Ay yolculuğunun ilk adımlarından biri iniş sahalarını belirlemekti. Astronotları Ay’a ulaştırmak ve Dünya’ya geri getirmek için tasarlanan Apollo uzay araçları üç kısımdan oluşuyordu: komuta modülü, hizmet modülü ve Ay modülü. Astronotların Ay ortamında hayatlarını devam ettirebilmesi için gerekli şeylerin yanı sıra itki sistemleri ve yakıt tankları içeriyordu. Apollo görevlerinde, astronotlar yanlarına, Lunar Rover ve Moon Buggy adlı araçları aldılar. Buggy’in üzerindeki TV kamerası ve uydu anteni, görüntülerin dünyaya gönderilmesini sağladı.
Ay’ın engebeli yüzeyinden doğacak hasarlardan kaçınmak amacıyla, aracın tekerlekleri çok sağlam yapılmıştı. Direksiyon hâkimiyeti, bir direksiyonla değil bir kontrol koluyla sağlanıyordu. Lunar Rover bir aküyle çalışıyordu ve saatte 20 km hızı vardı. Aynı zamanda jeolojik örnekler için çantalar taşıyordu.
En önemlisi kozmik radyasyon. Dünya’nın aksine, Ay’da ne atmosfer, ne de manyetik alan var. Ay’ın yüzeyindeki bir kişi, ağır iyon radyasyonu azami güvenli sınırının 400 katından fazlasına maruz kalabilir, uzay giysisi içinde dahi bu zehirlenme, 10 saat içinde hayati tehlike teşkil eder. İlk adım muhtemelen robotların yanı sıra Ay’ın toprağından kapalı alanlar yaratmaya yarayan 3B yazıcılar dâhil etmek veya Ay’ın volkanlı geçmişinden kalan lava tüpleri sonucu oluşmuş mağaraların içine sığınak yapmak olur.
