Tevbe Suresi Türkçe Okunuşu Arapça Yazılışı ve Meali

Kur’ân-ı kerîmin dokuzuncu sûresi. Berâe sûresi de denir. Mâide sûresinden sonra, Nasr sûresinden önce Medine’de nâzil olmuştur. 128 ve 129. âyet-i kerîmeleri Mekke’de indi. Yüz yirmi dokuz âyettir. Evvelinde Besmele nâzil olmamıştır. Sûre, müşriklerin Allahü teâlâ ile alâkalarının kesildiğini, bundan sonra onların Kâbe’ye yaklaştırılm ayacağını, müslüman olmadıkları takdirde öldürüleceklerini bildiren bir ültimatom mâhiyetindedir. Sûre, Peygamber efendimizin şefkat ve merhâmetini bildiren âyet-i kerîmelerle sona erer. (Muhammed bin Hamza-Hüseyn Vâiz-i Kâşifî)

Şimdi sizler için hazırladığımız Kur’anı Kerim surelerden olan Tevbe süresi arapça yazılışı ile latince harflerle Türkçe okunuşunu derledik. Ayrıca Diyanet İşleri tarafından düzenlenen mealine’de yer verdik. Bu sebeple hem Arapça yazısı hem de latince okunuşunu öğrenerek okuyabilirsiniz.

Fazileti : Kur’ân-ı kerîm bana âyet âyet, harf harf nâzil oldu. Ancak Tevbe ve İhlâs sûreleri hâriç. Bunlar bana yetmiş bin saf melekle berâber nâzil oldu. (Hadîs-i şerîf-Kâdı Beydâvî Tefsîri) Diğer sûrelerden farklı olarak bu sûrenin başında “besmele”nin olmaması şu iki sebeple açıklanmaktadır:

a) Bu sûrenin, aralarındaki anlam ve içerik yakınlığı itibariyle Enfâl sûresinin devamı olma ihtimali. Hz. Peygamber’den bu sûrenin Enfâl veya başka bir sûrenin parçası olduğuna dair bir açıklama nakledilmiş olmadığı için bu ihtimal zayıf bulunmuştur.

Bu görüş şu açıdan da eleştirilmiştir: Eğer sebep bu olsaydı sadece Enfâl sûresinden bu sûreye geçerken besmele okunmaması gerekirdi, oysa bu sûreye başlarken de besmele okunmaz (Elmalılı, IV, 2442-2443).

b) Sûrenin müşriklere ağır bir ihtarla ve –âyetin tefsiri sırasında açıklanacak sebeplere binaen– onlarla yapılmış antlaşmanın bozulup savaş ilân edilmesi tâlimatıyla başlaması. Bu izaha göre, besmele güven ve rahmetin ifadesi olduğundan iki zıt ifadenin birlikte okunması uygun görülmemiştir. Başka bazı sûrelerin de savaş buyruğu içerdiği (Derveze, XII, 66) veya “yazıklar olsun” gibi ifadelerle başladığı (Âlûsî, X, 61) gerekçesiyle bu izah eleştirilmişse de, başka bir sûrenin başında böyle şiddetli bir uyarı ve ahdi bozma ifadesi yer almamaktadır.

Bu konudaki izah farklılıkları bir yana, İslâm âlimleri bu sûrenin başında besmelenin yazılmaması ve okunmaması gerektiği hususunda fikir birliği içindedirler. Bunun herkesçe kabul edilen ortak sebebi Resûlullah’ın bu sûrenin başında besmeleyi yazdırmamış olmasıdır. Bu durum, Kur’an’ın hiçbir değişikliğe uğratılmaksızın, aynen Hz. Peygamber’den öğrenildiği biçimde sonraki nesillere aktarılması konusunda sahâbenin büyük bir titizlik gösterdiğini ve bu ulvî emanetin nesiller boyu özenle korunduğunu açıkça ortaya koyan kanıtlardan biri sayılmalıdır (Râzî, XV, 216; Mevdûdî, II, 179). Şu hususa da işaret edilmelidir ki, Tevbe sûresinde besmele çekilmemesi bu sûrenin başıyla ilgilidir.

Şayet Kur’an okumaya bu sûrenin başından başlanacaksa sadece “eûzü” çekilir; daha sonraki bir âyetinden başlanacaksa eûzü ile birlikte besmele de okunur. Enfâl sûresinden Tevbe sûresine geçilirken ise eûzübesmele okumaksızın kıraate devam edilir.

TEVBE SÛRESİ TÜRKÇE OKUNUŞU
1. Beraetum minallahi ve rasulihî ilellezîne ahettum minel muşrikîn

2. Fe siyhu fil erdî erbeate eşhuriv va’lemu ennekum ğayru ma’cizillahi ve ennellahe muhzil kafirîn

3. Ve ezanum minallahi ve rasulihî ilen nasi yevmel haccil ekberi ennallahe berîum minel muşrikîne ve rasuluh fe in tubtum fe huve hayrul lekum ve in tevelleytum fa’lemu ennekum ğayru mu’cizillah ve beşşirillezîne keferu bi azabin elîm

4. İllellezîne ahettum minle muşrikîne summe lem yenkusukum şey’ev ve lem yuzahiru aleykum ehaden fe etimmu ileyhim ahdehum ila muddetihim innellahe yuhîbbul muttekîyn

5. Fe izenselehal eşhurul hurumu faktulul muşrikîne hayus vecedtumuhum ve huzuhum vahsuruhum vak’udu lehum kulle mersad fe in tabu ve ekamus salate ve atevuz zekate fe hallu sebîlehum innellahe ğafurur rahîym

6. Ve in ehadum minel muşrikînestecarake fe ecirhu hatta yesmea kelamellahi summe eblîğhu me’meneh zalik bi ennehum kavmul la ya’lemun

7. Keyfe yekunu lil muşrikîne ahdun îndellahi ve înde rasulihî illellezîne ahettum îndel mescidil haram fe mestekamu lekum festekîymu lehum innellahe yuhîbbul mutekeyîn

8. Keyfe ve iy yazheru aleykum la yerkubu fikum illevve la zimmeh yurdunekum bi efvahihim ve te’ba kulubuhum ve ekseruhum fasikun

9. İşterav ve ayatillahi semenen kalîlen fe saddu an sebîlih innehum sae ma kanu ya’melun

10. La yerkubune fî mu’minîn illev ve la zimmeh ve laike humul mu’tedun

11. Fe in tabu ve ekamus salate ve atevuz zekate fe îhvanukum fid dîn ve nufassîlul ayati le kavmiy ya’lemun

12. Ve in nekesu eymanehum mim ba’di ahdihim ve taanu fî dînikum fe katilu eimmetel kufri innehum la eymane lehum leallehum yentehun

13. Ela tukatilune kavmen nekesu eymanehum ve hemmu bi îhracir rasuli ve hum bedeukum evvele merrah e tahşevnehum fellahu ehakku en tahşevhu in kuntum mu’minîn

14. Katiluhum yuazzibhumullahu bi eydîkum ve yuhzihim ve yensurkum aleyhim ve yeşfi sudura kavmim mu’minîn

15. Ve yuzhib ğayza kulubihim ve yetubullahu ala mey yeşa’ vallahu alîmun hakîm

16. Em hasibtum en tutraku ve lemma ya’lemillahullezîne cahedu minkum ve lem yetehîzu min dunillahi ve la rasulihî ve lel mu’minîne velîceh vallahu habîrum bi ma ta’melun

17. Ma kane lil muşrikîne ey ya’muru mesacidellahi şahidîne ala enfusihm bil kufr ulaike habitat a’maluhum ve fin nari hum halidun

18. İnnema ya’muru mesacidellahi men amene billahi vel yvmil ahîri ve ekames salate ve atez zekate ve lem yahşe illallahe fe asa ulaike ey yekunu minel muhtedîn

19. E cealtum sikayetel hacci ve îmaratel mescidil harami ke men amen billahi vel yevmil ahîri ve cahede fî sebîlillah la yestevune îndellah vallahu la yehdil kavmez zalimîn

20. Ellezîne amenu ve haceru ve cahdu fî sebîlillahi bi emvalihim ve enfusihim a’zamu deracetem îndellah ve ulaike humul faizun

