Mersin farklı lezzetleri ve geniş kültürüyle dikkat çekiyor. Tabi her şehrin kendine özgü meşhur yemekleri, meyveleri, yöresel yemekleri ve tatlıları hatta hediyelik eşyaları dahi vardır. Bu gün sizler için Mersin’e neler meşhur olduğunu Mersin’e özgü ve tarihi yada gezilecek yerleri ile yemeklerini ve tatlılarını derliyeceğiz.
Eğer bir gün yolunuz Mersin‘e düşerse ve (Mersin’e ne yenir) diye düşünürseniz. Mersin genelinde mutlaka tatmanız ve yemeden/içmeden dönmemeniz gereken lezzetler aşağıda. Umarız önerilerimizi beğenirsiniz! İşte bu konuda bilinmesi gereken Mersin‘in meşhur özgü yemekleri, tatlıları ve meyveleri…
Tarsus Dikenli İncir: Doğu Akdeniz’de doğada kendiliğinden yetişen ve bir kaktüs türü olan dikenli incir, yumuşak ve tatlı meyveleri için Mersin’in Tarsus ilçesinde yoğun olarak yetiştirilir.
Tarsus Humusu: İlk yapımı 1920’lerde başlamış olan Tarsus Humusu, pişmiş nohudun bakır kaplar içerisinde tokmakla ezilmesinden sonra içerisine tahin, limon suyu, sarımsak ve çeşitli baharatlar ilave edilmesiyle ve sonra üzerine kızdırılmış pul biberli yağ dökülmesi ve isteğe bağlı olarak pastırma eklenmesiyle hazırlanan ve sıcak olarak tüketilen bir yemek çeşididir.
Tarsus Sarıulak Zeytini: Siyah ve yeşil sofralık zeytin olarak değerlendirilen, yağı açık yeşil-sarı renkli ve kuvvetli meyve kokulu olan Tarsus Sarıulak Zeytinini diğer zeytinlerden ayrılan en önemli özelliği hasadın yapıldığı zeytin ağaçlarının Tarsus yöresinde yetişen zeytin fidanlarından aşılama ve çelikleme yolu ile elde edilmesidir.
Tarsus Şalgamı: Siyah havuç, şalgam turpu, doğal maya olarak bulgur unu (kepeği), su ve tuzdan yapılan şalgam suyuna acılı olması istendiğinde de süs biberi eklenir.
Tarsus Yayla Bandırması: Tarsus Beyazı üzümünden yapılan pekmez, Tarsus yaylalarında yetişen ceviz, nişasta ve su ile yapılan ve bir tür tatlı atıştırmalık olan cevizli sucuktur.
Tarsus Beyazı Üzüm (Topacık): Yaprakları hafif tüylü olduğu için salamura olarak kullanılmayan ancak üzümü oldukça tatlı ve şekerli olan küçük ve yumuşak çekirdekli bir üzüm türüdür.
Silifke Yoğurdu: “Silifke’nin yoğurdu kız seni kimler doğurdu…” diyerek üstüne türküler derlenip, halk oyunları oynanan Silifke Yoğurdu, Toroslar’da otlayan keçilerin sütleriyle yöreye has farklı mayalar kullanılmasıyla üretilen yöresel bir yoğurt çeşididir.
Silifke Çileği: Silifke Çileği, iri büyüklükte, parlak kırmızı renkli, meyve eti sert, yuvarlak ve konik şekilli olan, ortalama meyve ağırlığı 30-50 g arasında değişen, kokusu ve aroması da oldukça güzel olan bir çilek çeşididir.
Mut Zeytinyağı: Mut ilçesindeki zeytinlerden elde edilen yağlar altın sarısı rengindedir; kimyevi gübre ve zirai ilaç kullanılmamasından dolayı doğal ve kendine has olan tadı, kokusu ve hoş bir aroması vardır. Dil ucunda bıraktığı hafif ve geçici yakıcılık hissi zeytinyağlarında aranılan üstün özelliklerdendir.
