Buzul Çağında Kuzey Amerika’da oluşan büyük buz kütlesine “kıta buzulu” adı verilir. Kalınlığı, muhtemelen merkeze doğru yaklaşık 4,5 kilometredir. Bu dev buzul, büyük bir ihtimalle önce oluşmuş, sonra Buzul Çağı boyunca en az dört kez erimiştir.
Dünyanın diğer bölgelerindeki Buzul Çağının henüz erimek için fırsatı olmamıştır. Örneğin, büyük Grönland Adası, ucundaki dar saçağı hariç, hâlen kıta buzuluyla kaplıdır. Yani, buzulların hâlen var olmalarının nedeni, Buzul Çağından bu yana erime fırsatına sahip olmamalarıdır.
Buzulların hareketi
Buzullar, içeriden ve dışarıdan olmak üzere iki şekilde hareket eder. Buz, kalınlığı 50 metreyi geçene dek oldukça kolay kırılan bir katı madde gibi davranır. 50 metreden daha derinde oluşan basınç, buzun “plastik” hale gelmesine ve akmasına neden olur. Buzulu oluşturan buz, üst üste birikmiş molekül katmanlarından oluşur. Bu katmanlar arasındaki bağlar görece zayıftır. Stres iç bağ kuvvetlerini aştığında katmanlar birbirinin üzerinde kaymaya başlar.
İkinci hareket şekli de temelden kaymadır. Buzulun tamamı, eriyen suların yarattığı kaydırıcı etkiyle birlikte üzerinde bulunduğu ortamın üzerinde kayarak ilerler. Buzulun tabanına doğru basınç arttıkça buzun erime noktası da azalır, dolayısıyla buz erimeye başlar. Buz ile kaya arasında hareket sonucu oluşan sürtünme ve dünyanın içinden gelen jeotermal ısı da erimeye yardımcı olur. Ilıman buzullar genellikle bu şekilde hareket eder.
