Bazı insanlar vardır ki doğduğu zamana ait değildir. Çağların ötesinde yaşarlar. Onlar ışık olur çevresini aydınlatırlar. Cevherlerin usta ellerde yetişmesi, değerinin ortaya çıkması için belirli bir zamanın geçmesi lazımdır. Sürekli doğum sancısı çekenlerin dillerinden inci, mercanlar dökülür. Mevlânâ Celaleddin, “hamdım, piştim, yandım elhamdülillah!” derken en güzel iksiri ve insan-ı kâmilin yolunu göstermiştir.
Büyük ve alimler’den Mevlana Celaleddin Rumi sözleri ve nasihatları ile hayatınıza yön verecek altın değerinde sözleri derledik. İnsan için faydalı olan bilgi, bilgilerin en üstünüdür, en güzel rehberdir. Bu çalışmamdaki amaç, toplumda ortaya çıkan bozulmanın durulması adına, ‘bir damla’ olabilmektir.
Konya’da yaşamış ünlü düşünür ve şair Mevlana Celaleddin Rumi’dir. Muhammed Celâleddîn-i Rumi veya kısaca bilinen adıyla Mevlana 30 Eylül 1207 – 17 Aralık 1273), 13. yüzyılda yaşamış büyük tasavvuf alimlerindendir. Mevlâna’nın babası Belh Şehrinin ileri gelenlerinden olup, sağlığında “Bilginlerin Sultânı” ünvanını almış olan Hüseyin Hatibî oğlu Bahâeddin Veled’tir. Annesi ise Belh Emiri Rükneddin’in kızı Mümine Hatun’dur. Mevlana 17 Aralık 1273 yılında vefat etti. Öldüğü geceye düğün gecesi anlamına gelen şeb-i arus dendi. Mevlana Celaleddin Rumi’nin kabri Konya’dadır. Mevlana türbesi aynı zamanda müze olarak halkın ziyaretine açıktır.
MEVLANA AYIP-AYIPLAMAK, KUSUR-KUSUR BULMAK SÖZLERİ
Ört ki, senin de ayıbını örtsünler. Kendinden emin olmadıkça kimseye gülme! (Mevlana Celaleddin Rumi)
Gözünü hırs bürüyen kendi ayıbını zerre kadar göremez, fakat gene de âlemin ayıbını arar! (Mevlana Celaleddin Rumi)
Her şeyin sonu, önden belli olmaz, gizlidir. Fakat meydana çıkınca akıllı da görür, cahil del Mademki ayıbı görmüyorsun, bari ihtiyatı elden bırakma, sele verme behey inatçı! (Mevlana Celaleddin Rumi)
Denizin dibinde inciler, taşlarla karışık olarak bulunur. Övülecek şevler, ayıplar, kusurlar arasında olur. (Mevlana Celaleddin Rumi)
(Başkalarında) ayıp gören (arayan) gayb âleminin kokusunu bile alamaz. (Mevlana Celaleddin Rumi)
Âlemde her şey ayıpsız olsaydı, ticaret edenlerin hepsi aptal olurdu. Bu takdirde kumaş tanımak pek kolaylaşırdı. Mademki ortada ayıp yok, ehil ne oluyor, ehliyetsiz ne oluyor? Fakat eğer her şey de ayıplı olsaydı, bilginin ne faydası olurdu? Mademki hepsi odun, burada ödağacı yok demektir. (Mevlana Celaleddin Rumi)
Nerede kerem, nerede ayıp örtmek, nerede hayâ? Hani Peygamberler, yüz binlerce ayıbı örterlerdi? (Mevlana Celaleddin Rumi)
Zengin, kulağına kadar ayıp içine dalmıştır fakat malı vardır ve mal ayıbını örter. Tamahkâr tamahı yüzünden zengin ayıbını görmez. Tamahkâr bütün gönülleri kaplar. (Mevlana Celaleddin Rumi)
Gayb âleminden çok sızıntı olursa bu dünyada ne hüner kalır, ne de ayıp. (Mevlana Celaleddin Rumi)
insanlarda ayıptan başka hiçbir şey görmeyene ayıplar olsun. Gayb âleminden gelen temiz ruh, aynı yerden gelen kardeşlerde nasıl olur da ayıp görür? Ayıp, hiçbir şey bilrfıeyen, cahil kişiye göre ayıptır. Fakat her şeyi hoş gören, olduğu gibi kabul eden Cenâb-ı Hakk’a karşı ayıp değildir. (Mevlana Celaleddin Rumi)
Kötü iç’in ayıbını deri örter; iyi iç’i de gayret dolayısıyla Gayb âlemi. (Mevlana Celaleddin Rumi)
Allah, bir kimsenin perdesini yırtmak isterse, onu, temiz kişileri ayıplamaya meylettirir. Allah, bir kimsenin ayıbını örtmek isterse, o kimse, ayıplı kimselerin ayıbı hakkında ses çıkaramaz olur. (Mevlana Celaleddin Rumi)
