayet: Dediler ki: “Gerçekte biz, suçlu-günahkar olan bir topluluğa gönderildik.”
Hicr Suresi, 59. ayet: “Ancak Lut ailesi hariçtir; biz onların tümünü muhakkak kurtaracağız.”
Hicr Suresi, 60. ayet: “Ama karısını (kurtaracaklarımız) dışında tuttuk, o, geride kalanlardandır.”
Nahl Suresi, 120. ayet: Gerçek şu ki, İbrahim (tek başına) bir ümmetti; Allah’a gönülden yönelip itaat eden bir muvahhiddi ve o müşriklerden değildi.
Nahl Suresi, 121. ayet: O’nun nimetlerine şükrediciydi. (Allah) Onu seçti ve doğru yola iletti.
Nahl Suresi, 122. ayet: Ve Biz ona dünyada bir güzellik verdik; şüphesiz o, ahirette de salih olanlardandır.
Nahl Suresi, 123. ayet: Sonra sana vahyettik: “Hanif (muvahhid) olan İbrahim’in dinine uy. O, müşriklerden değildi.”
Meryem Suresi, 41. ayet: Kitap’ta İbrahim’i de zikret. Gerçekten o, doğruyu-söyleyen bir peygamberdi.
Meryem Suresi, 42. ayet: Hani babasına demişti: “Babacığım, işitmeyen, görmeyen ve seni herhangi bir şeyden bağımsızlaştırmayan şeylere niye tapıyorsun?
Meryem Suresi, 43. ayet: “Babacığım, gerçek şu ki, bana, sana gelmeyen bir ilim geldi. Artık bana tabi ol, seni düzgün bir yola ulaştırayım.”
Meryem Suresi, 44. ayet: “Babacığım, şeytana kulluk etme, kuşkusuz şeytan, Rahman (olan Allah)a başkaldırandır.”
Meryem Suresi, 45. ayet: “Babacığım, gerçekten ben, sana Rahman tarafından bir azabın dokunacağından korkuyorum, o zaman şeytanın velisi olursun.”
Meryem Suresi, 46. ayet: (Babası) Demişti ki: “İbrahim, sen benim ilahlarımdan yüz mü çeviriyorsun? Eğer (bu tutumuna) bir son vermeyecek olursan, andolsun, seni taşa tutarım; uzun bir süre benden uzaklaş, (bir yerlere) git.”
Meryem Suresi, 47. ayet: (İbrahim:) “Selam üzerine olsun, senin için Rabbimden bağışlanma dileyeceğim, çünkü, O, bana pek lütufkardır” dedi.
Meryem Suresi, 48. ayet: “Sizden ve Allah’tan başka taptıklarınızdan kopup-ayrılıyorum ve Rabbime dua ediyorum. Umulur ki, Rabbime dua etmekle mutsuz olmayacağım.”
Meryem Suresi, 49. ayet: Böylelikle, onlardan ve Allah’tan başka taptıklarından kopup-ayrılınca ona İshak’ı ve (oğlu) Yakup’u armağan ettik ve her birini peygamber kıldık.
Meryem Suresi, 50. ayet: Onlara rahmetimizden armağan(lar) bağışladık ve onlar için yüce bir doğruluk dili verdik.
Meryem Suresi, 58. ayet: İşte bunlar; kendilerine Allah’ın nimet verdiği peygamberlerdendir; Adem’in soyundan, Nuh ile birlikte taşıdıklarımız (insan nesillerin)den, İbrahim ve İsrail (Yakup)in soyundan, doğru yola eriştirdiklerimizden ve seçtiklerimizdendirler. Onlara Rahman (olan Allah’)ın ayetleri okunduğunda, ağlayarak secdeye kapanırlar.
Enbiya Suresi, 51. ayet: Andolsun, bundan önce İbrahim’e rüşdünü vermiştik ve Biz onu (doğruyu seçme yeteneğinde olduğunu) bilenlerdik.
