Manisa farklı lezzetleri ve geniş kültürüyle dikkat çekiyor. Tabi her şehrin kendine özgü meşhur yemekleri, meyveleri, yöresel yemekleri ve tatlıları hatta hediyelik eşyaları dahi vardır. Bu gün sizler için Manisa’da neler meşhur olduğunu Manisa’ya özgü ve tarihi yada gezilecek yerleri ile yemeklerini ve tatlılarını derliyeceğiz.
Eğer bir gün yolunuz Manisa‘ya düşerse ve (Manisa’da ne yenir) diye düşünürseniz. Manisa genelinde mutlaka tatmanız ve yemeden/içmeden dönmemeniz gereken lezzetler aşağıda. Umarız önerilerimizi beğenirsiniz! İşte bu konuda bilinmesi gereken Manisa‘nın meşhur özgü yemekleri, tatlıları ve meyveleri…
Turgutlu Dumanlı Papaz Eriği: Toprak yapısı ve iklimsel özelliklere bağlı olarak üzerinde dumanı andıran kurşuni bir tabaka olan Dumanlı Papaz Eriği, ince kabuklu, sulu ve yumuşak bir tür yeşil eriktir.
Salihli Odun Köfte: Salihli odun köftesi, 1 yaşına kadar olan erkek kuzu eti kıymasının metal şişlerin etrafına sıvandıktan sonra meşe odunu közünde pişirilmesiyle elde edilen ve kendine özgü güzel bir lezzeti olan bir köfte türüdür.
Salihli Kirazı: Salihli Kirazı, geç çiçek açan, olgunlaşması diğer kirazlara göre geç olan, meyveleri yuvarlağımsı kalp şeklinde, meyve kabuğu parlak koyu kırmızı renkte, meyve eti sert, tatlı, sulu ve çatlamaya dayanıklı olan, uzun saplı bir kiraz türüdür.
Manisa Taban Simidi: Un, su, nohut mayası, pekmez ve susamdan yapılan, şeklinin yassı olmasından dolayı taban simidi olarak adlandırılan, hafif tatlımsı ve içi beyaz olan bir unlu mamul ürünüdür.
Manisa Mesir Macunu: Manisa Mesir Macunu 41 çeşit baharat ve bitkinin ağdalaştırılmış şeker veya bal ile karışımından oluşan bir macun çeşididir. Geçmişte Merkez Efendi tarafından Kanuni Sultan Süleyman’ın annesi Hafsa Sultan’ın hastalığı için yapılan bu macun Hafsa Sultan’ın şifa bulması neticesinde halka da dağıtılmış ve bu şekilde yaygınlaşmıştır.
Kula Leblebisi: Geçmişi bir asra dayanan ve genellikle Uşak vilayetinde tarımı yapılan kaliteli nohutlardan kınalanarak imal edilen Kula leblebisi, 16 farklı çeşidi ile dünyanın birçok yerine de ihraç edilmektedir.
Köprübaşı Çileği: İlçenin iklim yapısı nedeniyle aroması ve kokusu çok yüksek olan ve dayanıklı olması sayesinde ihracatı da yapılan bir çilek türü.
Kırkağaç Kavunu: Yaklaşık 600 yıldır üretilen, yazlık taze tüketime ve kışlık olarak yıl sonuna kadar saklanabilme özelliklerine sahip olan, kendine has görünümü, tadı ve aroması bulunan Dünyaca ünlü bir kavun türüdür.
Gördes Ayvası: Gördes Ayvası, iriliği, rengi, kokusu, lezzeti ve aroması kendine has olan ve ülke çapında tanınan bir ayva çeşididir.
Demirci Hünnabı: Çin’de “ölümsüzlük meyvesi” olarak anılan ve şifalı olduğu belirtilen hünnabın Türkiye’de üretildiği merkezlerden birisi de Manisa’nın Demirci ilçesidir.
Alaşehir Sultaniye Üzümü: Dünyanın en lezzetli üzümü olarak bilinen, küçük, seyrek ve oval taneli, yeşilimsi-sarı renkli ve çekirdeksiz olan Sultaniye üzümü sadece Türkiye’ye değil aynı zamanda Dünya’nın 30’a yakın ülkesine de ihraç edilmektedir.
