Bitkilerin iki önemli sebepten dolayı köke ihtiyaçları vardır: Birincisi kendini toprağa bağlı tutmak için, İkincisi de topraktaki suyu ve minarelleri emmek için. Çoğu bitkinin kökü toprakta büyür. Kökler, uçlarının uzaması suretiyle devamlı olarak toprakla temas hâlindedir. Kökler ayrıca su, besin maddesi, tuzluluk gibi stres koşullarında, bitkinin zarar görmemesi için hormonal bazı sinyalleri gövdeye göndermek suretiyle, toprak üstü aksamın bu olumsuz koşullara uyması için gerekli önlemleri almasını sağlamaktadır.
Kökün yüzeyinden topraktaki suyu ve mineralleri emen binlerce küçük tüy çıkar.
Yapılan araştırmalar göreceli olarak en fazla su absorbsiyonunun kök ucunun kök tüyü yöresinde olduğunu göstermiştir. Besin elementi absorbsiyonu ise su absorbsiyonunun tersine en fazla kök ucunun meristematik yöresinde meydana gelir. Bazı bitkilerin, kazık kök adı verilen şişman ve yuvarlak kökleri vardır.
Çimenlerin lifli kök yapıları vardır. Bol miktarda lifli köklerden oluşan topraklar erozyondan korunur. Ağaçlarda yetişen bazı tropikal orkidelerin süngerimsi yumuşak kökleri vardır.
KÖK ÇEŞİTLERİ
1. Kazık kök: Ana kök ve yan köklerden oluşur. Fasulye,lahana ve havuç kökleri bu tür köke örnektir.
2. Saçak kök: Ana kök bulunmaz. Kök bir püskül şeklinde tek noktadan çıkar. Mısır, buğday, soğan bitkilerinin kökleri böyledir.
3. Depo kök: Besin depo edebilen köklerdir. Havuç, turp, pancar gibi bitkilerin kökleri böyledir.
