İzmir farklı lezzetleri ve geniş kültürüyle dikkat çekiyor. Tabi her şehrin kendine özgü meşhur yemekleri, meyveleri, yöresel yemekleri ve tatlıları hatta hediyelik eşyaları dahi vardır. Bu gün sizler için İzmir‘de neler meşhur olduğunu İzmir‘e özgü ve tarihi yada gezilecek yerleri ile yemeklerini ve tatlılarını derliyeceğiz.
Eğer bir gün yolunuz İzmir‘e düşerse ve (İzmir’de ne yenir) diye düşünürseniz. İzmir genelinde mutlaka tatmanız ve yemeden/içmeden dönmemeniz gereken lezzetler aşağıda. Umarız önerilerimizi beğenirsiniz! İşte bu konuda bilinmesi gereken İzmir‘in meşhur özgü yemekleri, tatlıları ve meyveleri…
Yarımada Hurma Zeytini: Herhangi bir fermantasyona tabi tutulmadan (zeytin ağacındaki bir mantarın etkisiyle) dalında kendiliğinden olgunlaşan ve tatlılaşan ve hiç bir işleme tabi tutmadan dalından koparılıp taze taze yenebilen ve sadece yöreye özgü olan bir zeytin türü.
Urla Sakız Enginarı: Çok erkenci olduğu için Kasım – Nisan aylarında hasat edilebilen, diğer enginarlara nazaran yaprakları ve çiçek tablası taze dönemde sebze olarak tüketilebilen, yaprakları ince, gevşek ve yumuşak, gövdesi orta iri ve hafif uzun, çiçek tablası ise ince ve sıkı olmayan bir enginar türü.
Tire Şiş Köfte: Dananın boşluk ve diğer özel yerlerinden üç kez çekilip dinlendirilerek hazırlanan az yağlı kıymanın ince şişlere geçirilip közde ön pişirme uygulandıktan sonra tekrar dinlendirilip bakır tavada tereyağıyla hafif kızartılmasıyla iki kez pişirilerek yapılan bir köfte türü.
Tire Beledi Dokuması: Tezgahlarda genellikle pamuktan bazen de ipekle birlikte 60 cm eninde dokunan; perdelik, döşemelik, yatak ve yorganlıklarda kullanılan; çift katlı, renkli ve çok dayanıklı bir dokuma cinsi.
Seferihisar Mandalinası: Meyvesi alttan ve üstten hafif basık, kabuğu ince ve pürüzsüz, dilimleri ince zarlı olan ve kendine özgü tat ve aroması bulunan satsuma cinsi bir mandalina türü.
Ödemiş Patatesi: İlçe halkı tarafından “kompir” olarak nitelendirilen parlak sarı kabuklu Ödemiş Patatesi, Türkiye’de yetiştirilen en iyi patates türlerinden biridir.
Menemen Testisi: Menemen testisi gibi dizilmek deyimine de konu olan Menemen Testisi, kırmızı renkli kaliteli Menemen kilinden yapılan bir çömlek türüdür.
Kuzey Ege Zeytinyağları: Orijinin Edremit olduğu bilinen Ayvalık (Edremit Yağlık) zeytin çeşidinden elde edilen, dilde hoşa giden tatlımsı his bırakan, düşük ve orta şiddette acılık ve yakıcılık içeren, hafif akıcı ve genel olarak su gibi diye tanımlanan bir yapıya sahip olan bir sızma zeytinyağı türü.
Kavacık Üzümü: Mor-siyah renkte, parlak görünümlü, iri taneli, kalın kabuklu ve dayanıklılığı yüksek olan, kendine has lezzeti ve burukluk oluşturmayan güzel bir tadı bulunan sofralık bir üzüm türü.
Karaburun Nergisi: Türkiye genelinde kesme çiçek üretiminde yüzde 8’lik payı olan ve yılda 250 bin demet yetiştirilen, aynı zamanda uçucu yağları kozmetik ve parfüm sanayinde kullanılan, nergisgiller familyasından soğanlı ve çiçekli bir bitki türü (Narcissus poeticus).