21. Yubeşşiruhum rabbuhum bi rahmetim minhu ve rîdvaniv ve cennatil lehum fîha neîymum mukîym

22. Halidîne fîha ebeda innellahe îndehu ecrun azîym

23. Ya eyyuhellezîne amenu la tettehîzu abaekum ve îhvanekum evliyae inistehabbul kkufra alel îman ve mey yetevellehum minkum fe ulaike humuz zalimun

24. Kul in kane abaukum ve ebnaukum ve îhvanukum ve ezvacukum ve aşîratukum ve emvalu nîkteraftumuha ve ticaratun tahşevne kesadeha ve mesakinu terdavneha ehabbe ileykum minallahi ve rasulihî ve cihadin fî sebîlihî fe terabbesu hatta ye’tiyallahu bi emrih vallahu la yehdil kavmel fasikîyn

25. Le kad nasarakumullahu fî mevatîne kesîrativ ve yevme hîneynin iz a’cebetkum kesratukum fe lem tuğni ankum şey’ev ve dakat aleykumul erdu bi ma rahubet summe velleytum mudbirîn

26. Summe enezlellahu sekînetehu ala rasulihî ve alel mu’minîne ve enzele cunudel lem teravha ve azzebellezîne keferu ve zalike cezaul kafirîn

27. Summe yetubullahu min ba’di zalike ala mey yeşa’ vallahu ğafurur rahîym

28. Ya eyyuhellezîne amenu innemel muşrikun necesun fe la yakrabul mescidel haram ba’de amihim haza ve in hîftum ayleten fe sevfe yuğnîkumullahu min fadlihî in şa’ innellahe alîmun hakîm

29. Katilullezîne la yu’minune billahi ve la bil yevmil ahîri ve la yuhurrimune ma harremallahu ve rasuluhu ve la yedînune dînel hakkî minellezîne utul kitube hatta yu’tul cizyete ay yediv vehum sağîrun

30. Ve kaletil yehudu uzeyrunibnullahi ve kaletin nesaral mesîhubnullah zalike kavluhum bi efvahaham yudahiune kavlellezîne keferu min kabl katellehumullahu enna yu’fekun

31. İttehazu ahbarahum ve ruhbanehum erbabem min dunillahi vel mesîhabne meryem ve ma umiru illa li ya’budu ilahev vahîda la ilahe illa hu subhanehu amma yuşrikun

32. Yurîdune ey yutfiu nurallahi bi efvahihim ve ye’bellahu illa ey yutimme nurahu ve lev kerihel kafirun

33. Huvellezî ersele rasulehu bil huda ve dînil hakkî li yuzhirahu aled dîni kullihî ve lev kerihel muşrikun

34. Ya eyyuhellezîne amenu inne kesîram minel ahbari ver ruhbani le ye’kulune emvalen nasi bil batîli ve yesuddune an sebîlillah vellezîne yeknizunez zehebe vel fiddate ve la yunfikuneha fî sebîlillahi fe beşşirhum bi azabin elîm

35. Yevme yuhma aleyha fî nari cehenneme fe tukva biha cibahuhum ve cunubuhum ve zuhuruhum haza ma keneztum li enfusikum fe zuku ma kuntum teknizun

36. İnne îddeş şuhuri îndellahisna aşera şehran fî kitabillahi yevme halekas semavati vel erda miha erbeatum hurum zaliked dînul kayyimu fe la tazlimu fîhinne enfusekum ve katilul muşrikîne kaffeten kema yukatilunekum kaffeh va’lemu ennallahe meal muttekîyn

37. İnnemen nesîu ziyadetun fil kufri yudallu bihillezîne keferu yuhîllunehu amev ve yuharrimunehu amel li yuvatîu îddete ma harramellahu fe yuhîllu ma harremellah zuyyine lehum suu a’malihim vallahu la yehdil kavmel kafirîn

38. Ya eyyuhellezîne amenu ma lekum iza kîyle lekumunfiru fî sebîlillahis sakaltum ilel ard e radîytum bil hayatid dunya minel ahîrah fe ma metaul hayatid dunya minel ahîrah fe ma metaul hayatid dunya fil ahîrati illa kalîl

39. İlla tenfiru yuazzibkum azaben elîmev ve yestebdil kavmen ğayrakum ve la teduruhu şey’a vallahu ala kulli şey’in kadîr

40. İlla tensuruhu fe kad nesarahullahu iz ahracehullezîne keferu saniyesneyni iz huma fil ğayri iz yekul li sahîbihî la tahzen innallahe meana fe enzelellahu sekînetehu aleyhi ve eyyedehu bi cunudil lem teravha ve ceale kelimetellezîne keferus sufla ve kelimetullahi hiyel ulya vallahu azîzun hakîm

41. İnfiru hîfafev ve sikalev ve cahidu bi emvalikum ve enfusikum fî sebîlillah zalikum hayrul lekum in kuntum ta’lemun

42. Lev kane aradan karîbev ve seferan kasîdel lettebeuke ve lakim beudet aleyhimuş şukkah ve se yahlifune billahi levisteta’na le haracna meakum yuhlikune enfusehum vallahu ya’lemu innehum le kazibun

43. Afallahu ank li me ezinte lehum hatta yetebeyyene lekellezîne sadeku ve ta’lemel kazibîn

44. La yeste’zinukellezîne yu’minune billahi vel yevmil ahîri ey yucahidu bi emvalihim ve enfusihim vallahu alîmum bil muttekîyn

45. İnnema yeste’zinukellezîne la yu’minune billahi vel yevmil ahîri vertabet kulubuhum fe hum fî raybihim yeteraddedun

46. Ve lev eradul huruce le eaddu lehu uddetev ve lakin kerihellahumbiasehum fe sebbetahum ve kîylek’udu meal kaîdîn

47. Lev haracu fîkum ma zadukum illa habalev ve le evdau hîlalekum yebğunekumul fitneh ve fîkum semmaune lehum vallahu alîmum biz zalimîn

48. Lekadibteğavul fitnete min kablu ve kallebu lekel umura hatta cael hakku ve zahera emrullahi vehum karihun

49. Ve minhum mey yekulu’zel lî ve la teftinnî e la fil fitneti sekatu ve inne cehenneme le muhîytatum bil kafirîn

50. İn tusîbke hasenetun tesu’hum ve in tusîbke musîybetuy yekulu kad ehazna emrana min kablu ve yetevellev vehum ferihun

51. Kul ley yusîybena illa ma ketebellahu lena huve mevlana ve alellahi fel yetevekkelil mu’minun

52. Kul hel terabbesune bina illa îhdel husneyeyn ve nahnu neterabbesu bikum ey yusîybekumullahu bi azabim min îndihî ev bi eydîna fe terabbesu inna meakum muterabbisun

53. Kul enfiku tav’an ev kerhel len yutekabbele minkum innekum kuntum kavmen fasikîyn

54. Ve ma meneahum en tukbele minhum nefekatuhum illa ennehum keferu billahi ve bi rasulihî ve la ye’tunes salate illa vehum kusala ve la yunfikune illa vehum karihun

55. Fe la tu’cibke emvaluhum ve la evladuhum innema yurîdullahu li yuazzibehum biha fil hayatid dunya ve tezheka enfusuhm ve hum kafirun

56. Ve yahlifune billahi innehum le minkum ve ma hum minkum ve lakinnehum kavmuy yefrakun

57. Lev yecidune melceen ev meğaratin ev muddehalel le vellev ileyhi vehum yecmehun

58. Ve minhum mey yelmizuke fis sadekat fe in u’tu minha radu ve il lem yu’tav minha iza hum yeshatun

59. Ve lev ennehum radu ma atahumlahu ve rasuluhu ve kalu hasbunallahu se yu’tînellahu min fadlihî ye rasuluhu inna ilallahi rağîbun

60. İnnemas sadekatu lil fukarai vel mesakîni vel amilîne aleyha vel muellefeti kulubuhum ve firrikabi vle ğarimîne ve fî sebîlillahi vebnis sebîl ferîdatem minallah vallahu alîmun hakîm

61. Ve minhumullezîne yu’zunen nebiyye ve yekulune huve uzun kul uzunu hayril lekum yu’minu billahi ve yu’minu lil mu’minîne ve rahmetul lillezîne amenu minkum vellezîne yu’zune rasulellahi lehum azabun elîm