Alaşehir Kapaması: Açılan ve kare kare kesilen hamur parçalarının içine kıymalı harç konulup bohça şeklinde kapatıldıktan sonra tavada kızartılarak yapılan ve üzerine et suyu dökülerek servis edilen bir yemek türü.
Alaşehir Ekmeği: Sert buğday unundan elde edilen sarı un kullanılarak yapılan Alaşehir Ekmeği, lezzetini ve zengin aromasını geleneksel ekşi hamur yöntemine ve taş fırınlarda odun ateşinde pişirilmesine borçludur.
Akhisar Uslu Zeytini: Ülkemizin en iyi siyah salamuralık zeytin çeşitlerinden olan, dilimli zeytin üretiminde ve sofralık olarak kullanılan orta irilikteki bu zeytini diğer zeytin türlerinden ayıran en belirgin özellik; hasat yapılan zeytin ağaçlarının Manisa’nın Akhisar ilçesinde yetişen Uslu tipi Zeytin fidanlarından olmasıdır.
Akhisar Köfte: Akhisar Köfte, Alaca Dana etinin köfte hamuru olarak işlenmesi ve dört parmak izinin belli olacak şekilde elde sıkılıp ızgarada pişirilmesiyle yapılan bir köfte türüdür.
Akhisar Domat Zeytini: Memleketimizin en iyi yeşil salamuralık çeşidi olan ve genellikle sofralık olarak kullanılan orta irilikteki bu zeytini diğer zeytin türlerinden ayıran en belirgin özellik; hasat yapılan zeytin ağaçlarının Manisa’nın Akhisar ilçesinde yetişen Domat tipi Zeytin fidanlarından elde edilmesidir.
Yunus Emre ve Tapduk Emre Türbesi: İslam Tasavvufunun en iyi düşünürlerinden Yunus Emre ve Hocası Tapduk Emre’nin Türbelerinin Kula’ya bağlı Emre Köyü’nde yer aldığına inanılmaktadır. Türbe içinde Tapduk Emre ve Aile fertlerinin, türbe kapısının hemen önünde de Yunus Emre’nin mezarı bulunduğu kabul edilmektedir.
Soma Kömür Havzası: Soma kömür havzası, rezervi ve kömür kalitesi bakımından ülkemizin en önemli linyit kömürü havzalarından birisidir ve burada 150 yıldan beri kömür madenciliği yapılmaktadır.
Sardes Antik Kenti: Lidya Devleti’nin başkenti olan ve tarihte, devlet güvencesinde paranın ilk basıldığı yer olarak bilinen Sardes Antik Kenti’nin kalıntıları Salihli ilçesi, Sart kasabasındadır.
Ağlayan Kaya Niobe: Karaköy semti Çaybaşı Mevkii’nde kadın başı şeklindeki bu kayanın göz çukuru şeklindeki girintilerinden sızan su damlaları, yazgısı trajik geçmiş olan Lidyalı Niobe’nin gözyaşları olarak yorumlanır ve halk arasında “Ağlayan Kaya” adıyla anılır. Bu doğal kaya oluşumuna batı yönünden bakıldığında tepesinde bir kadın başının yandan bir silueti görülür.
Yuntdağı El Halısı: Manisa’nın kuzeyinde yer alan Yunt Dağı Bölgesindeki Türkmen ve Yörük aşiretleri tarafından kurulmuş köylerde, kendi hayvanlarından elde ettikleri yapağıları ve bitkisel boyaları kullanarak gerçekleştirdikleri halı üretimi yüzyıllardır devam etmektedir.
Kula El Halısı: İlk örnekleri 17. yüzyılda görülen ve bu yüzyılın sonlarına doğru yaygınlaşan, atkıları ve çözgüleri yün olan ve Türk Düğümü adı verilen bir teknikle dokunan Kula halıları genellikle seccade tarzındadır.
Gördes El Halısı: Genellikle seccade ebatlarında, mihraplı ve köşe-göbekli olarak dokunan Gördes halılarının lacivert, mavi, kırmızı, yeşil ve krem renkleri karakteristik özelliklerindendir.