Güney Ege Zeytinyağları: Ege Bölgesinin siyah sofralığa da uygun bir çeşidi olan ve orijininin Muğla ili olduğu bildirilen “Memecik” cinsi zeytinlerden elde edilen koyu yeşilimsi-sarı renkli ve kuvvetli meyve kokulu olan bir zeytinyağı türü.
Gümüldür Mandalinası: Güzel kokulu, tatlı, sulu, çekirdeksiz ve ince kabuklu olan satsuma çeşidi bir mandalina türü.
Görece Nazar Boncuğu: Yaklaşık 200 yıldır Görece’li cam ustaları tarafından camdan yapılan, nazar ve kem göze karşı koruduğuna inanılan genellikle mavi-beyaz renklerde ve tonlarında üretilen bir süs ve takı boncuğu.
Ege Sultani Üzümü: Sarı, sarı-yeşil renkteki taneleri, çekirdeksiz, ince kabuklu, tatlı, sulu, etli ve gevrek olan hem sofralık hem de kurutmalık olarak yetiştirilen bir üzüm türü.
Ege Pamuğu: Bölgenin iklim ve toprak özellikleri ve ekolojik koşulları sayesinde, parlaklığı ve yumuşaklığı yüksek, boyanma ve iplik olabilme (bükümü, kopma mukavemeti) özellikleri diğer pamuklara göre daha iyi olan bir pamuk türü.
Ege İnciri: Kurutmaya elverişli, sofralık tüketime de uygun, kuru meyve rengi beyaza yakın sarı, küçük çekirdekli, ince kabuklu, şeker oranı %50-55 civarında olan ve Sarılop olarak adlandırılan bir incir türü.
Çeşme Kavunu: Lezzeti, kokusu ve tatlı aromasıyla ün yapan, uzun süren dayanıklılığıyla “kış kavunu” olarak da bilinen bir kavun türü.
Çavuşdağı Kuru Fasulyesi: Kabuk atmaması, suyunun parlak ve duru olması, suda bekletmeye gerek kalmadan tek suda pişebilmesi, küçük taneli olmasına rağmen protein ve şeker oranının yüksek olması ve yüzyılı aşkın bir süredir ata tohumuyla yetiştirilmesi gibi özelliklere sahip olan lezzetli bir fasulye türü.
Bozdağ Kestane Şekeri: Ödemiş bölgesinde Akkoza, Tekkoza ve Karaaşı türü kestane ağaçlarından elde edilen kestanelerin haşlanıp şerbetlenmesi ile yapılan, iri, parlak ve bütün taneli bir kestane şekeri türü.
Bornova Misketi Üzümü: Yuvarlak daneleri orta büyüklükte, kalın kabuklu, düşük asitli, sulu ve güzel kokulu; salkımları ise büyük, uzun ve konik olan çekirdekli bir üzüm çeşidi.
Bornova Kınalı Bamyası: Beş köşeli meyveleri etli ve lezzetli olan, sofralık olarak tüketim yanında sümüksü yapı oluşturmaması sayesinde konserve değeri de yüksek olan, sap kısmının mor renkte olması nedeniyle bu adla anılan Kınalı bamyanın en önemli özelliği ise yerel tohum ile üretiliyor olmasıdır.
Bergama Kozak Çam Fıstığı: Fıstık çamı ağaçlarından toplanan meyvelerden (kozalaklardan) elde edilen, dolgun gövdeli, iri, açık krem renginde ve yumuşak yapılı olan bir çam fıstığı türü.
Bergama Graniti: Yapısında kuvars, biyotit ve çeşitli mineraller bulunan, cilalanabilen, suya, aside ve aşınmaya dayanıklı olan, genellikle gri ve tonlarında koyu renkli bir granit türü.
Bergama El Halısı: Kök boyalarla renklendirilen canlı ve parlak yün ipliklerden Gördes-Türk düğümü ile dokunan, her birinin kendine has rengi, motifi ve öyküsü olan, geçmişi 15. yüzyıla kadar uzanan, Türkiye’de olduğu kadar yurtdışında da bilinen ve birçok Müze ve özel koleksiyonda yer alan ünlü bir halı türü.