Enbiya Suresi, 52. ayet: Hani babasına ve kavmine demişti ki: “Sizin, karşılarında bel büküp eğilmekte olduğunuz bu temsili heykeller nedir?
Enbiya Suresi, 53. ayet: “Biz atalarımızı bunlara tapıyor bulduk” dediler.
Enbiya Suresi, 54. ayet: Dedi ki: “Andolsun, siz ve atalarınız apaçık bir sapıklık içindesiniz.”
Enbiya Suresi, 55. ayet: ‘Sen bize gerçeği mi getirdin, yoksa (bizimle) oyun oynayanlardan mısın?”
Enbiya Suresi, 56. ayet: “Hayır” dedi. “Sizin Rabbiniz göklerin ve yerin Rabbidir, onları Kendisi yaratmıştır ve ben de buna şehadet edenlerdenim.”
Enbiya Suresi, 57. ayet: “Andolsun Allah’a, sizler arkanızı dönüp gittikten sonra, ben sizin putlarınıza muhakkak bir tuzak kuracağım.”
Enbiya Suresi, 58. ayet: Böylece o, yalnızca büyükleri hariç olmak üzere onları paramparça etti; belki ona başvururlar diye.
Enbiya Suresi, 59. ayet: “Bizim ilahlarımıza bunu kim yaptı? Şüphesiz o, zalimlerden biridir” dediler.
Enbiya Suresi, 60. ayet: “Kendisine İbrahim denilen bir gencin bunları diline doladığını işittik” dediler.
Enbiya Suresi, 61. ayet: Dediler ki: “Öyleyse, onu insanların gözü önüne getirin ki ona (nasıl bir ceza vereceğimize) şahid olsunlar.”
Enbiya Suresi, 62. ayet: Dediler ki: “Ey İbrahim, bunu ilahlarımıza sen mi yaptın?”
Enbiya Suresi, 63. ayet: “Hayır” dedi. “Bu yapmıştır, bu onların büyükleridir; eğer konuşabiliyorsa, siz onlara soruverin.”
Enbiya Suresi, 64. ayet: Bunun üzerine kendi vicdanlarına başvurdular da; “Gerçek şu ki, zalim olanlar sizlersiniz (biziz)” dediler.
Enbiya Suresi, 65. ayet: Sonra, yine tepeleri üstüne ters döndüler: “Andolsun, bunların konuşamayacaklarını sen de bilmektesin.”
Enbiya Suresi, 66. ayet: Dedi ki: “O halde, Allah’ı bırakıp da sizlere yararı olmayan ve zararı dokunmayan şeylere mi tapıyorsunuz?”
Enbiya Suresi, 67. ayet: “Yuh size ve Allah’tan başka taptıklarınıza. Siz yine de akıllanmayacak mısınız?”
Enbiya Suresi, 68. ayet: Dediler ki: “Eğer (bir şey) yapacaksanız, onu yakın ve ilahlarınıza yardımda bulunun.”
Enbiya Suresi, 69. ayet: Biz de dedik ki: “Ey ateş, İbrahim’e karşı soğuk ve esenlik ol.”
Enbiya Suresi, 70. ayet: Ona bir düzen (tuzak) kurmak istediler, fakat Biz onları daha çok hüsrana uğrayanlar kıldık.
Enbiya Suresi, 71. ayet: Onu ve Lut’u kurtarıp içinde, alemler (insanlık) için bereketler kıldığımız yere (ülkeye) çıkardık.
Enbiya Suresi, 72. ayet: Ona İshak’ı armağan ettik, üstüne de Yakub’u; her birini salihler kıldık.
Enbiya Suresi, 72. ayet: Ona İshak’ı armağan ettik, üstüne de Yakub’u; her birini salihler kıldık.
Enbiya Suresi, 73. ayet: Ve onları, Kendi emrimizle hidayete yönelten önderler kıldık ve onlara hayrı kapsayan-fiilleri, namaz kılmayı ve zekat vermeyi vahyettik. Onlar Bize ibadet edenlerdi.