Mut Kayısısı: Mut kayısısını diğer bölgelerde üretilen kayısılardan ayıran özelliklerin başında kendine has koku ve aroması olması, kırmızı yanak yapması, iri ve dayanıklı olması, çekirdeğinin kolay ayrılması ve kurutulmadan yaş olarak tüketilmesi gelmektedir.
Mersin Tantunisi: Dana etinin kaburga kısımları, pamuk yağı, kırmızı toz biber, sumak, tuz, domates, soğan ve maydanoz ile kızgın sacda kavrularak yapılan ve genellikle ekmek arası olarak yenilen bir et yemeğidir.
Mersin Kerebici (tatlı): Hamurun irmik, yağ, karbonat ve şekerle yoğurulmasından sonra isteğe göre içi fıstık ya da ceviz doldurularak yapılan kerebiç, üzerinde çöven otu köklerinden yapılan kaymak ile servis edilen bir tatlı türüdür.
Mersin Cezeryesi: Havuç, şeker, tarçın ve Hindistan cevizinden isteğe göre fındıklı, antep fıstıklı veya cevizli olarak üretilen Cezerye, özellikle Mersin bölgesinde yapılan bir tatlı türüdür.
Gülnar Kuş (Kişniş) Üzümü: C vitamini bakımından zengin olan, normal üzümden daha küçük olup çekirdeği bulunmayan kişniş üzümünün Anavatanı Anadolu’dur ve özellikle Gülnar ve Senirkent’te üretilir.
Gezende Eriği: Gezende eriği, damak tadı, aroması, sululuk ve gevrekliğiyle çok güzel bir özelliğe sahip olan bir cins can eriğidir.
Erdemli Lamas Limonu: Türkiye limon ihtiyacının %65′ini karşılayan Erdemli “Limonun Başkenti” olarak da bilinir.
Bozyazı Kavutu: Bozyazı ve çevresinde çobanların dağda uzun yürüyüşlerle hayvanlarını otlatırken günlük enerji ihtiyaçlarını karşılamak için yedikleri; yörede yetişen keçiboynuzu, fıstık, susam ve ak darının helva kıvamına gelinceye kadar dibekte dövülmesiyle yapılan bir helva türüdür.
Anamur Muzu: Renk, koku ve tat olarak ithal muzlarla kıyaslanamayacak kalitede olan Anamur muzu, Türkiye muz ihtiyacının yüzde 50’sini karşılar.
Nusrat Mayın Gemisi: Günümüzde Tarsus’ta demirli olan Nusrat’ın döşediği mayınların 1915’te düşman zırhlılarını sulara gömmesi Çanakkale Savaşının kaderini değiştirmiş ve ona “dünyanın en ünlü mayın gemisi” unvanını kazandırmıştır.
Kız Kalesi: 1199 yılında I. Leon tarafından yaptırılan ve Deniz Kalesi olarak da bilinen Kızkalesi, adını da verdiği belde sahilinde kıyıdan 600 metre açıkta küçük bir adacığın üzerinde kurulmuştur.
Cennet ve Cehennem Obrukları: Silifke İlçe Merkezinde 25 km mesafede Antik Narlıkuyu Limanının 2 km kuzeybatısında yer alan Cennet ve Cehennem Obrukları yaklaşık 130 metre derinlikte doğal olarak oluşmuş iki yer altı mağarasından oluşur.
Ashab-ı Kehf (Yedi Uyurlar) Mağarası: Kuran-ı Kerim’in Kehf Suresinde de sözü edilen bu mağara Müslüman ve Hristiyanlarca kutsal sayılır. Putperestliğe dönmeyi kabul etmedikleri için Rum Hükümdar Dakyanus’un zulmünden kaçan yedi Hristiyan genç sığındıkları bu mağarada Allah’ın yardımı ve mucizesi ile yaklaşık 300 yıl uykuda tutularak korunmuşlardır.
Alahan Manastırı: Evliya Çelebi’nin “Ustasının elinden yeni çıkmış gibi duruyor” diye anlattığı Alahan Manastırı, Mersin-Karaman karayolu üzerinde Geçimli Köyü civarında yer alır.
