Güneş tutulması bize biraz ürkütücü bir olay gibi gelebilir ama gündüzün geceye dönüşü mükemmel bir görünümde gerçekleşir. Baily boncukları olarak bilinen bu olay, söz konusu olguya 1836 yılında dikkat çeken Francis Baily’nin anısına onun adıyla anılmaktadır. Her ne kadar Ay, güneşi yiyormuş izlenimi verse de bazı inanılmaz derecede güzel özel efektler önce, “elmas bir yüzük” ortaya çıkar. Ay’ın yuvarlak gölgesi Güneş’i tümüyle kaplamadan önce hilal biçimindeki dar Güneş ışını bazı noktalarda Ay yuvarlağının engebeleri (dağlar ve vadiler) tarafından kırılabilir; bunun oluşturduğu benekler bir boncuk dizisini andırır.
Her ne kadar eskiden Baily boncuklarının sayısı ve parlaklığı tahmin edilemese de, günümüzde Ay’ın çok iyi biçimde haritalandırılması sayesinde Baily bocuklarının genel özellikleri tahmin edilebilmektedir. Güneş kaybolmadan hemen görünümünde bir şekil belirir, bu Güneşin mükemmel parlaklıktaki ışıklarının, Ay’ın kenarına çarpmasıyla meydana gelir. Güneşin son dokunuşları, Ay’ın yüzeyine çarpar ve oradan yansır. Bazen Güneş’in parlak ışınları, yay gibi sıralanmış incilere benzer, bu şekil Bailey’in Boncuklan adıyla anılır. (Bu ad, Fransız bilim adamı Francis Bailey’den gelmektedir.)