Hac Suresi, 26. ayet: Hani Biz İbrahim’e Evin (Kabe’nin) yerini belirtip hazırladığımız zaman (şöyle emretmiştik:) “Bana hiçbir şeyi ortak koşma, tavaf edenler, kıyam edenler, rükua ve sücuda varanlar için Evimi tertemiz tut.”
Hac Suresi, 27. ayet: “İnsanlar içinde haccı duyur; gerek yaya, gerekse uzak yollardan (derin vadilerden) gelen yorgun düşmüş develer üstünde sana gelsinler.”
Hac Suresi, 42. ayet: Eğer seni yalanlıyorlarsa, onlardan önce Nuh, Ad, Semud kavmi de yalanlamıştı.
Hac Suresi, 43. ayet: İbrahim’in kavmi ve Lut’un kavmi de:
Hac Suresi, 78. ayet: Allah adına gerektiği gibi mücadele edin. O, sizleri seçmiş ve din konusunda size bir güçlük yüklememiştir, atanız İbrahim’in dini(nde olduğu gibi). O (Allah) bundan daha önce de, bunda (Kur’an’da) da sizi “Müslümanlar” olarak isimlendirdi; elçi sizin üzerinize şahid olsun, siz de insanlar üzerine şahidler olasınız diye. Artık dosdoğru namazı kılın, zekatı verin ve Allah’a sarılın, sizin Mevlanız O’dur. İşte, ne güzel mevla ve ne güzel yardımcı.
Şuara Suresi, 69. ayet: Onlara İbrahim’in haberini de aktar-oku:
Şuara Suresi, 70. ayet: Hani, babasına ve kavmine: “Siz neye kulluk ediyorsunuz?” demişti.
Şuara Suresi, 71. ayet: Demişlerdi ki: “Putlara tapıyoruz, bunun için sürekli onların önünde bel büküp eğiliyoruz.”
Şuara Suresi, 72. ayet: Dedi ki: “Peki, dua ettiğiniz zaman onlar sizi işitiyorlar mı?”
Şuara Suresi, 73. ayet: “Ya da size bir yararları veya zararları dokunuyor mu?”
Şuara Suresi, 74. ayet: “Hayır” dediler. “Biz atalarımızı böyle yaparlarken bulduk.”
Şuara Suresi, 75. ayet: (İbrahim) Dedi ki: “Şimdi, neye tapmakta olduğunuzu gördünüz mü?”
Şuara Suresi, 76. ayet: “Hem siz, hem de eski atalarınız?”
Şuara Suresi, 77. ayet: “İşte bunlar, gerçekten benim düşmanımdır; yalnızca alemlerin Rabbi hariç”
Şuara Suresi, 78. ayet: “Ki beni yaratan ve bana hidayet veren O’dur;”
Şuara Suresi, 79. ayet: “Bana yediren ve içiren O’dur;”
Şuara Suresi, 80. ayet: “Hastalandığım zaman bana şifa veren O’dur;”
Şuara Suresi, 81. ayet: “Beni öldürecek, sonra diriltecek olan da O’dur,”
Şuara Suresi, 82. ayet: “Din (ceza) günü hatalarımı bağışlayacağını umduğum da O’dur;”
Şuara Suresi, 83. ayet: “Rabbim, bana hüküm (ve hikmet) bağışla ve beni salih olanlara kat;”
Şuara Suresi, 84. ayet: “Sonra gelecekler arasında bana bir doğruluk dili (lisan-ı sıdk) ver.”
Şuara Suresi, 85. ayet: “Beni nimetlerle-donatılmış cennetin mirasçılarından kıl,”
Şuara Suresi, 86. ayet: “Babamı da bağışla, çünkü o şaşırıp sapanlardandır.”
Şuara Suresi, 87. ayet: “Ve beni (insanların) diriltilecekleri gün küçük düşürme,”
Şuara Suresi, 88. ayet: ‘Malın da, çocukların da bir yarar sağlayamadığı günde.”
