Ağlama kelimesi ile ilgili atasözleri hangileridir? veya Ağlama cümlesi olan atasözleri nelerdir? Açıklaması ve anlamlarıyla beraber atasözlerini derledik.
Atasözleri Türkçe’de “sav” ve “irsal-i mesel” olarak da adlanılır. Türk Dil Kurumu’nun Tanımı: Uzun deneme ve gözlemlere dayanılarak söylenmiş ve halka mal olmuş, öğüt verici nitelikte söz, darbımesel. İslamiyet öncesinde sav, divan edebiyatında irsal-i mesel ya da darb-ı mesel denirdi. Atalardan günümüze kadar ulaşan, belirli bir yargı içeren, söyleyeni belli olmayan (anonim) düz konuşma içinde kullanılan sözlerdir. Atasözleri, halkın yalnızca ortak duygu ve düşüncelerini değil ortak dil zevkini de yansıtır. Öykü, roman, şiir, deneme gibi yazı türleri pek çok cümlenin bir araya gelmesi ve anlam yönünden bütünleşmesiyle oluşur. Buna karşın atasözleri genellikle bir, en fazla iki cümleden oluşur. Bütün duygu ve düşünceler bu tek cümleye sığdırılır. Bu cümleler kişiden kişiye değişmez. Halkın ortak malıdır ve halk tarafından aynı biçimde söylenir.
AĞLAMAK İLE İLGİLİ ATASÖZLERİ VE ANLAMLARI
Ağlama ölü için, ağla diri için.
Bir yakınımız ölse, onun ardından birkaç gün ağlarız. Sonra acımız küllenir, ölen kimseyi unutur gideriz. Esasen ölen ölmüştür, onun için sürekli ağlamanın bir anlamı yoktur. Fakat yaşayanlar için hayat devam etmektedir. Asıl acınası durumda olan kimse değil, onun yerine bıraktığı dul, yetim ve bakmakla yükümlü olduğu insanlardır. Haline ağlanacak olanlar, asıl yaşayan kimselerdir.
Ağlamayan çocuğa meme vermezler.
Sesini yükseltmeyen kimseye hakkını vermezler. Haklar insanın eline tıpış tıpış gelmez. Onları elde etmek için gerek sözlü, gerek fiili olarak mücadele vermek gerekir. İnsan hakkını aramak için sesini duyurmalı, onu aramalıdır.
Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar.
İnsanlara dünya hayatında her daim ağlayacak tek varlık annesidir. Çocukları için ömrünü verir anneler. Evladının başına bir hal geldiğinde hiç bıkmadan, hiç usanmadan üzülür. El gibi kısa sürmez, unutmaz. Sevinçleride aynı şekilde olan anneler, evlatlarının başarılarını yıllarca unutmaz, sürekli anar, sürekli bunun için büyük bir sevinç yaşar.
Ağlatan gülmez.
Başkasına zulmeden, haksızlık yapan kimsenin kötülüğü yerde kalmaz; kendisine döner. Onuda ağlatır.
Kaçanın anası ağlamamış (ağlamaz).
Kavgadan ve saldırıdan kaçan kimse, canını kurtarmış olur. Böylece annesi de – üzücü bir durum olmadığından – ağlamamış olur (bu atasözünü savaştan ya da haklı bir gösteriden kaçmak anlamında almamalıdır).
Kendi düşen ağlamaz.
İnsanın kendine yaptığı kötülüğü kimsecikler yapamaz. Kişi yanılabilir; ama bunun da bir sınırı vardır. Hatalardan ders çıkarmak, onları bir daha tekrar etmemek gerekir. Üstelik, yanlış davranışı yüzünden zarara uğramayan kimsenin bu durumdan yakınmaya hakkı yoktur. Oysa başkası bir kötülük yapsa bağırıp, çağırma hakkımız vardır.
Öz ağlamayınca göz ağlamaz.
Yaşanan bir acının aslını yürek yaşamadan kesinlikle ifadelere yansımaz. Bir insanın acısını anlayabilmek için bizimde onu yaşamamız gerekir. Sevmedikleri insanlara yada olaylara gelen zararlara üzülmeyen kişiler, zaten bunu sevmediklerinden üzülmezler.