62. Yahlifune billahi lekum li yurdukum vallahu ve rasuluhu ehakku ey yurduhu in kanu mu’minîn

63. E lem ya’lemu ennehu mey yuhadidillahe ve rasulehu fe enne lehu nara cehenneme haliden fîha zalikel hîzyul azîym

64. Yahzerul munafikune en tunezzele aleyhim suratun tunebbiuhum bi ma fî kulubihim kulistehziu innellahe muhricum ma tahzerun

65. Ve lein seeltehum le yekulunne innema kunna nehudu ve nel’ab kul e billahi ve ayatihî ve rasulihî kuntum testehziun

66. La ta’teziru kad kefartum ba’de îmanikum in na’fu an taifetim minkum nuazzib taifetem bi ennehum kanu mucrimîn

67. El munafikun vel munafikatu ba’duhum min ba’d ye’murune bil munkeri ve yenhevne anil ma’rufi ve yakbidune eydiyehum nesullahe fe nesiyehum innel munafikîyne humul fasikun

68. Veadellahul munafikîyne vel munafikati vel kuffara nara cehenneme halidîne fîha hiye hasbuhum ve leanehumullah ve lehum azabum mukîym

69. Kellezîne min kablikum kanu eşedde minkum kuvvetev ve eksera emvalev ve evlada festemteu bi halakîhim festemta’tum bi halaîkum kemestem teallazîne min kablikum bi halakîhum ve hudtum kellezî hadu ulaike habitat a’maluhum fid dunya vel ahîrah ve ulaike humul hasirun

70. E lem ye’tihim nebullezîne min kablihim kavmi nuhîv ve adiv ve semude ve kavmi ibrahîme ve ashabi medyene vel mu’tefikat etethum rusuluhum bil beyyinat fe ma kanellahu li yazlimehum ve lakin kanu enfusehum yazlimun

71. Vel mu’minune vel mu’miratu ba’duhum evliyau ba’d ye’murune bil ma’rufi ve yenhevne anil munkeri ve yukîymunes salate ve yu’tunez zekate ve yutîy’unellahe ve rasuleh ulaike se yerhamuhumullah innellaha azîzun hakîm

72. Veadellahul mu’minîne vel mu’minati cennatin tecrî min tahtihel enharu halidîne fîha ve mesakine teyyibeten fî cennati adn ve rîdvanum minallahi ekber zalike huvel fevzul azîym

73. Ya eyyuhen nebiyyu cahidil kuffara vel munafikîyne vağluz aleyhim ve me’vahum cehennem ve bi’sel mesîyr

74. Yahlifune billahi ma kalu ve le kad kalu kelimetel kufri ve keferu ba’de islamihim ve hemmu bi ma lem yenalu ve ma nekamu illa en ağnahumullahu ve rasuluhu min fadlih fe iy yetubu yeku hayral lehum ve iy yetevellev yuazzibhumullahu azaben elîmen fid dunya vel ahîrah ve ma lehum fil erdî miv veliyyiv ve la nasîyr

75. Ve minhum men ahedellahe le in atana min fadlihî le nessaddekanne ve le nekunenne mines salihîyn

76. Felemma atahum min fadlihî behîlu bihî ve tevellev ve hum mu’ridun

77. Fe a’kabehum nifakan fî kulubihim ila yevmi yelkavnehu bi ma ahlefullahe ma veaduhu ve bi ma kanu yekzibun

78. E lem ya’lemu ennellahe ya’lemu sirrahum ve necvahum ve ennellahe allamul ğuyub

79. Ellezîne yelmizunel mutteavviîyne minel mu’minîne fis sadekati vellezîne la yecidune illa cuhdehum fe yesharune minhum sehîrallahu minhum ve lehum azabun elîm

80. İstağfir lehum ev la testağfir lehum in testağfir lehum seb’îyne merraten fe ley yağfirallahu lehum zalike bi ennehum keferu billahi ve rasulih vallahu la yehdil kavmel fasikîyn

81. Ferihal muhallefune bi mak’adihim hîlafe rasulillahi ve kerehu ey yucahidu bi emvalihim ve enfusihim fî sebîlillahi ve kalu la tenfiru fil harr kul naru cehenneme eşddu harra lev kanu yefkahun

82. Fel yadhaku kalîlev vel yebku kezîra cezaem bi ma kanu yeksibun

83. Fe ir raceakellahu ila taifetim minhum feste’zenuke lil huruci fe kul len tahrucu meîye ebedev ve len tukatilu meîye aduvva innekum radîytum bil kuudi evvele merratin fak’udu meal halifîn

84. Ve la tusalli ala ehadim minhum mate ebedev ve la tekum ala kabrih innehum keferu billahi ve rasulihî ve matu ve hum fasikun

85. Ve la tu’cibke emvaluhum ve evladuhum innema yurîdullahu ey yuazzibehum biha fid dunya ve tezheka enfusuhum ve hum kafirun

86. Ve iza unzilet suratun en aminu billahi ve cahidu mea rasulihiste’zeneke ulut tavli minhum ve kalu zerna nekum meal kaîdîn

87. Radu bi ey yekunu meal havalifi ve tubia ala kulubihim fehum la yefkahun

88. Lakinir rasulu vellezîne amenu meahu cahedu bi emvalihim ve enfusihim ve ulaike lehumul hayratu ve ulaikehumul muflihun

89. Eaddellahu lehum cennati tecrî min tahtihel enharu halidîne fîha zalikel fevzul azîym

90. Ve cael muazzirune minel a’rabi li yu’zene lehum ve kaadellezîne kezebullahe ve rasuleh se yusîybullezîne keferu minhum azabun elîm

91. Leyse aled duafai ve la alel merda ve la alellezîne la yecidune me yunfikune haracun iza nesahu lillahi ve rasulih ma alel muhsinîne min sebîl vallahu ğafurur rahîym

92. Ve la alellezîne iza ma etevke li tahmilehum kulte la ecidu ma ahmilukum aleyhi tevellev ve a’yunuhum tefîdu mined dem’î hazenen ella yecidu ma yunfikun

93. İnnemes sebîlu alellezîne yeste’zinuneke ve hum ağniya’ radu bi ey yekunu meal havalifi ve tabeallahu ala kulubihim fehum la ya’lemun

94. Ya’tezirune ilykum iza raca’tum ileyhim kul la ta’teziru len nu’mine lekum kad nebbeenellahu min ahbarikum ve se yerallahu amelekum ve rasuluhu summe turaddune ila alimil ğaybi veş şehadeti fe yunebbiukum bi ma kuntum ta’melun

95. Se yahlifune billahi lekum izenkalebtum ileyhim li tu’ridu anhum fe a’ridu anhum innehum ricsuv ve me’vahum cehennem cezaem bi ma kanu yeksibun

96. Yahlifune lekum li terdav anhum fe in terdav anhum fe innellahe la yerda anil kavmil fasikîyn

97. El a’rabu eşeddu kufrav ve nifakav ve ecderu ella ya’lemu hudude ma enzelellahu ala rasulih vallahu alîmun hakîm

98. Ve minel a’rabi mey yettehîzu ma yunfiku mağramev ve yeterabbesu bikumud devair aleyhim dairatus sev’ vallahu semîun alîm

99. Ve minel a’rabi mey yu’minu billahi vel yevmil ahîri ve yettehîzu ma yunfiku kurubatin îndellahi ve salevatir rasul ela inneha kurbetul lehum se yudhîluhumullahu fî rahmetih innellahe ğafurur rahîym

100. Ves sabikunel evvelune minel muhacirîne vel ensari vellezînettebeuhum bi îhsanir radîyallahu anhum ve radu anhu ve eadde lehum cennatin tecrî tahtehel enharu halidîne fîha ebeda zalikel fevzul azîym

101. Ve mimmen havlekum minel a’rabi munafikun ve min ehlil medîneti meradu alen nifakî la ta’lemuhum nahnu na’lemuhum se nuazzibuhum merrateyni summe yuraddune ila azabin azîym

102. Ve aharuna’terafu bi zunubbihim haletu amelen salihav ve ahara seyyia asellahu ey yetube aleyhim innellahe ğafurur rahîym

103. Huz min emvalihim sadekaten tutahhiruhum ve tuzekkîhim biha ve salli aleyhim inne salateke sekenul lehum vallahu semîun alîm