Şuara Suresi, 89. ayet: “Ancak Allah’a selim bir kalp ile gelenler başka.”
Ankebut Suresi, 16. ayet: İbrahim de; hani kavmine demişti ki: “Allah’a kulluk edin ve O’ndan sakının, eğer bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır.”
Ankebut Suresi, 18. ayet: “Eğer yalanlarsanız, sizden önceki ümmetler de (elçilerin çağrısını) yalanlamışlardır. Elçiye düşen ise, yalnızca açık bir tebliğdir.”
Ankebut Suresi, 24. ayet: Bunun üzerine kavminin (İbrahim’e) cevabı yalnızca: “Onu öldürün ya da yakın” demek oldu. Böylece Allah onu ateşten kurtardı. Şüphesiz bunda, iman eden bir kavim için ayetler vardır.
Ankebut Suresi, 25. ayet: (İbrahim) Dedi ki: “Siz gerçekten, Allah’ı bırakıp dünya hayatında aranızda bir sevgi-bağı olarak putları (ilahlar) edindiniz. Sonra kıyamet günü, kiminiz kiminizi inkar edip-tanımayacak ve kiminiz kiminize lanet edeceksiniz. Sizin barınma yeriniz ateştir ve hiçbir yardımcınız yoktur.”
Ankebut Suresi, 26. ayet: Bunun üzerine Lut ona iman etti ve dedi ki: “Gerçekten ben, Rabbime hicret edeceğim. Çünkü şüphesiz O, güçlü ve üstün olandır, hüküm ve hikmet sahibidir.”
Ankebut Suresi, 27. ayet: Biz ona İshak’ı ve Yakub’u armağan ettik ve onun soyunda (seçtiklerimize) peygamberliği ve kitabı (vahy ihsanı) kıldık, ecrini de dünyada verdik. Şüphesiz o, ahirette salih olanlardandır.
Ankebut Suresi, 31. ayet: Bizim elçilerimiz İbrahim’e bir müjde ile geldikleri zaman, dediler ki: “Gerçek şu ki, biz bu ülkenin halkını yıkıma uğratacağız. Çünkü onun halkı zalim oldular.”
Ankebut Suresi, 32. ayet: Dedi ki: “Onun içinde Lut da vardır.” Dediler ki: “Onun içinde kimin olduğunu Biz daha iyi biliriz. Kendi karısı dışında, onu ve ailesini muhakkak kurtaracağız. O (karısı) arkada kalacak olanlardandır.”
Ahzab Suresi, 7. ayet: Hani Biz peygamberlerden kesin sözlerini almıştık; senden, Nuh’tan, İbrahim’den, Musa’dan ve Meryem oğlu İsa’dan. Biz onlardan sapasağlam bir söz almıştık.
Saffat Suresi, 83. ayet: Doğrusu İbrahim de onun (soyunun) bir kolundandır.
Saffat Suresi, 84. ayet: Hani o, Rabbine arınmış (selim) bir kalp ile gelmişti.
Saffat Suresi, 85. ayet: Hani babasına ve kavmine demişti ki: “Sizler neye tapıyorsunuz?”
Saffat Suresi, 86. ayet: “Birtakım uydurma yalanlar için mi Allah’tan başka ilahlar istiyorsunuz?”
Saffat Suresi, 87. ayet: “Alemlerin Rabbi hakkındaki zannınız nedir?”
Saffat Suresi, 88. ayet: Sonra yıldızlara bir göz attı.
Saffat Suresi, 89. ayet: “Ben, doğrusu hastayım” dedi.
Saffat Suresi, 90. ayet: Böylelikle arkalarını çevirip ondan kaçmaya başladılar.
Saffat Suresi, 91. ayet: Bunun üzerine onların ilahlarına sokulup: “Yemek yemiyor musunuz?” dedi.
Saffat Suresi, 92. ayet: “Size ne oluyor ki konuşmuyorsunuz?”
