Bursa farklı lezzetleri ve geniş kültürüyle dikkat çekiyor. Tabi her şehrin kendine özgü meşhur yemekleri, meyveleri, yöresel yemekleri ve tatlıları hatta hediyelik eşyaları dahi vardır. Bu gün sizler için Bursa ‘da neler meşhur olduğunu Bursa‘ya özgü ve tarihi yada gezilecek yerleri ile yemeklerini ve tatlılarını derliyeceğiz.
Eğer bir gün yolunuz Isparta’ya düşerse ve (Bursa’da ne yenir) diye düşünürseniz. Bursa genelinde mutlaka tatmanız ve yemeden/içmeden dönmemeniz gereken lezzetler aşağıda. Umarız önerilerimizi beğenirsiniz! İşte bu konuda bilinmesi gereken Bursa‘nın meşhur özgü yemekleri, tatlıları ve meyveleri…
Orhangazi Gedelek Turşusu: Çeşitli sebze ve meyvelerden (biber, hıyar, beyaz lahana, yeşil domates, kırmızı pancar, fasulye, acur, yeşil erik, karnabahar, sarımsak, havuç, mor lahana, patlıcan, bamya, kiraz, çağla, ahlat, kırmızı havuç, salamura yaprak, muşmula, ayva, elma, turp, yabani maydanoz, kereviz, kızılcık, mısır, kelek kavun) veya bunların karışımlarından veya bunlardan yapılan dolmalardan (patlıcan dolma, lahana dolma) Gedelek Pınarbaşı Kaynak Suyu ve deniz tuzu veya kaya tuzu kullanılarak yapılan ve yaklaşık 30 çeşidi bulunan turşu türü.
Kemalpaşa Tatlısı: Tuzsuz taze koyun peyniri, yumurta, un, irmik ve kabartma tozu karışımının yoğrulup ceviz büyüklüğünde parçalar haline getirildikten sonra fırında kızartılması ve bu kızartılmış parçaların şerbet içinde kaynatılmasıyla yapılan bir tatlı türü.
Keles Bebeği: Çizge, göbekli ayvalı peşkir, saçaklı kuşak, üç etek entari, güdük, mendilli fes, gerdanlık ve çorap gibi yaklaşık 13 parçalık elde hazırlanan giysiler giydirilerek yapılan yöresel bir süs bebeği.
Karacabey Soğanı: Kantartopu, İmralı ve İmralı Kırması çeşitlerinden üretilen, acılığının yemek pişirme sırasında eriyip kaybolması nedeniyle ev hanımları tarafından çokça aranan bir kuru soğan türü.
Karacabey Mihaliç Peyniri: Eskiden sadece yağı alınmamış koyun sütünden günümüzdeyse inek-koyun-keçi sütlerinin belirli oranda karıştırılmasıyla üretilen, soğuk depolarda salamura içerisinde en az 3 ay olgunlaştırılan, kendine has bir kokusu ve lezzeti olan, dışında ince ve beyaz bir kabuk ve içinde yuvarlak iri gözenekler bulunan, sert, tuzlu ve tam yağlı bir peynir türü.
İznik Çinisi: 14. yüzyılın ortalarından bugüne dek üretilen, kuvars, cam tozu ve kil karışımının hamur haline getirilip şekil verilmesi, kuruduktan sonra 930 °C’de 1 gün fırınlanması, soğuyup üzerine desenler uygulandıktan sonra sırlanıp tekrar 1000 °C’lik fırınlarda pişirilmesi ile elde edilen dekorasyon ve süsleme amaçlı kullanılan bir seramik türü.
İnegöl Köfte: 3 birim dana gövde eti ve 1 birim kuzu gövde eti karışımının kıyma makinesinde çekilmesi, tuz ve karbonat eklendikten sonra yoğrulup 1 gün dinlendirilmesi, ertesi gün ince kıyılmış soğanların eklenip tekrar yoğrulması, elde yuvarlanıp yassılaştırılarak köfte haline getirilmesi ve köz üzerinde ızgarada pişirilmesi ile yapılan bir köfte türü.
İnegöl Ayçekirdeği: İnegöl Alası olarak da bilinen, tamamen yerli tohumdan üretilen, beyaz üzerine gri-siyah renkte uzunlamasına çizgileri olan, tane boyu 1,5-2 cm arasında değişen, protein oranı yüksek olan ve kendine has bir aroma ve lezzeti bulunan çerezlik bir ayçekirdeği türü.