104. E lem ya’lemu ennellahe huve yakbelut tevbete an îbadihî ve ye’huzus sadekati ve ennellahe huvet tevvabur rahîym

105. Ve kulî’melu fe se yerallahu amelekum ve rasuluhu vel mu’minun ve se turaddune ila alimil ğaybi veş şehadeti fe yunebbiukum bi ma kuntum ta’melun

106. Ve aharune murcevne li emrillahi imma yuazzibuhum ve imma yetubu aleyhim vallahu alîmun hakîm

107. Vellezînettehazu mesciden dîrarav ve kufrav ve tefrîkam beynel mu’minîne ve irsadel li men habellahe ve rasulehu min kabl ve le yahlifunne in eradna illel husna vallahu yeşhedu innehum le kazibun

108. La tekum fîhi ebeda le mescidun ussise alet takva min evveli yevmin ehakku en tekume fîh fîhi ricaluy yuhîbbune ey yetetahheru vallahu yuhîbbul muttahhirîn

109. E fe men essese bunyanehu ala katva minallahi ve rîdvanin hayrun em men essese bunyanehu ala şefacurufin harin fenhara bihî fî nari cehennem vallahu la yehdil havmez zalimîn

110. La yezalu bunyanuhumlezî benev rîbeten fî kulubihim illa en tekattaa kulubuhum yallahu alîmun hakîm

111. İnnellaheştera minel mu’minîne enfushehum ve emvalehum bi enne lehumul cenneh yukatilune fî sebîlillahi fe yaktulune ve yuktelune va’den aleyhi hakkan fit tevrati vel incîli vel kur’an ve men evfa bi ahdihî festebşiru bi bey’îkumlezî bay’tum bih ve zalike humvel fevzul azîym

112. Ettaibunel abidunel hamidunes saihuner rakiunes sacidunel amirune bil ma’rufi ven nahune anil mumkeri vel hafizune li hududillah ve beşşiril mu’minîn

113. Ma kane lin nebiyyi vellezîne amenu ey yestağfiru lil muşrikîne velev kanu ulî kurba mim ba’di ma tebeyyene lehum ennehum ashabul cehîym

114. Ve ma kanestiğfaru ibrahîme li ebîhi illa am mev’îdetiv veadeha iyyah felemma tebeyyene lehu ennehu aduvvul lilhahi teberrae minh inne ibrahîme le evvahun halîm

115. Ve ma kanellahu li yudîlle kavmem ba’de iz hedahum hatta yubeyyine lehum ma yettekun innellahe bi kulli şey’in alîm

116. İnnellahe lehu mulkus semavati vel ard yuhyî ve yumît ve ma lekum min dunillahi miv veliyyiv ve la nasîyr

117. Le kad tabellahu alen nebiyyi vel muhacirîne vel ensarillezînettebeuhu fî saatil usrati mim ba’di ma kade yezîğu kulubu ferîkîm minhum summe tabe aleyhim innehu bihim raufur rahîym

118. Ve ales selasetillezîne hulifu hatta iza dakat aleyhimul erdu bi ma rahubet ve dakat aleyhim enfusuhum ve zannu el la melcee minallahi illa ileyh summe tabe aleyhim li yetubu innellahe huvet tevvabur rahîym

119. Ya eyyuhellezîne amenuttekullahe ve kunu meas sadikîyn

120. Ma kane li ehlil medîneti ve men havlehum minel a’rabi ey yetehallefu ar rasulillahi ve la yerğabu bi enfusihim an nefsih zalike bi ennehum la yusîybuhum zameuv ve la nesabu v ve la mahmesatun fî sebîlillahi ve la yetaune mevtîey yeğîyzul kuffara ve la yenalune min aduvvin neylen illa kutibe lehum bihî amelun salîh innellahe la yudîy’u ecral muhsinîn

121. Ve la yunfikune nefekaten sağîyratev ve la kebîratev ve la kebîratev ve la yaktaune vadiyen illa kutibe lehum li yecziyehumullahu ahsene ma kanu ya’melun

122. Ve ma kanel mu’minune li yenfiru kaffeh fe lev la nefera min kulli firkatim minhum taifetul li yetefekkahu fid dîni ve li yunziru kavmehum iza raceu ileyhim leallehum yahzerun

123. Ya eyyuhellezîne amenu katilullezîne yalunekum minel kuffari vel yecidu fîkum ğîlzah va’lemu ennallahe meal muttekîyn

124. Ve iza ma unzilet zuratun fe minhum mey yekulu eyyukum zadethu hazihî îmana fe emmellezîne amenu fe zadethum îmanev vehum yestebşirun

125. Ve emmellezîne fî kulubihim meradnu fe zadethum ricsen ila ricsihim ve matu ve hum kafirun

126. E ve la yeravne ennehum yuftenune fî kulli amim merraten ev merrateyni summe la yetubune ve la hum yezzekkerun

127. Ve iza ma unzilet suratun nezara ba’duhum ila ba’d hel yerakum min ehadin summensarafu sarafellahu kulubehum bi ennehum kavmul la yefkahun

128. Le kad caekum rasulum min enfusikum azîzun aleyhi ma anittum harîsun aleykum bil mu’minîne raufur rahîym

129. Fe in tevellev fe kul hasbiyallahu la ilahe illa hu aleyhi tevekkeltu ve huve rabbul arşil azîym

TEVBE SÛRESİ MEALİ VE ANLAMI
1. Allah ve Resûlünden, kendileriyle antlaşma yapmış olduğunuz müşriklere kesin bir uyarıdır:

2. Yeryüzünde dört ay daha dolaşın. Şunu bilin ki, siz Allah’ı âciz bırakacak değilsiniz; Allah ise, inkârcıları perişan edecektir.
3.Hacc-ı ekber gününde, Allah ve Resûlünden bütün insanlara bir bildiridir: Allah ve Resûlü, Allah’a ortak koşanlardan uzaktır. Eğer tövbe ederseniz, bu sizin için hayırlıdır. Ama yüz çevirirseniz, şunu iyi bilin ki, siz Allah’ı âciz bırakabilecek değilsiniz. İnkârcılara, elem dolu bir azabı müjdele!

4.Ancak Allah’a ortak koşanlardan, kendileriyle antlaşma yapmış olduğunuz, sonra da antlaşmalarında size karşı hiçbir eksiklik yapmamış ve sizin aleyhinize hiç kimseye yardım etmemiş olanlar, bu hükmün dışındadır. Onların antlaşmalarını, süreleri bitinceye kadar tamamlayın. Şüphesiz Allah, kendine karşı gelmekten sakınanları sever.

5.Haram aylar çıkınca bu Allah’a ortak koşanları artık bulduğunuz yerde öldürün, onları yakalayıp hapsedin ve her gözetleme yerine oturup onları gözetleyin. Eğer tövbe ederler, namazı kılıp zekâtı da verirlerse, kendilerini serbest bırakın. Şüphesiz Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.

6.Eğer Allah’a ortak koşanlardan biri senden sığınma talebinde bulunursa, Allah’ın kelâmını işitebilmesi için ona sığınma hakkı tanı. Sonra da onu güven içinde olacağı yere ulaştır. Bu, onların bilmeyen bir kavim olmaları sebebiyledir.

7.Allah’a ortak koşanların Allah katında ve Resûlü yanında bir ahdi nasıl olabilir? Ancak Mescid-i Haram’ın yanında kendileriyle antlaşma yaptıklarınız başkadır. Bunlar size karşı dürüst davrandığı sürece, siz de onlara dürüst davranın. Çünkü Allah, kendine karşı gelmekten sakınanları sever.

8.Onların bir ahdi nasıl olabilir ki! Eğer onlar size üstün gelselerdi, sizin hakkınızda ne akrabalık (bağlarını), ne de antlaşma (yükümlülüğünü) gözetirlerdi. Ağızlarıyla sizi hoşnut etmeye çalışıyorlar, oysa kalpleri buna karşı çıkıyor. Onların pek çoğu fasık kimselerdir.

9.Allah’ın âyetlerini az bir karşılığa değiştiler de insanları O’nun yolundan alıkoydular. Bunların yapmakta oldukları şeyler gerçekten ne kötüdür!

10.Bir mü’min hakkında ne akrabalık (bağlarını), ne de antlaşma (yükümlülüğünü) gözetirler. İşte onlar taşkınlık yapanların ta kendileridir.