Saffat Suresi, 93. ayet: Derken onların üstüne yürüyüp sağ eliyle bir darbe indirdi.
Saffat Suresi, 94. ayet: Çok geçmeden (halkı) birbirine girmiş durumda kendisine yönelip geldiler.
Saffat Suresi, 95. ayet: Dedi ki: “Yontmakta olduğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?”
Saffat Suresi, 96. ayet: “Oysa sizi de, yapmakta olduklarınızı da Allah yaratmıştır.”
Saffat Suresi, 97. ayet: Dediler ki: “Onun için (yüksekçe) bir bina inşa edin de onu çılgınca yanan ateşin içine atın.”
Saffat Suresi, 98. ayet: Böylelikle ona bir tuzak hazırlamak istediler. Oysa Biz, onları alçaltılmışlar kıldık.
Saffat Suresi, 99. ayet: (İbrahim) Dedi ki: “Şüphesiz ben, Rabbime gidiciyim; O, beni hidayete erdirecektir.”
Saffat Suresi, 100. ayet: “Rabbim, bana salihlerden (olan bir çocuk) armağan et.”
Saffat Suresi, 101. ayet: Biz de onu halim bir çocukla müjdeledik.
Saffat Suresi, 102. ayet: Böylece (çocuk) onun yanında koşabilecek çağa erişince (İbrahim ona): “Oğlum” dedi. “Gerçekten ben seni rüyamda boğazlıyorken gördüm. Bir bak, sen ne düşünüyorsun.” (Oğlu İsmail) Dedi ki: “Babacığım, emrolunduğun şeyi yap. İnşaAllah, beni sabredenlerden bulacaksın.”
Saffat Suresi, 103. ayet: Sonunda ikisi de (Allah’ın emrine ve takdirine) teslim olup (babası, İsmail’i kurban etmek için) onu alnı üzerine yatırdı.
Saffat Suresi, 104. ayet: Biz ona: “Ey İbrahim” diye seslendik.
Saffat Suresi, 105. ayet: “Gerçekten sen, rüyayı doğruladın. Şüphesiz Biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.”
Saffat Suresi, 106. ayet: Doğrusu bu, apaçık bir imtihandı.
Saffat Suresi, 107. ayet: Ve ona büyük bir kurbanı fidye olarak verdik.
Saffat Suresi, 108. ayet: Sonra gelenler arasında ona (hayırlı ve şerefli bir isim) bıraktık.
Saffat Suresi, 109. ayet: İbrahim’e selam olsun.
Saffat Suresi, 110. ayet: Biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
Saffat Suresi, 111. ayet: Şüphesiz o, Bizim mü’min olan kullarımızdandır.
Saffat Suresi, 112. ayet: Biz ona, salihlerden bir peygamber olarak İshak’ı da müjdeledik.
Saffat Suresi, 113. ayet: Ona ve İshak’a bereketler verdik. İkisinin soyundan, ihsanda bulunan (muhsin olan) da var, açıkça kendi nefsine zulmeden de.
Sad Suresi, 45. ayet: Güç ve basiret sahibi olan kullarımız İbrahim’i, İshak’ı ve Yakub’u da hatırla.
Sad Suresi, 46. ayet: Gerçekten Biz onları, katıksızca (ahiretteki asıl) yurdu düşünüp-anan ihlas sahipleri kıldık.
Sad Suresi, 47. ayet: Ve gerçekten onlar, Bizim Katımız’da seçkinlerden ve hayırlı olanlardandır.
Şura Suresi, 13. ayet: O: “Dini dosdoğru ayakta tutun ve onda ayrılığa düşmeyin” diye dinden Nuh’a vasiyet ettiğini ve sana vahyettiğimizi, İbrahim’e, Musa’ya ve İsa’ya vasiyet ettiğimizi sizin için de teşri’ etti (bir şeriat kıldı). Senin kendilerini çağırdığın şey, müşriklere ağır geldi. Allah, dilediğini buna seçer ve içten Kendisi’ne yöneleni hidayete erdirir.