İzmir Tulum Peyniri: İlk olarak Bergama’nın birkaç Yörük köyünde yapılmaya başlandığından Bergama Tulum Peyniri olarak da bilinen, geleneksel olarak sadece kaynatılmamış koyun sütünden yapılıp keçi derisinden hazırlanan tulumlara basılarak en az 3 ay olgunlaştırılan, sert, tuzlu ve gözenekli olan bir peynir türü.
İzmir Şambalisi: Buğday irmiği, şeker, süt (veya yoğurt), nişasta ve kabartma tozu ile tekniğine uygun olarak hazırlanan hamurun tepsiye yayıldıktan sonra üzerine badem veya fıstık yerleştirilip pişirilmesi ve pişirildikten sonra da şerbetlenmesiyle yapılan bir tatlı çeşidi.
İzmir Lokması: Buğday unu, su, tuz, maya ve şeker ile tekniğine uygun olarak hazırlanan hamurun fermantasyonundan sonra ortası delikli yuvarlak bir şekil verilip kızgın yağda kızartılıp şerbetlenmesi ile yapılan bir tatlı türü.
İzmir Kumrusu: Kuş gövdesine benzediği için bu adla anılan susamlı İzmir Kumru Ekmeğinin içerisine İzmir Tulum Peyniri, domates ve yeşil biber konulmasıyla hazırlanıp soğuk olarak servis edilen veya kömürde kızartılmış sucuk, salam, eritilmiş kaşar peyniri ve domatesin konulması suretiyle sıcak olarak servis edilen bir kahvaltılık ve atıştırmalık türü.
İzmir Çeşme Damla Sakızı: Dünyada sadece İzmir’in Çeşme ilçesi ile Yunanistan’ın Sakız Adası’nda yetişen damla sakızı ağaçlarından sızan reçinemsi sıvı maddenin güneşte kurutulup sert ve yarı saydam hale getirilmesiyle elde edilen aromatik bir gıda maddesi.
İzmir Boyozu: Buğday unu, su ve tuz ile hazırlanan hamurun tahinli yağ ile açılıp katlandıktan sonra yuvarlak ve göbekli bir şekil verilmesi ve fırında pişirilmesi ile yapılan mayasız bir hamur işi.
Meryem Ana Evi: Hz. İsa’nın ölümüyle St. John’un Meryem Ana’yı Efes’e getirdikten sonra Meryem Ana’nın son günlerini burada geçirdiğine inanılan ev Selçuk ilçesine 9 km uzaklıkta Bülbül Dağı üzerinde yer almaktadır.
İzmir Saat Kulesi: Konak ilçesi meydanında yer alan ve İzmir’in bir sembolü olan, sekizgen yapılı, dört katlı ve 25 metre yüksekliğindeki İzmir Saat Kulesi, Osmanlı Padişahı Sultan II. Abdülhamid’in tahta çıkışının 25’inci yıldönümü kutlamaları dahilinde 1901 yılında inşa edilmiştir.
Efes Antik Kenti: Antik dönemin en önemli merkezlerinden biri olan günümüzde de Dünya Miras Listesine alınmış olan “Efes” Dünya Miras alanı; Çukuriçi Höyük, Ayasuluk Tepesi (Selçuk Kalesi, St. John Bazilikası, İsa Bey Hamamı, İsa Bey Camii, Artemision), Efes Antik Kenti ve Meryem Ana Evi olmak üzere dört bileşenden oluşmakta ve Selçuk ilçesinde yer almaktadır.
Bergama Antik Kenti: Helenistik, Roma, Doğu Roma ve Osmanlı Dönemlerine ait katmanları içerisinde barındıran ve Dünya Miras Listesine de alınmış olan Bergama Antik Kenti, Pergamon (çok katmanlı kent), Kibele Kutsal Alanı, İlyas Tepe, Yığma Tepe, İkili, Tavşan Tepe, X Tepe, A Tepe ve Maltepe Tümülüsleri olmak üzere dokuz bileşenden oluşmaktadır.