11.Fakat tövbe edip, namazı kılar ve zekâtı verirlerse, artık onlar sizin din kardeşlerinizdir. Bilen bir kavme âyetleri işte böyle ayrı ayrı açıklarız.

12.Eğer antlaşmalarından sonra yeminlerini bozup dininize dil uzatırlarsa, küfrün elebaşlarıyla savaşın. Çünkü onlar yeminlerine riayet etmeyen kimselerdir. Umulur ki, vazgeçerler.

13.Yeminlerini bozan, peygamberi yurdundan çıkarmaya kalkışan ve üstelik size tecavüzü ilk defa kendileri başlatan bir kavimle savaşmaz mısınız? Yoksa onlardan korkuyor musunuz? Oysa Allah, -eğer siz gerçek mü’minler iseniz- kendisinden korkmanıza daha lâyıktır.

14,15. Onlarla savaşın ki, Allah onlara sizin ellerinizle azap etsin, onları rezil etsin, onlara karşı size yardım etsin, mü’min topluluğun gönüllerini ferahlatsın ve onların kalplerindeki öfkeyi gidersin. Allah, dilediğinin tövbesini kabul eder. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

16.Yoksa; Allah içinizden, Allah’tan, Resûlünden ve mü’minlerden başkasını kendilerine sırdaş edinmeksizin cihad edenleri ayırt etmeden bırakılacağınızı mı sandınız? Allah, yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.

17.Allah’a ortak koşanların, inkârlarına bizzat kendileri şahitlik edip dururken, Allah’ın mescitlerini imar etmeleri düşünülemez. Onların bütün amelleri boşa gitmiştir. Onlar ateşte ebedî kalacaklardır.

18.Allah’ın mescitlerini, ancak Allah’a ve ahiret gününe inanan, namazı dosdoğru kılan, zekâtı veren ve Allah’tan başkasından korkmayan kimseler imar eder. İşte onların doğru yolu bulanlardan olmaları umulur.

19.Siz hacılara su dağıtmayı ve Mescid-i Haram’ın bakım ve onarımını, Allah’a ve âhiret gününe iman edip Allah yolunda cihad eden kimse(lerin amelleri) gibi mi tuttunuz? Bunlar Allah katında eşit olmazlar. Allah, zâlim topluluğu doğru yola erdirmez.

20.İman edip hicret eden ve Allah yolunda mallarıyla, canlarıyla cihad eden kimselerin mertebeleri, Allah katında daha üstündür. İşte onlar, başarıya erenlerin ta kendileridir.

21.Rableri onlara, kendi katından bir rahmet, bir hoşnutluk ve kendilerine içinde tükenmez nimetler bulunan cennetler müjdelemektedir.

22.Onlar orada ebedî kalacaklardır. Şüphesiz, Allah katında büyük bir mükâfat vardır.

23.Ey iman edenler! Eğer küfrü imana tercih ederlerse, babalarınızı ve kardeşlerinizi bile dost edinmeyin. İçinizden kim onları dost edinirse, işte onlar, zalimlerin ta kendileridir.

24.De ki: “Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, aşiretiniz, kazandığınız mallar, kesada uğramasından korktuğunuz bir ticaret ve beğendiğiniz meskenler size Allah’tan, peygamberinden ve O’nun yolunda cihattan daha sevgili ise, artık Allah’ın emri gelinceye kadar bekleyin! Allah, fasık topluluğu doğru yola erdirmez.”

25.Andolsun, Allah birçok yerde ve Huneyn savaşı gününde size yardım etmiştir. Hani, çokluğunuz size kendinizi beğendirmiş, fakat (bu çokluk) size hiçbir yarar sağlamamış, yeryüzü bütün genişliğine rağmen size dar gelmişti. Nihayet (bozularak) gerisingeriye dönüp kaçmıştınız.

26.Sonra Allah, Resûlü ile mü’minler üzerine kendi katından güven duygusu ve huzur indirdi. Bir de sizin göremediğiniz ordular indirdi ve inkâr edenlere azap verdi. İşte bu, inkârcıların cezasıdır.

27.Sonra Allah, bunun ardından yine dilediği kimsenin tövbesini kabul eder. Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.

28.Ey iman edenler! Allah’a ortak koşanlar ancak bir pislikten ibarettir. Artık bu yıllarından sonra, Mescid-i Haram’a yaklaşmasınlar. Eğer yoksulluktan korkarsanız, Allah dilerse lütfuyla sizi zengin kılar. Şüphesiz Allah hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

29.Kendilerine kitap verilenlerden Allah’a ve ahiret gününe iman etmeyen, Allah’ın ve Resûlünün haram kıldığını haram saymayan ve hak din İslâm’ı din edinmeyen kimselerle, küçülerek (boyun eğerek) kendi elleriyle cizyeyi verinceye kadar savaşın.

30.Yahudiler, “Üzeyr, Allah’ın oğludur” dediler. Hıristiyanlar ise, “İsa Mesih, Allah’ın oğludur” dediler. Bu, onların ağızlarıyla söyledikleri (gerçeği yansıtmayan) sözleridir. Onların bu sözleri daha önce inkâr etmiş kimselerin söylediklerine benziyor. Allah, onları kahretsin. Nasıl da haktan çevriliyorlar!

31.(Yahudiler) Allah’ı bırakıp, hahamlarını; (hıristiyanlar ise) rahiplerini ve Meryem oğlu Mesih’i rab edindiler. Oysa, bunlar da ancak, bir olan Allah’a ibadet etmekle emrolunmuşlardır. O’ndan başka hiçbir ilâh yoktur. O, onların ortak koştukları her şeyden uzaktır.

32.Allah’ın nurunu ağızlarıyla söndürmek istiyorlar. Oysa kâfirler hoşlanmasalar da Allah, nurunu tamamlamaktan başka bir şeye razı olmaz.

33.O, Allah’a ortak koşanlar hoşlanmasalar bile dinini, bütün dinlere üstün kılmak için, peygamberini hidayetle ve hak dinle gönderendir.

34.Ey iman edenler! Hahamlardan ve rahiplerden birçoğu, insanların mallarını haksız yollarla yiyorlar ve Allah’ın yolundan alıkoyuyorlar. Altın ve gümüşü biriktirip gizleyerek onları Allah yolunda harcamayanları elem dolu bir azapla müjdele.

35.O gün bunlar cehennem ateşinde kızdırılacak da onların alınları, böğürleri ve sırtları bunlarla dağlanacak ve, “İşte bu, kendiniz için biriktirip sakladığınız şeylerdir. Haydi tadın bakalım, biriktirip sakladıklarınızı!” denilecek.

36.Şüphesiz Allah’ın gökleri ve yeri yarattığı günkü yazısında, Allah katında ayların sayısı on ikidir. Bunlardan dördü haram aylardır. İşte bu, Allah’ın dosdoğru kanunudur. Öyleyse o aylarda kendinize zulmetmeyin. Fakat Allah’a ortak koşanlar sizinle nasıl topyekûn savaşıyorlarsa, siz de onlarla topyekûn savaşın. Bilin ki Allah, kendine karşı gelmekten sakınanlarla beraberdir.

37.Haram ayları ertelemek, ancak inkârda daha da ileri gitmektir ki bununla inkâr edenler saptırılır. Allah’ın haram kıldığı ayların sayısına uygun getirip böylece Allah’ın haram kıldığını helâl kılmak için haram ayı bir yıl helâl, bir yıl haram sayıyorlar. Onların bu çirkin işleri, kendilerine süslenip güzel gösterildi. Allah, inkârcı toplumu doğru yola iletmez.

38.Ey iman edenler! Ne oldunuz ki, size “Allah yolunda sefere çıkın” denilince, yere çakılıp kaldınız. Yoksa ahiretten vazgeçip dünya hayatını mı seçtiniz? Oysa ahirete göre dünya hayatının yararı, pek az bir şeydir.

39.Eğer Allah, yolunda sefere çıkmazsanız, sizi elem dolu bir azap ile cezalandırır ve yerinize sizden başka bir toplum getirir. Siz ise O’na hiçbir zarar veremezsiniz. Allah, her şeye hakkıyla gücü yetendir.