Zuhruf Suresi, 26. ayet: Hani İbrahim babasına ve kendi kavmine demişti ki: “Şüphesiz ben, sizin taptıklarınızdan uzağım.”
Zuhruf Suresi, 27. ayet: “(Ancak) Beni yaratan başka. İşte O beni hidayete yöneltip-iletecektir.”
Zariyat Suresi, 24. ayet: Sana İbrahim’in ağırlanan konuklarının haberi geldi mi?
Zariyat Suresi, 25. ayet: Hani, yanına girdiklerinde: “Selam” demişlerdi. O da: “Selam” demişti. “(Haklarında bilgim olmayan) Yabancı bir topluluk.”
Zariyat Suresi, 26. ayet: Hemen (onlara) sezdirmeden ailesine gidip, çok geçmeden semiz bir buzağı ile (geri) geldi.
Zariyat Suresi, 27. ayet: Derken onlara yaklaştırıp (ikram etti); “Yemez misiniz?” dedi.
Zariyat Suresi, 28. ayet: (Onlar yemeyince) Bunun üzerine içine bir tür korku düştü. “Korkma” dediler ve ona bilgin bir erkek çocuk müjdesini verdiler.
Zariyat Suresi, 29. ayet: Böylece karısı çığlıklar kopararak geldi ve yüzüne vurarak: “Kısır, yaşlı bir kadın (mı doğum yapacakmış)? dedi.
Zariyat Suresi, 30. ayet: Dediler ki: “Öyle. (Bunu) Senin Rabbin buyurdu. Çünkü O, hüküm ve hikmet sahibidir, bilendir.”
Zariyat Suresi, 31. ayet: (İbrahim) dedi ki: “Şu halde sizin asıl isteğiniz nedir, ey elçiler?”
Zariyat Suresi, 32. ayet: “Doğrusu biz, suçlu-günahkar bir kavme gönderildik” dediler.
Zariyat Suresi, 33. ayet: “Üzerlerine çamurdan (iyice sertleşip kaskatı kesilmiş) taşlar yağdırmak için.”
Zariyat Suresi, 34. ayet: “(Ki bu taşların her biri,) Rabbinin Katında ölçüyü taşıranlar için (herkese ayrı ayrı) işaretlenmiştir.”
Zariyat Suresi, 35. ayet: Bu arada, mü’minlerden orda kim varsa çıkardık.
Zariyat Suresi, 36. ayet: Ne var ki, orda Müslümanlardan olan bir evden başkasını bulmadık.
Necm Suresi, 37. ayet: Ve vefa eden İbrahim’in (sahifelerinde) olan…
Hadid Suresi, 26. ayet: Andolsun, Biz Nuh’u ve İbrahim’i (elçi olarak) gönderdik, peygamberliği ve kitabı onların soylarında kıldık. Öyle iken, içlerinde hidayeti kabul edenler vardır, onlardan birçoğu da fasık olanlardır.
Mümtehine Suresi, 4. ayet: İbrahim ve onunla birlikte olanlarda size güzel bir örnek vardır. Hani kendi kavimlerine demişlerdi ki: “Biz, sizlerden ve Allah’ın dışında taptıklarınızdan gerçekten uzağız. Sizi (artık) tanımayıp-inkar ettik. Sizinle aramızda, siz Allah’a bir olarak iman edinceye kadar ebedi bir düşmanlık ve bir kin baş göstermiştir.” Ancak İbrahim’in babasına: “Sana bağışlanma dileyeceğim, ama Allah’tan gelecek herhangi bir şeye karşı senin için gücüm yetmez.” demesi hariç. “Ey Rabbimiz, biz Sana tevekkül ettik ve ‘içten Sana yöneldik.’ Dönüş Sanadır.”
A’la Suresi, 19. ayet: İbrahim’in ve Musa’nın sahifelerinde.
