Arkeolojik açıdan, insanın diğer hayvanlardan en önemli farkı, insanın alet yapan bir akla sahip olmasıdır. Tarih öncesi insanlar, belli şekillerdeki kaya ve ağaç parçalarının, çıplak elle yapamadıkları işlerde kendilerine yardımcı olabileceklerini fark ettiler.
Arkeolojiyle, daha da özelinde Paleolitik Çağ ile ilgili çalışmalarda “teknoloji” terimi doğada yer alan çeşitli hammaddelerin, insanlar tarafından taş, odun, kemik veya boynuz gibi nesnelerle işlenilerek, kendi amaçları doğrultusunda kullanabilecekleri aletler üretmesi olarak kullanılmaktadır.
Daha sonra kullandıkları taşlan geliştirdiler. Bu taşları; bıçak, balta ve çekiç hâline getirdiler ve bu aletlere tahtadan saplar yaptılar. Taş Devri insanları, yumuşak taşı ve ağacı delmek için bir matkap geliştirdiler. İnsanlık için önemli bir gelişme olarak değerlendirilen ilk taş aletler Paleolitik Çağ arkeolojisi içerisinde değerlendirilmektedir ve bu dönem uzunca bir süreci kapsamaktadır.
Bronz Çağı insanlan, maşa gibi sıcak şeyleri tutmaya yarayacak yeni aletler yaptılar. Tarımsal toplumlar daha sonra çapa ve basit saban gibi aletleri kullanmaya başladılar. İnsanlar demir ve çeliği işlemeyi öğrendikten sonra, daha güçlü, daha keskin ve daha dayanıklı aletler geliştirdiler. Buhar motorunun, gazlı motorun ve elektrikli motorun icadı, el aletleri yerine makinelerin kullanımını mümkün kıldı. Günümüzde, bir zamanlar elle yapılan birçok iş, küçük ve güçlü makinelerle yapılmaktadır.