40. Eğer siz ona (Peygamber’e) yardım etmezseniz, (biliyorsunuz ki) inkâr edenler onu iki kişiden biri olarak (Mekke’den) çıkardıkları zaman, ona bizzat Allah yardım etmişti. Hani onlar mağarada bulunuyorlardı. Hani o arkadaşına, “Üzülme, çünkü Allah bizimle beraber” diyordu. Allah da onun üzerine güven duygusu ve huzur indirmiş, sizin kendilerini görmediğiniz birtakım ordularla onu desteklemiş, böylece inkâr edenlerin sözünü alçaltmıştı. Allah’ın sözü ise en yücedir. Allah, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.

41.Gerek yaya olarak, gerek binek üzerinde Allah yolunda sefere çıkın. Mallarınızla, canlarınızla Allah yolunda cihad edin. Eğer bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır.

42.Eğer yakın bir dünya menfaati ve kolay bir yolculuk olsaydı, (sefere katılmayan münafıklar da) mutlaka sana uyarlardı. Fakat meşakkatli yol, onlara uzak geldi. Gerçi onlar, “Eğer gücümüz yetseydi, elbette sizinle beraber çıkardık” diye Allah’a yemin edeceklerdir. Onlar kendilerini helâke sürüklüyorlar. Allah, biliyor ki onlar kesinlikle yalancıdırlar.

43.Allah, seni affetsin! Doğru söyleyenler sana iyice belli olup, yalancıları bilinceye kadar beklemeden niçin onlara izin verdin?

44.Allah’a ve âhiret gününe iman edenler, mallarıyla ve canlarıyla cihad etmekten geri kalmak için senden izin istemezler. Allah, kendine karşı gelmekten sakınanları çok iyi bilendir.

45.Ancak Allah’a ve ahiret gününe inanmayan, kalpleri şüpheye düşüp kendileri de o şüphelerinin içinde bocalayan kimseler senden izin isterler.

46.Onlar eğer savaşa çıkmak isteselerdi, elbette bunun için bir hazırlık yaparlardı. Fakat Allah onların harekete geçmelerini istemedi de onları geri bıraktı ve onlara, “Oturun, oturan âcizlerle beraber” denildi.

47.Eğer onlar da sizin içinizde (sefere) çıksalardı, size bozgunculuktan başka bir katkıları olmayacak ve sizi fitneye düşürmek için aranızda koşuşturacaklardı. Aranızda onları dinleyecek kişiler de vardı. Allah, zalimleri hakkıyla bilendir.

48.Andolsun, bunlar daha önce de fitne çıkarmak istemişler ve sana karşı türlü türlü işler çevirmişlerdi. Nihayet hak geldi ve onlar istemedikleri hâlde, Allah’ın dini galip geldi.

49.Onlardan “Bana izin ver, beni fitneye (isyana) sevk etme” diyen de vardır. Bilesiniz ki onlar (böyle diyerek) fitnenin ta içine düştüler. Şüphesiz ki cehennem, kâfirleri elbette kuşatacaktır.

50.Sana bir iyilik gelirse, bu onları üzer. Eğer başına bir musîbet gelirse, “Biz tedbirimizi önceden almıştık” derler ve sevinerek dönüp giderler.

51.De ki: “Bizim başımıza ancak, Allah’ın bizim için yazdığı şeyler gelir. O, bizim yardımcımızdır. Öyleyse mü’minler, yalnız Allah’a güvensinler.”

52.De ki: “Bizim için siz, (şehitlik veya zafer olmak üzere) ancak iki güzellikten birini bekleyebilirsiniz. Biz de, Allah’ın kendi katından veya bizim ellerimizle size ulaştıracağı bir azabı bekliyoruz. Haydi bekleyedurun. Şüphesiz biz de sizinle birlikte beklemekteyiz.”

53.Yine de ki: “İster gönüllü, ister gönülsüz olarak harcayın, sizden asla kabul olunmayacaktır. Çünkü siz fasık bir topluluksunuz.”

54.Harcamalarının kabul edilmesine, yalnızca, Allah’ı ve Resûlünü inkâr etmeleri, namaza ancak üşene üşene gelmeleri ve ancak gönülsüzce harcamaları engel olmuştur.

55.Onların malları ve çocukları seni imrendirmesin. Allah, bununla ancak onlara dünya hayatında azap etmeyi ve canlarının kâfir olarak çıkmasını istiyor.

56.Kesinlikle sizden olduklarına dair Allah’a yemin ederler. Oysa onlar sizden değillerdir. Fakat onlar korkudan ödleri patlayan bir topluluktur.

57.Eğer sığınacak bir yer veya (gizlenecek) mağaralar yahut girilecek bir delik bulsalardı, hemen koşarak oraya kaçarlardı.

58.İçlerinden sadakalar konusunda sana dil uzatanlar da var. Kendilerine ondan bir pay verilirse, hoşnut olurlar; eğer kendilerine ondan bir pay verilmezse, hemen kızarlar.

59.Eğer onlar Allah ve Resûlünün kendilerine verdiğine razı olup, “Bize Allah yeter. Lütuf ve ihsanıyla Allah ve Resûlü ileride bize yine verir. Biz yalnız Allah’a rağbet eder (O’nun ihsanını ister)iz” deselerdi, kendileri için daha hayırlı olurdu.

60.Sadakalar (zekâtlar), Allah’tan bir farz olarak ancak fakirler, düşkünler, zekât toplayan memurlar, kalpleri İslâm’a ısındırılacak olanlarla (özgürlüğüne kavuşturulacak) köleler, borçlular, Allah yolunda cihad edenler ve yolda kalmış yolcular içindir. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

61.Yine onlardan peygamberi inciten ve “O (her söyleneni dinleyen) bir kulaktır” diyen kimseler de vardır. De ki: “O, sizin için bir hayır kulağıdır ki Allah’a inanır, mü’minlere inanır (güvenir). İçinizden inanan kimseler için bir rahmettir. Allah’ın Resûlünü incitenler için ise elem dolu bir azap vardır.”

62.Sizi razı etmek için, Allah’a yemin ederler. Eğer gerçekten mü’min iseler (bilsinler ki), Allah ve Resûlü’nü razı etmeleri daha önceliklidir.

63.Allah’a ve Resûlüne karşı gelen kimseye, içinde ebedî kalacağı cehennem ateşinin olduğunu bilmediler mi? İşte bu, büyük bir rezilliktir.

64.Münafıklar, kalplerinde olan şeyleri, yüzlerine karşı açıkça haber verecek bir sûrenin üzerlerine indirilmesinden çekinirler. De ki: “Siz alay ede durun! Allah, çekindiğiniz o şeyi ortaya çıkaracaktır.”

65.Şâyet kendilerine (niçin alay ettiklerini) sorsan, “Biz sadece lâfa dalmıştık ve aramızda eğleniyorduk”, derler. De ki: “Allah’la, O’nun âyetleriyle ve peygamberiyle mi eğleniyordunuz?”

66.Boşuna özür dilemeyin! Çünkü siz, (sözde) iman ettikten sonra küfrünüzü açığa vurdunuz. İçinizden (tövbe eden) bir zümreyi affetsek bile, suçlarında ısrar etmeleri sebebiyle, diğer bir zümreye azap edeceğiz.

67.Münafık erkekler ve münafık kadınlar birbirlerindendir (birbirlerinin benzeridir). Kötülüğü emredip iyiliği yasaklarlar, ellerini de sıkı tutarlar. Onlar Allah’ı unuttular; Allah da onları unuttu. Şüphesiz münafıklar, fasıkların ta kendileridir.

68.Allah, erkek münafıklara, kadın münafıklara ve kâfirlere, içinde ebedî kalmak üzere cehennem ateşini va’detti. O, onlara yeter. Allah, onlara lânet etmiştir. Onlar için sürekli bir azap vardır.

69.(Ey münafıklar!), siz de tıpkı sizden öncekiler gibisiniz: Onlar sizden daha güçlü, malları ve çocukları daha fazlaydı. Onlar paylarına düşenden faydalanmışlardı. Sizden öncekilerin, paylarına düşenden faydalandığı gibi siz de payınıza düşenden öylece faydalandınız ve onların daldığı gibi, siz de (dünya zevkine) daldınız. İşte onların dünyada da ahirette de amelleri boşa gitmiştir. İşte onlar ziyana uğrayanların ta kendileridir.

