K harfi ile başlayan isimler nelerdir? Genel olarak hep isim şehir oyununu oynarken alfabetik olarak aradığımız isimler veya adlar olur. Bundan mütevellit her yeni doğan insan yavrusunun ister kız olsun ister oğlan olsun mutlaka bir ismi olur. Eğer sizde k harfi ile başlayan bayan isimleri veya K Harfi ile Başlayan erkek İsimlerini arıyorsanız burada bulabilirsiniz. Birbirinden farklı ve değişik çoçuk, kız, erkek, kadın isimleri ile özelliklerini derledik.
Varlıkların, duyguların, düşüncelerin, kavramların ve çeşitli durumların karşılığı olarak kullanılan sözcüklere isim (ad) denir. Yeni doğan çocuğuna güzel bir isim koymak, öncelikle babanın sonra annenin görevlerindendir. Hatırlatmakta fayda vardır, Çocuğa konulan isim hem bu dünyada hem de ahirette geçerlidir. Ayrıca konulan ismin, güzel bir mânâsının olmasına dikkat ediniz. İşte En güzel bay ve bayan isimleri…
| İsim | Anlamı | Cinsiyet |
| KAAN | 1. Çin ve Moğol imparatorlarına verilen isim. 2. Hakan, hükümdar. | ERKEK |
| KAB | 1. Topuk kemiği, aşık kemiği anlamında. 2.(Mecazen) Şeref, şan, onur anlamında kullanılır. 3. Ka’b b. Züheyr(Vll.yy.) Sahabedendir. Rasulullah için okuduğu Kaside-i Biirde çok meşhurdur. Birçok dillere çevirisi yapıldı. | ERKEK |
| KABİL | 1. Olabilir, müm’kün. 2. Cins, soy, sınıf, tür, çeşit. Hz. Âdem’in büyük oğlu olup kardeşi Habil’i öldürmüş ve yeryüzünde ilk kan döken insan olmuştur. | ERKEK |
| KADEM | 1. Ayak. 2. Adım. 3. Yarım arşın uzunluğunda bir ölçek. 4. Uğur. Kadın ve erkek adı olarak kullanılır. | ERKEK |
| KADEMRAN | 1. İlerleyen. | ERKEK/KIZ |
| KADER | İman esaslarından, Allah’ın bütün yaratıklar için hüküm ve irade ettiği hallerin oluş şekli, alın yazısı, takdir. 2. Talih, baht. 3. Kötü talih. 4. Güç kuvvet. | KIZ |
| KADI | 1. Hüküm, karar, hakimlik. 2. Seri devlette, mahkeme reisi. İlim sahibi yetkili. Kadı | ERKEK |
| KADIN | 1.Yetişkin dişi insan. 2. Evlenmiş kadın. 3. Evli ve itibarlı kadın, hanım. | KIZ |
| KADİFE | Yüzü ince sık tüylü, parlak ve yumuşak kumaş. | KIZ |
| KADİM | 1. Ayak basan, ulaşan, varan. 2. Ezeli, evvelsiz. 3. Çok eski zamanlara ait eski atik. 4. Yıllanmış. Kelamı Kadim, Kur’ân! Kerim. | ERKEK |
| KADİR | Kuvvetli, güç sahibi – Değer, onur, şeref | ERKEK |
| KADİRBİLLAH | 1. Allah’la güçlenen. Gücünü Allah’tan alan. 2. Ebu’lAhmed b. İshak. Abbasi halifesi(Öl. 1031). Halife Muktedir’in torunu. | ERKEK |
| KADİRE | Güçlü kuvvetli. | KIZ |
| KADİRŞAH | 1. Güçlü, kuvvetli hükümdar, padişah. 2. Kadir ve şah kelimelerinden türetilmiş birleşik isimdir. | ERKEK |
| KADREDDİN | Dinin kudreti, gücü. Türk dil kuralı açısından “d/t” olarak kullanılır. | ERKEK |
| KADRETTİN | Dinin kudreti, gücü. | ERKEK |
| KADRİ | 1. Değer, itibar. 2. Onur, şeref, haysiyet, meziyet. 3. Rütbe, derece. | ERKEK |
| KADRİCAN | Değerli, itibarlı, can, ruh. Kadri ve Can isimlerinden meydana gelen birleşik isim. | ERKEK |
| KADRİHAN | Değerli hükümdar, yönetici. | ERKEK |
| KADRİYE | Değerle ilgili / İtibar, onur | KIZ |
| KAFİ | El veren, yeter, yetecek, yetişen, kifayet eden. | ERKEK |
| KAFİYE | 1. Şiirde, mısra sonunda yer alan kelimelerin ses benzerliği, ses uyuşması, uyak. 2. Eski nesrimizde zaman zaman yer alan ses benzerliği ve uygunluğuna dayanan sanat, seci. | KIZ |
