Bazı insanlar vardır ki doğduğu zamana ait değildir. Çağların ötesinde yaşarlar. Onlar ışık olur çevresini aydınlatırlar. Cevherlerin usta ellerde yetişmesi, değerinin ortaya çıkması için belirli bir zamanın geçmesi lazımdır. Sürekli doğum sancısı çekenlerin dillerinden inci, mercanlar dökülür. Mevlânâ Celaleddin, “hamdım, piştim, yandım elhamdülillah!” derken en güzel iksiri ve insan-ı kâmilin yolunu göstermiştir.
MEVLANA UYKU RÜYA İLE İLGİLİ MESAJLARI
Nefsin ejderhadır. Öldü sanma uykuya dalar o. Dertten eline fırsat düşmediği için uyur. Derdin bitince çıkar hemen. Hüner dertsizken de nefsi uykuda tutmadadır. Hz Mevlana
Güzelliğin bir damlası olan Leyla için uykuyu haram etmek çok değilse güzelliğin kaynağı Mevla için bir ömrü feda etmek az bile. Hz Mevlana
Yemeyi, uyumayı biraz azalt da O’nunla görüşmek için bir armağan götür. Geceleri az uyuyanlardan, seher çağlarında istiğfar edenlerden ol. Hz Mevlana
Düş yorucu rüyada gülmeyi ağlamaya, hayıflamaya, kederlenmeye yorar. Ağlamayı da sevince, feraha verir ey şen, esen kişi! Hz Mevlana
O yüce padişah, her gece seher vaktine kadar mhJara “Ben
sizin Rabbiniz değil miyim?” diye sormakta, ruhlar da “Evet,
Rabbimizsin” diye cevap vermekte. Hz MevlanaGönül, ebedi olmayan mülkü, bir rüya bil! Hz Mevlana
Ruhlar, her gece bu kafesten kurtulurlar, ne kimsenin hâkimi, ne de mahkûmu olmayarak feragate ulaşırlar. Geceleyin zin-dandakilerin zindandan haberleri yoktur, sultana mensup davetliler, geceleyin devletten haberdar değildirler. Ne gam var, ne kar ve ne zarar düşüncesi. Ne bu filân kadının hayâli, ne o filân erkeğin kuruntusu! Hz Mevlana
Allah’ım, sen her gece ruhlan ten tuzağından azad eder, onları dünyaya ait işlerden, hâtıralardan kurtarırsın. Ruhlar, her gece ten kafesinden kurtulurlar da, kimsenin hükmü altında bulunmayan, kimseye hükmetmeden hürriyete kavuşurlar. Zindandaki mahpuslar, gece uyuyunca, zindanda bulunduklarından habersizdirler. Yüksek mevkilerde bulunanlar da refah içinde yaşayan mutlu kişiler de uykuya dalınca her şeylerini kaybederler. Uykuda ne gam, ne kazanmak, ne de kaybetmek endişesi vardır. Ne de şunun bunun hayâli vardır. Halkın canları, nedeni, niçini olmayan bir sahraya (ruhlar âlemine) gider. Ruhları ruhlar âleminde, bedenleri de yattıkları yerde istirahat eder. Sonra ilahî bir işarede, bütün ruhları tekrar ten tuzaklarına getirir, onlan iyi ve âdil insan olmaya davet eder. Vaktaki seherin nuru görünür, felek akbabası altın kanatlanın çırpar, sabah olur, güneş doğar. Sabahın yaratıcı olan Allah, İsrafil gibi bütün ruhları alır o ülkeden, ruhlar âleminden şu görünen âleme, sûret âlemine getirir. Etrafa dağılmış, yayılmış olan ruhlan beden ile bağlar. Böylece bedenleri tekrar ruhlara hâmile yapar, gebe bırakır. Geceleri insanlar uykuya dalınca can atlarının beden eğerlerini soyar alır. “Uyku, ölümün kardeşidir” hadisinin sırn budur. Hz Mevlana
Geceleri uykuya dalınca, gönüllerden sürülüp çıkarılmış olan hatıralar, duygular, düşünceler, sabah olup da bedenler uyandıktan sonra Hakk’ın hidayeti ile geri gelirler, sahiplerini tanırlar. Uyanınca, senin sanatın ve hünerin, sebepler kapısını açmak üzere yine sana gelir. Kuyumcunun hüneri demirciye gitmez, bu güzel huylunun huyu da, öteki kötü huyluya mal olmaz. Hünerler ve huylar, kıyamet günü, çeyiz gibi kalkar sahibine gelirler. Hünerler ve huylar, uykudan uyanınca koşa koşa gelirler, sahiplerini bulurlar. Güzel olsun, çirkin olsun, bütün huylar ve hünerler, sabah olunca sahiplerine döner gelirler. Nitekim posta güvercinleri gibi, beden şehirlerinden uçar giderler, ötelere mektuplar götürürler. Sonradan dönerler, kendi şehirlerine getirirler. Hz Mevlana
Ey Hak yolcusu, sen şimdi duyguların yükü altında ezilmektesin. Bu yüzdendir ki yorgunsun, bitkinsin, zayıfsın, düşecek gibisin. Fakat uykuya varınca, duygularının yükünden kurtulursun. Yorgunluk, bitkinlik duymazsın. Üzüntüler, acılar gider. Zahmetten, sıkıntıdan eser kalmaz. Biz gafiller, ancak uykuya dalarak, duygularımızın etkisinden kurtulurken, velîler, uyanıkken de duygularının yükünden kurtulmuşlardır. Bu yüzdendir ki bizi üzen, perişan eden olaylar onları hiçbir zaman üzmez, onlar hiçbir zaman korkmazlar, mahzun olmazlar. Hz Mevlana