70.Onlara kendilerinden öncekilerin; Nûh, Âd ve Semûd kavimlerinin; İbrahim’in kavminin; Medyen halkının ve yerle bir olan şehirlerin haberleri ulaşmadı mı? Peygamberleri onlara apaçık mucizeler getirmişti. (Ama inanmadılar, Allah da onları cezalandırdı.) Demek ki Allah onlara zulmediyor değildi, ama onlar kendilerine zulmediyorlardı.

71.Mü’min erkekler ve mü’min kadınlar birbirlerinin dostlarıdır. İyiliği emreder, kötülükten alıkoyarlar. Namazı dosdoğru kılar, zekâtı verirler. Allah’a ve Resûlüne itaat ederler. İşte bunlara Allah merhamet edecektir. Şüphesiz Allah mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.

72.Allah, mü’min erkeklere ve mü’min kadınlara, ebedî olarak kalacakları, içinden ırmaklar akan cennetler ve Adn cennetlerinde çok güzel köşkler va’detti. Allah’ın rızası ise, bunların hepsinden daha büyüktür. İşte bu büyük başarıdır.

73.Ey peygamber! Kâfirlere ve münafıklara karşı cihad et ve onlara karşı çetin ol. Onların varacakları yer cehennemdir. Ne kötü bir varış yeridir orası!

74.Bir şey söylemediklerine dair Allah’a yemin ediyorlar. Hâlbuki o küfür sözünü söylediler ve (sözde) müslüman olduktan sonra inkâr ettiler. Ayrıca başaramadıkları şeye (peygamberi öldürmeye) de yeltendiler. Sırf, Allah ve Resûlü kendi lütfu ile onları zengin kıldığı için intikam almaya kalktılar. Eğer tövbe ederlerse, kendileri için hayırlı olur. Şayet yüz çevirirlerse, Allah onları dünyada ve ahirette elem dolu bir azaba çarptıracaktır. Artık onlar için yeryüzünde ne bir dost, ne de bir yardımcı vardır.

75.İçlerinden, “Eğer Allah bize lütuf ve kereminden verirse, mutlaka bol bol sadaka veririz ve mutlaka salihlerden oluruz” diye Allah’a söz verenler de vardır.

76.Fakat Allah, lütuf ve kereminden onlara verince, onda cimrilik ettiler ve yüz çevirerek dönüp gittiler.

77.Allah’a verdikleri sözü tutmadıkları ve yalan söyledikleri için O da kalplerine, kendisiyle karşılaşacakları güne kadar (sürecek) bir nifak soktu.

78.Allah’ın, içlerinde gizlediklerini ve fısıltılarını bildiğini ve Allah’ın gaybleri çok iyi bilen olduğunu bilmediler mi?

79.Sadakalar hususunda gönüllü bağışta bulunan mü’minlerle, güçlerinin yettiğinden başkasını bulamayanları çekiştirip onlarla alay edenler var ya; işte Allah asıl onları maskaraya çevirmiştir. Onlar için elem dolu bir azap vardır.

80.Onlar için ister bağışlanma dile, ister dileme (fark etmez.) Onlar için yetmiş kez bağışlanma dilesen de, Allah onları asla affetmeyecektir. Bu, onların Allah ve Resûlünü inkâr etmiş olmaları sebebiyledir. Allah, fasık topluluğu doğru yola iletmez.

81.Allah’ın Resûlüne karşı gelerek (sefere çıkmayıp) geri bırakılanlar, oturup kalmalarına sevindiler. Allah yolunda mallarıyla canlarıyla cihad etmek hoşlarına gitmedi ve “Bu sıcakta sefere çıkmayın” dediler. De ki: “Cehennemin ateşi daha sıcaktır.” Keşke anlasalardı.

82.Artık kazandıklarının karşılığı olarak, az gülsünler, çok ağlasınlar.

83.Eğer (bundan böyle) Allah seni onlardan bir zümrenin yanına döndürür de, onlar (sefere) çıkmak için senden izin isterlerse, de ki: “Artık siz benimle birlikte ebediyyen çıkmayacak ve benimle birlikte hiçbir düşmanla asla savaşmayacaksınız. Çünkü siz baştan yerinizde oturup kalmaya razı oldunuz. Şimdi de geri kalan (kadın ve çocuk)larla birlikte oturun.”

84.Onlardan ölen hiçbirine asla namaz kılma ve kabrinin başında durma. Çünkü onlar Allah’ı ve Resûlünü inkâr ettiler ve fasık olarak öldüler.

85.Onların malları ve evlatları seni imrendirmesin. Allah, bunlarla ancak, dünyada kendilerine azap etmeyi ve canlarının kâfir olarak çıkmasını istiyor.

86.“Allah’a iman edin ve Resûlü ile birlikte cihat edin” diye bir sûre indirildiğinde, onlardan servet sahibi olanlar, senden izin istediler ve “Bizi bırak da oturup kalanlarla birlikte olalım” dediler.

87.Onlar geride kalan (kadın ve çocuk)larla birlikte olmaya razı oldular ve kalpleri mühürlendi. Artık onlar anlamazlar.

88. Fakat peygamber ve beraberindeki mü’minler, mallarıyla, canlarıyla cihat ettiler. Bütün hayırlar işte bunlarındır. İşte bunlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir.

89.Allah onlara, içinde ebedî kalacakları, içinden ırmaklar akan cennetler hazırlamıştır. İşte bu büyük başarıdır.

90.Bedevîlerden mazeret ileri sürenler, kendilerine izin verilsin diye geldiler. Allah’a ve Resûlüne yalan söyleyenler ise (mazeret bile belirtmeden) oturup kaldılar. Onlardan kâfir olanlara elem dolu bir azap isabet edecektir.

91.Allah’a ve Resûlüne karşı sadık ve samimi oldukları takdirde, güçsüzlere, hastalara ve (seferde) harcayacakları bir şey bulamayanlara (sefere katılmadıkları için) bir günah yoktur. İyilikte bulunan kimselerin (kınanması) için de bir sebep yoktur. Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.

92.Kendilerini bindirip (cepheye) sevk edesin diye sana geldikleri zaman, senin, “Sizi bindirebileceğim bir şey bulamıyorum” dediğin; bu uğurda harcayacakları bir şey bulamadıklarından dolayı üzüntüden gözleri yaş döke döke geri dönen kimselere de bir sorumluluk yoktur.

93.Sorumluluk ancak, zengin oldukları hâlde senden izin isteyenleredir. Bunlar, geride kalan (kadın ve çocuk)larla birlikte olmaya razı oldular. Allah da kalplerini mühürledi. Artık onlar bilmezler.

94.Onlara döndüğünüzde, size mazeret beyan edeceklerdir. De ki: “Mazeret beyan etmeyin. Size kesinlikle inanmayız. Çünkü Allah bize sizin durumunuzu bildirdi. Bundan böyle davranışlarınızı Allah da Resûlü de görecek. Sonra hepiniz, gaybı da görülen âlemi de bilene döndürüleceksiniz de yapmakta olduğunuz şeyleri size haber verecek.”

95.Yanlarına döndüğünüz zaman, kendilerini rahat bırakmanız için size Allah adıyla yemin edeceklerdir. Artık onların peşini bırakın. Çünkü onlar pistir. Kazandıklarının karşılığı olarak, varacakları yer de cehennemdir.

96.Kendilerinden razı olasınız diye, size yemin edeceklerdir. Siz onlardan razı olsanız bile, Allah o fasıklar topluluğundan asla razı olmaz.

97.Bedevîler inkâr ve nifak bakımından daha ileri ve Allah’ın peygamberine indirdiği hükümlerin sınırlarını tanımamaya daha yatkındırlar. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

98.Bedevîlerden öyleleri vardır ki, (Allah yolunda) harcayacakları şeyi bir zarar sayar ve (bundan kurtulmak için) size belâlar gelmesini beklerler. Kötü belâlar kendi başlarına olsun. Allah, hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.

99.Bedevîlerden kimileri de vardır ki, Allah’a ve ahiret gününe inanır. Harcayacaklarını, Allah katında yakınlığa ve Peygamberin dualarını almağa vesile sayarlar. Bilesiniz ki bu, (Allah katında) onlar için yakınlıktır. Allah, onları rahmetine sokacaktır. Şüphesiz Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.

100.İslâm’ı ilk önce kabul eden muhâcirler ve ensar ile, iyilikle onlara uyanlar var ya, Allah onlardan razı olmuş; onlar da O’ndan razı olmuşlardır. Allah, onlara içinden ırmaklar akan, içinde ebedî kalacakları cennetler hazırlamıştır. İşte bu büyük başarıdır.