| KAĞAN | 1. Hakan, imparator. 2. Kükremiş, öfkelenmiş, kükreyen, öfkelenen. | ERKEK |
| KAHHAR | 1. Ziyadesiyle kahreden, kahredici, yok edici batıncı. 2. Allah’ın isimlerinden. İsim olarak kullanılmaz. | ERKEK |
| KAHİR | 1. Allah’ın sıfatlarmdandır. Kur’anı Kerim’de iki yerde geç2. Kahredici, zorlayan. 3. Yok eden. 4. Ezici kuvvet. Kahir B Ulah Abbasi halifesi.(Ebû Mansur Muhammed elMutezid). Muktedir’in kardeşi. | ERKEK |
| KAHRAMAN | Yiğit, cesur | ERKEK |
| KAHTA | Fırat nehri kollarından birinin adı, Malatya’da aynı isimle yerleşim bölgesi vardır. | ERKEK |
| KÂHTA | Fırat nehri kollarından birinin adı, Malatya’da aynı isimle yerleşim bölgesi vardır. | ERKEK |
| KAHYA | 1. Efendi, emir. 2. Ev sahibi, aile reisi. 3. Çiftlik yöneticisi. | ERKEK |
| KAİD | 1. Rehber kumandan. 2. Atlan yedekte götüren. 3. Oturan, ikamet eden. | ERKEK |
| KAİDE | 1. Oturan. 2. Temel, esas. 3. Başkent. | KIZ |
| KAİM | 1. Duran, ayakta duran. 2. Bir şeyi yapan icra eden. 3. Allah’ın emrini ifa eden. | ERKEK |
| KAİME | 1. Türklerde kağıt para manasına gelmektedir. | KIZ |
| KAİNAT | 1. Var olanların hepsi. Yaratıklar. Yer gök. | KIZ |
| KALAGAY | Al, kırmızı renk. | ERKEK |
| KALENDER | 1. Dünyadan elini eteğini çekip başı boş dolaşan. 2. Alçak gönüllü, gurur ve kibirden uzak, üstüne başına dikkat etmeyen bulduğu ile yetinen kimse. | ERKEK |
| KALGAY | 1. İzci kumandanı. 2. Kırım hanlığında veliahta verilen unvan. | ERKEK |
| KALHAN | 1. Kahramanoğulları’nın han soyundan, ceddi de Kalhan adını taşımaktadır. | ERKEK |
| KALKAN | 1. Kahramanoğullan’nın han soyundan, ceddi de Kalhan adını taşımaktadır. | ERKEK |
| KAM | 1. Hekim. 2. Düşünür. 3. Büyücü, sihirbaz. | ERKEK |
| KAMACI | Top kaması yapan ya da onaran kimse. | ERKEK |
| KAMAN | Dağların doruğuna yakın olan yerler. | ERKEK |
| KAMANBAY | (bkz. Kamar). | ERKEK |
| KAMARAN | Kızıl Deniz’de Yemen kıyılan yakınında bir ada. | KIZ |
| KAMBAY | Hekim, tabib, doktor. | ERKEK |
| KAMBER | Sadık hizmetkar / Hz Ali’nin kölesinin adı | ERKEK |
| KAMBİN | Mutlu, bahtiyar. | KIZ |
| KAME | Kâm, istek, arzu. | KIZ |
| KAMELYA | 1. Çaygillerden, büyük beyaz, kırmızı veya penbe renkte çiçekler açan dayanıklı yapraklı bir bitki. 2. Yabangülü, çingülü. | KIZ |
| KAMER | 1. Ay. 2. Sadık hizmetkâr. 3. Kur’anı Kerim’in 54. suresi. | ERKEK |
| KAMİL | 1. Bütün tam noksansız, eksiksiz. 2. Kemale ermiş olgun. 3. Yaşını başını almış terbiyeli, görgülü. 4. Alim, bilgin, geniş bilgili. | ERKEK |
| KAMİLE | Tam, eksiksiz. Kemale ermiş. Bilgin, bilgili. | KIZ |
| KAMRAN | İsteğine kavuşmuş olan. | ERKEK |
| KAMURAN | 1. Kâm sürücü, süren, arzusuna isteğine kavuşmuş mutlu. 2. Arzusuna erişen, bahtiyar, mutlu. | KIZ/ERKEK |
| KAMVER | İsteğine kavuşmuş, mutlu. | ERKEK |
| KANAT | Kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organları | KIZ/ERKEK |
| KANBER | 1. Hz. Ali’nin sadık, vefakâr kölesi. 2. Bir evin gediklisi. | ERKEK |
| KANDEMİR | Güçlü soydan gelen. | ERKEK |
| KANER | Yiğit soydan gelen. | ERKEK |
| KANİ | 1. Kanaat eden, yeter, bulup fazlasını istemeyen. 2. İnanmış kanmış. | ERKEK |
| KANİYE | 1. Kanaat eden, yeter, bulup fazlasını istemeyen. 2. İnanmış kanmış. | KIZ |
