Çöldeki Bitkiler Nasıl Canlı Kalır
Birçok çöl türü vardır.Yani kurak koşullarda, su saklayabilen bir yapıya sahip bitkilerdir. Çöl bitkilerinin yaprakları ve sapları su geçirmeyen, aynı zamanda bitkilerin su kaybetmesini önleyen mumsu bir maddeyle kaplıdır. Bazıları bildiğimiz gibi çıplak taşlı yüzeyli ve kumlu, tepesinde güneşin yükseldiği tipte olurken, Gobi gibi diğerlerinde çok sert kışlar yaşanır. Bu sebeple çöllerde ancak değişik özellikteki canlılar hayatta kalıp o şartlara ayak uydurabilir. Hatta bazılarında, kurutucu rüzgarlardan koruyan tüylerle kaplı olabilmektedir.
Bunlara iyi bir örnek kaktüstür. Bu bitkiler sıcak ve kurak ortamlara rahatça adapte olabilir. Kalın ve etli gövdelerinde suyu depolarlar. Yok denecek kadar az yaprak yüzeyi sayesinde buharlaşma yaşanmaz. Kaktüsgiller, gövdeleri etli ve yaprakları diken şeklini almış, bir çiçekli bitkiler familyası’dır. Genellikle tropikler ve çöllerde yaygındırlar. Çölde yetişen Saguaro kaktüsü, en büyük kaktüslerden biridir.
Genellikle yetişkinleri 12 metre boya ulaşır, nadiren de olsa 15 metreyi bulabilirler. Bazı bitkiler ise yer altı organları olarak yaşarlar ve yalnızca aşırı yağışların olduğu kısa bir büyüme dönemine sahiptirler.Birçok çöl bitkisinin, hayvanların onlan yemesini engellemek için ya dikenleri vardır ya da çok kötü kokar. Çöl bitkileri genelde kuru ve serin mevsimde ya cansız gibi durur ya da bu aşamayı atlatabilmek için tohum dökerler.
Bitkinin emdiği bu su, sonradan bitkinin üst derisinden ve gözeneklerinden geçer. Topraktan suyu emen otların, çok dallı olan köklerindeki kök kılları, suyu emme yeteneğini üç kat arttırmaktadır. Bazı çöl bitkilerinin ve kaktüslerin iklime gösterdikleri bir başka uyum, yaprakların değişerek dikene dönüşmesidir. Ayıca bitkinin sapı, hem fotosentez organı, hem de su depo edici organ görevini yerine getirmektedir.
