Dişler ağız boşluğu içerisinde bulunan üst ve alt çene kemik içine gömülü bulunan diğer ucu ise açıkta olan kemiksi bir yapısı bulunan maddeye verilen isimdir. Dişlerin kökleri maksilla (üst çene) ya da mandibula (alt çene) içerisine yerleşmiş ve diş eti ile kaplanmıştır. Dişler yoğunluğu ve sertliği farklı çeşitli dokulardan yapılmıştır.
Dişler, dört tür dokudan oluşur: Bunlar (1) kök, (2) diş kemiği, (3) diş minesi ve (4) sementumdur. Sement: kökün etrafini kaplayan kemiksi bir tabakadir, çok incedir. Diş kökünün çene kemigine tutunmasini saglar. %65’i inorganik maddedir. Bazen kök etrafinda ve kök ucunda asiri sement birikebilir. Buna “Hipersemontoz” denir.
Diş kökü, dişin en içteki katmanıdır. İçinde bağlayıcı bir doku, kan damarları ve sinirler bulunur. Kan damarları dişleri besler. Sinirler, acı duygusunu beyne iletir. Dişin içinde kan damarlarını ve duyu sinirlerini içeren canlı bir bölüm bulunur ve bu bölüme dişözü denir. Diş kemiği, diş kökünü çevreleyen, sert, san bir maddedir. Dişin çoğu bu kemikten oluşur. Diş kemiği normal kemikten daha serttir. İçinde esas olarak mineral tuzlar ve su vardır ama bazı canlı hücreler de vardır.
Diş minesi, dişin en üst kısmında, diş kemiğinin üzerini kaplar. Diş kuronunun en dıştaki bölümünü oluşturur. Diş minesi vücuttaki en sert dokudur. Vücudun, çiğneme sırasındaki basınca direnmesini sağlar.
Sementum, dişin kökündeki diş kemiğinin üzerini Ikaplar. Çoğu zaman, sementum ve dış minesi, kökün bittiği ve kuronun başladığı yerde birleşir. Dişin yüzeyi aşındığında, diş soketinden dışarı çıkar ve kök gözükür.
Çoğu dişin onu diğerlerinden farklı kılan özellikleri vardır. Her bir dişi ayrı ayrı belirtmek için kullanılan numaralandırma sistemleri vardır. En yaygın kullanılan sistemler, FDI Dünya Diş Hekimleri Birliği numaralandırması, üniversal numaralandırma sistemi ve Palmer numaralandırma yöntemi. FDI sistem dünya çapında, üniversal ise Birleşik Devletler’de geniş çapta kullanılır.