| KANSU | 1. Çin’in kuzey batısında önemli bir sınır kenti. 2. Çin’de müslümanların en çok bulunduğu eyalet. | ERKEK/KIZ |
| KANTARA | 1. Köprü, özellikle taştan yapılmış. 2. Su yolu, bcnd, hisar anlamına da gelir. | ERKEK/KIZ |
| KANUN | 1. Devletin teşri, yasama kuvveti tarafından herkesçe uyulmak üzere konulan her türlü nizam, kaide kural. 2. Herhangi bir mevzu üzerindeki kanunu taşıyan kitap. | ERKEK |
| KANUNİ | 1. Kanuna ait kararla ilgili. 2. Osmanlıların 10. padişahı Sultan 4. Süleyman’ın lakabı, Osmanlıların yükselme devrinin son padişahı. Daha çok lakab olarak kullanılır. | ERKEK |
| KANVER | Kanını ver, asil. | ERKEK |
| KAPAR | Akıl, ruh. | ERKEK |
| KAPKIN | Uygun, düzenli. | ERKEK |
| KAPLAN | Vahşi kedigillerden, benekli, yırtıcı hayvan. | KIZ/ERKEK |
| KAPLAN GİRAY | (1680-1738) yıllan arasında Kırım hanı oldu. 3 defa han olmuştur. | ERKEK |
| KAPLANGİRAY | (1680-1738) yıllan arasında Kınm hanı oldu. 3 defa han olmuştur. | ERKEK |
| KAPSAM | Şümul ihtiva, ihata, istiab, manalarına gelen uydurma bir kelime. | KIZ/ERKEK |
| KAPTAN | 1. Bir geminin sevk ve idare sorumlusu. 2. Şehirlerarası otobüs şoförü. 3. Baş pilot. | ERKEK |
| KARAALP | Esmer, kara yağız yiğit. | ERKEK |
| KARABEY | Esmer bey, rengi karaya çalan. | ERKEK |
| KARABUĞRA | Esmer, erkek deve. | ERKEK |
| KARACA | 1. Rengi karaya çalan, esmer, yağız. 2. Geyikgillerden, küçük, boynuzlu, güzel görünüşlü av hayvanı. 3. Üst kol. | ERKEK |
| KARACABEY | Esmer bey, rengi karaya çalan. | ERKEK |
| KARACAN | 1. Rengi karaya çalan, esmer, yağız. 2. Geyikgillerden, küçük, boynuzlu, güzel görünüşlü av hayvanı. 3. Üst kol. | ERKEK |
| KARAHAN | Esmer bey, Esmer hükümdar. Karahanlılar devletinin kurucusu. | ERKEK |
| KARAKAN | Bir tür dağ ağacı. | ERKEK |
| KARAMAN | 1. Esmer, yağız insan. 2. Güneybatı’da esen yel. | ERKEK |
| KARAN | Kahraman, yürekli – Karanlık | ERKEK |
| KARANALP | Karayağız, kahraman yiğit. | ERKEK |
| KARANFİL | Bir çeşit kokulu çiçek. | KIZ |
| KARANİ | 1. Orta Anadolu’da bir köy. 2. Veysel Karani’nin doğduğu yer. | ERKEK |
| KARARAN | Bir tür dağ ağacı. | ERKEK |
| KARASU | 1. Ağır akan su. 2. Çoğunlukla gözün iç basıncının çoğalmasıyla kendini gösteren körlüğe neden olabilen bir göz hastalığı. | ERKEK |
| KARATAY | Anadolu Selçuklu devlet adamı. | ERKEK |
| KARATEĞİN | Amuderya’yı vücuda getiren nehirlerden Surhab üzerinde önemli bir kent. | ERKEK |
| KARAYAĞIZ | Yağız, ünlü halk ozanı Karacaoğlan’ın adından | ERKEK |
| KARÇİÇEĞİ | Süsengillerden, beyaz pembe çiçekler açan soğanlı bitki. | KIZ |
| KARDELEN | 1. Çiğdem. 2. Nergisgillerden baharda çok erken çiçek açan soğanlı bir bitki. | KIZ |
| KARDİDE | İş bilir, uyanık, tecrübeli. | ERKEK/KIZ |
| KARER | yağız yiğit | ERKEK |
| KARGIN | 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan. | ERKEK |
| KARGINALP | Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit. | ERKEK |
| KARHAN | 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan. | ERKEK |
| KARİN | 1. Yakın. 2. Nail olan. 3. Hısım komşu. 4. Mabeynci. | ERKEK |
| KARLUK | Türk boylarından biri. | ERKEK |
BİR SONRAKİ SAYFA İÇİN AŞAĞIDAKİ NUMARALARI TAKİP EDİN..