101.Çevrenizdeki bedevîlerden birtakım münafıklar vardır. Medine halkından da münafıklıkta direnenler var ki sen onları bilmezsin. Biz onları biliriz. Onlara iki defa azap edeceğiz. Sonra da büyük bir azaba itileceklerdir.

102.Diğer bir kısmı ise, günahlarını itiraf ettiler. Bunlar salih amelle kötü ameli birbirine karıştırmışlardır. Umulur ki Allah tövbelerini kabul eder. Çünkü Allah çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.

103.Onların mallarından, onları kendisiyle arındıracağın ve temizleyeceğin bir sadaka (zekât) al ve onlara dua et. Çünkü senin duan onlar için sükûnettir (Onların kalplerini yatıştırır.) Allah, hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.

104.Onlar, kullarının tövbesini kabul edenin ve sadakaları alanın Allah olduğunu; tövbeyi çok kabul edenin, çok merhametli olanın Allah olduğunu bilmediler mi?

105.De ki: “Çalışın, yapın. Yaptıklarınızı Allah da, Resûlü de, mü’minler de göreceklerdir. Sonra gaybı da, görülen âlemi de bilen Allah’ın huzuruna döndürüleceksiniz. O da size bütün yapmakta olduğunuz şeyleri haber verecektir.”

106.(Sefere katılmayanlardan) diğer bir kısmı da, Allah’ın emrine bırakılmışlardır. Bunlara ya azap eder ya da tövbelerini kabul eder. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

107.Bir de zararlı faaliyetlerde bulunmak, küfre yardım etmek, mü’minler arasına ayrılık sokmak için ve öteden beri Allah ve Resûlüne karşı savaşanlara üs olsun diye bir mescit yapanlar vardır. Bunlar, “Bizim iyilikten başka hiçbir kasdımız yok” diye de mutlaka yemin ederler. Ama Allah şâhitlik eder ki bunlar mutlaka yalancıdırlar.

108.Onun içinde asla namaz kılma. İlk günden temeli takva (Allah’a karşı gelmekten sakınmak) üzerine kurulan mescit (Kuba mescidi), içinde namaz kılmana elbette daha lâyıktır. Orada temizlenmeyi seven adamlar vardır. Allah da tertemiz olanları sever.

109.Binasını takva (Allah’a karşı gelmekten sakınmak) ve O’nun rızasını kazanmak temeli üzerine kuran kimse mi daha hayırlıdır, yoksa binasını çökmeye yüz tutmuş bir yarın kenarına kurup, onunla birlikte kendisi de cehennem ateşine yuvarlanan kimse mi? Allah, zalimler topluluğunu doğru yola erdirmez.

110.Kurmuş oldukları binaları, (ölüp de) kalpleri paramparça olmadıkça yüreklerinde sürekli bir kuşku olarak kalmaya devam edecektir. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

111.Şüphesiz Allah, mü’minlerden canlarını ve mallarını, kendilerine vereceği cennet karşılığında satın almıştır. Artık, onlar Allah yolunda savaşırlar, öldürürler ve ölürler. Allah, bunu Tevrat’ta, İncil’de ve Kur’an’da kesin olarak va’detmiştir. Kimdir sözünü Allah’tan daha iyi yerine getiren? O hâlde, yapmış olduğunuz bu alışverişten dolayı sevinin. İşte asıl bu büyük başarıdır.

112.Bunlar, tövbe edenler, ibâdet edenler, hamdedenler, oruç tutanlar, rükû’ ve secde edenler, iyiliği emredip kötülükten alıkoyanlar ve Allah’ın koyduğu sınırları hakkıyla koruyanlardır. Mü’minleri müjdele.

113.Cehennem ehli oldukları açıkça kendilerine belli olduktan sonra, -yakınları da olsalar- Allah’a ortak koşanlar için af dilemek ne Peygambere yaraşır, ne de mü’minlere.

114.İbrahim’in, babası için af dilemesi, sadece ona verdiği bir söz yüzündendi. Onun bir Allah düşmanı olduğu kendisine açıkça belli olunca, ondan uzaklaştı. Şüphesiz İbrahim, çok içli, yumuşak huylu bir kişiydi.

115.Doğru yola ilettikten sonra, sakınacakları şeyleri kendilerine apaçık bildirmedikçe, Allah bir toplumu saptıracak değildir. Şüphesiz Allah, her şeyi hakkıyla bilendir.

116.Şüphesiz göklerin ve yerin hükümranlığı yalnız Allah’ındır. O, diriltir ve öldürür. Sizin için Allah’tan başka ne bir dost, ne de bir yardımcı vardır.

117.Andolsun Allah; Peygamber ile içlerinden bir kısmının kalpleri eğrilmeğe yüz tuttuktan sonra, sıkıntılı bir zamanda ona uyan muhacirlerle ensarın tövbelerini kabul etmiştir. Evet, onların tövbelerini kabul etmiştir. Şüphesiz O, onlara çok şefkatli ve çok merhametlidir.

118.Savaştan geri kalan üç kişinin de tövbelerini kabul etti. Yeryüzü bütün genişliğine rağmen onlara dar gelmiş, vicdanları da kendilerini sıktıkça sıkmış, böylece Allah’(ın azabın)dan yine O’na sığınmaktan başka çare olmadığını anlamışlardı. Sonra (eski hâllerine) dönsünler diye, onların tövbelerini de kabul etti. Şüphesiz Allah, tövbeyi çok kabul eden ve çok merhamet edendir.

119.Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakının ve doğrularla beraber olun.

120.Medine halkı ve onların çevresinde bulunan bedevîlere, Allah’ın Resûlünden geri kalmak, kendi canlarını onun canından üstün tutmak yaraşmaz. Çünkü onların, Allah yolunda çektikleri susuzluk, yorgunluk, açlık, kâfirleri öfkelendirmek üzere bir yere adım atmaları ve düşmana karşı herhangi bir başarı kazanmaları gibi hiçbir olay yoktur ki karşılığında kendilerine iyi bir amel(in sevabı) yazılmış olmasın. Şüphesiz Allah, iyilik yapanların mükâfatını elbette zayi etmez.

121.Allah yolunda küçük, büyük bir harcama yapmazlar ve bir vadiyi katetmezler ki (bunlar), Allah’ın, yaptıklarının daha güzeliyle kendilerini mükâfatlandırması için hesaplarına yazılmış olmasın.

122.(Ne var ki) mü’minlerin hepsi toptan seferber olacak değillerdir. Öyleyse onların her kesiminden bir grup da, din konusunda köklü ve derin bilgi sahibi olmak ve döndükleri zaman kavimlerini uyarmak için geri kalsa ya! Umulur ki sakınırlar.

123.Ey iman edenler! Kâfirlerden (öncelikle) yakınınızda olanlarla savaşın ve sizde bir sertlik bulsunlar. Bilin ki, Allah kendisine karşı gelmekten sakınanlarla beraberdir.

124.Herhangi bir sûre indirildiğinde, içlerinden, (alaylı bir şekilde) “Bu hanginizin imanını artırdı?” diyenler olur. İman etmiş olanlara gelince, inen sûre onların imanını artırmıştır. Onlar bunu birbirlerine müjdelerler.

125.Kalplerinde hastalık olanların ise, pisliklerine pislik katmış (küfürlerini artırmış), böylece kâfir olarak ölüp gitmişlerdir.

126.Görmüyorlar mı ki, onlar her yıl bir veya iki kere belâya çarptırılıp imtihan ediliyorlar. Sonra ne tövbe ederler, ne de ibret alırlar.

127.Bir sûre indirildi mi, “Sizi bir kimse görüyor mu?” diye birbirlerine göz ederler, sonra da sıvışıp giderler. Anlamayan bir toplum olmalarından dolayı, Allah onların kalplerini çevirmiştir.

128.Andolsun, size kendi içinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya düşmeniz ona çok ağır gelir. O, size çok düşkün, mü’minlere karşı da çok şefkatli ve merhametlidir.

129.Eğer yüz çevirirlerse de ki: “Bana Allah yeter. O’ndan başka hiçbir ilâh yoktur. Ben ancak O’na tevekkül ettim. O, yüce Arş’ın sahibidir.”