Hasanağa Enginarı: Bayrampaşa enginarı çeşidinden üretilen, basık başlı, iri çiçek tablalı, şeker ve yağ oranı yüksek olan, yoğun lezzetli olup ağızda acı bir tat bırakmayan bir enginar türü.
Gürsu Deveci Armudu: Oldukça iri olan meyvesinin yüzeyi hafif girintili çıkıntılı, şekli basık ve alt kısmı geniş, meyve rengi sarımtırak, güneş gören yerleri hafif pembemsi olan, ince kabuklu, beyaz etli, gevrek, sulu ve oldukça tatlı olan bir armut türü.
Gemlik Zeytini: Rengi doğal siyah olup dalında karardıktan sonra toplanan, küçük çekirdekli, ince kabuklu ve etli olan ve sadece su ve tuz ile fermente edilen sofralık bir zeytin türü.
Bursa Şeftalisi: “J.H. Hale ve Glohaven” çeşitlerinden üretilen, sarı üzerine kırmızı geçişli bir renge sahip olan, meyve eti sarı, dış kabuğu tüylü veya az tüylü, yapısı sert veya orta sert, çekirdeği kolayca ayrılan, çok yoğun bir şeftali kokusuna ve aromasına sahip olan sulu ve tatlı bir şeftali türü.
Bursa Siyah İnciri: “Dürdane” çeşidi incirden üretilen, kabuğu koyu mor, et rengi kırmızı, şekli düzgün olan ve taze olarak tüketilen iri boyutlu ve tatlı bir incir türü.
Bursa Kestane Şekeri: Kestanelerin kabuklarının soyulması, haşlanması, şeker ve sudan oluşan şurup içinde pişirilerek tatlandırılması ile yapılan kehribar-sarımsı renkte bir şekerleme türü.
Uludağ Milli Parkı: Bursa’nın önemli simgelerden biri olan ve şehrin 36 kilometre güneyinde yer alan 2543 metre yüksekliğindeki Uludağ, Türkiye ve Dünya’nın en gözde kış sporları merkezlerinden biridir.
Cumalıkızık Köyü: Osmanlı İmparatorluğunun ilk başkenti olarak, Uludağ’ın Kuzey-Batı eteklerine kurulmuş olan Bursa iliyle aynı dönemde Osmanlı vakıf köyü olarak kurulan ve Osmanlılar’ın ilk yerleştikleri bölgelerden olan Cumalıkızık Köyü UNESCO Dünya Miras Listesinde de yer alır.
Bursa Ulu Cami: Osmanlı camileri arasında çok kubbeli anıtsal yapıların ilki ve Türkiye’deki Ulu Camilerin de en büyüğü olan Bursa Ulu Cami 1396-1400 yılları arasında Yıldırım Bayezid zamanında yapılmıştır.
Gemlik Atı: Tek yerli at ırkı olan, başı orta büyüklükte, gözleri canlı bakışa sahip, cidagosu belirgin, sırtı öne doğru hafifçe eğik, beli düz, bağlantısı kuvvetli, sağrı cidagodan alçak ve hafif meyilli, tırnakları pigmentli, kıl rengi doru, al, yağız, kır veya bu renklerin alt tonlarında, akıllı, zeki ve çevre şartlarına adaptasyonu kuvvetli olan bir at türü.
Bursa İpeği: İpekböceği yumurtalarından çıkan tırtılların Bursa’da yetişen dut ağaçlarının yaprakları ile beslenmesi, sonrasında kelebeğe dönüşmek için kendilerine koza örmeleri ve bu kozalardan çeşitli süreçlerle iplik elde edilmesiyle üretilen ve diğer ipeklere nazaran daha beyaz ve daha parlak olan bir ipek türü.
Bursa Havlusu: Önceleri el tezgahlarında günümüzde modern tezgahlarda dokunan ve 300 yıldan fazla geçmişi olan Bursa havlusu, kalitesi ve ünüyle Türkiye’de ve tüm dünyada önemli bir yerde bulunur.
Bursa Bıçağı: 700 yıldır bıçakçı ustaları tarafından titizlikle üretilen, çeliği kestane kabuğundaki karbon elementi sayesinde sertleştirilen, sapı kalın, çeliği esnek ve keskinliği ile ünlü olan bir bıçak türü.
