Bazı insanlar vardır ki doğduğu zamana ait değildir. Çağların ötesinde yaşarlar. Onlar ışık olur çevresini aydınlatırlar. Cevherlerin usta ellerde yetişmesi, değerinin ortaya çıkması için belirli bir zamanın geçmesi lazımdır. Sürekli doğum sancısı çekenlerin dillerinden inci, mercanlar dökülür. Mevlânâ Celaleddin, “hamdım, piştim, yandım elhamdülillah!” derken en güzel iksiri ve insan-ı kâmilin yolunu göstermiştir.
Konya’da yaşamış ünlü düşünür ve şair Mevlana Celaleddin Rumi’dir. Muhammed Celâleddîn-i Rumi veya kısaca bilinen adıyla Mevlana 30 Eylül 1207 – 17 Aralık 1273), 13. yüzyılda yaşamış büyük tasavvuf alimlerindendir. Mevlâna’nın babası Belh Şehrinin ileri gelenlerinden olup, sağlığında “Bilginlerin Sultânı” ünvanını almış olan Hüseyin Hatibî oğlu Bahâeddin Veled’tir. Annesi ise Belh Emiri Rükneddin’in kızı Mümine Hatun’dur. Mevlana 17 Aralık 1273 yılında vefat etti. Öldüğü geceye düğün gecesi anlamına gelen şeb-i arus dendi. Mevlana Celaleddin Rumi’nin kabri Konya’dadır. Mevlana türbesi aynı zamanda müze olarak halkın ziyaretine açıktır.
MEVLANA VUSLAT İLE İLGİLİ MESAJLARI
Her nerede vasıta çoğalırsa vuslat kaybolur gider. Vasıta az olunca kavuşma zevki daha fazladır. (Hz. Mevlana)
Her cüz, kendi aslına arkadaş olmayı diler, onu ararsa, ayrılıkta kalan bu garip canın hâli ne olur; var, sen kıyas et! (Hz. Mevlana)
Hiçbir âşık yoktur ki sevgilisinin vuslatını arasın dilesin de, sevgilisi onu aramasın, dilemesin! (Hz. Mevlana)
Canana ulaşmayan, sevgiliye kavuşmaya çalışmayan can, binlerce bile olsa yarım tenden ibarettir. (Hz. Mevlana)
Hak katından bilgi gerek ki insanı Hakk’a ulaştırsın. (Hz. Mevlana)
Ölüm günüm, doğum günümdür. (Hz. Mevlana)
Kaderde sevmek var ama kavuşmak yok ise şayet, olsun! Vuslata aşık gönül susmaya da razı. (Hz. Mevlana)
”Öğreneceksin yüreğim ! Öğreneceksin… Dünyanın hasret, ölümün vuslat olduğunu…” (Hz. Mevlana)
Can, canana ulaşmadıkça ebediyen kördür, ebediyen yaslıdır. (Hz. Mevlana)
Akıl ve zekâda kemâle ermekle insan Hakk’a varamaz. Allah’ın fazlı, keremi ancak kırık kalpleri, yıkık gönülleri arar. (Hz. Mevlana)
Ben hem hamım hem kavrulmuş kebap olmuşum. Hem gülmedeyim hem ağlıyorum. Alemi hayretlere salmışım kendim de hayretteyim. Vuslat içinde ayrılığa düşmüşüm ben. (Hz. Mevlana)
Senin aşktan yana nasibin varsa dokunsan da yanacaksın dokunmadan da. İyi bil ki bazıları hasrette yanar, bazıları da vuslatta! (Hz. Mevlana)
Kapına geldim. Ve ben ben olmaktan vazgeçtim. Sen yeter ki kim o de. Kim olmamı istiyorsan o olmaya geldim. (Hz. Mevlana)
Kaderde sevmek var ama kavuşmak yok ise şayet olsun! Vuslata aşık gönül susmaya da razı. (Hz. Mevlana)
Bize gözün değil, gönlün gördüğü yürek gerek. Düşlerdeki tabir değil, gerçeğe vuslat gerek. (Hz. Mevlana)
Ey yar! Kaderde sevmek var ama kavuşmak yok ise şayet, olsun, hükmün sahibi bundan razı ise; Vuslata aşık gönül susmaya da razı. – (Hz. Mevlana)
Bir gün kızsan bana, alsan başını, yüz bin yıllık yere gitsen, dönüp kavuşacağın yer ben’im demedim mi? – (Hz. Mevlana)
Ölüm günümde tabutum yürüyüp gitmeye başladı mı, bende bu cihanın gamı var, dünyadan ayrıldığıma tasalanıyorum sanma; bu çeşit şüpheye düşme, bana ağlama, yazık yazık deme. Şeytanın tuzağına düşersem işte hayıflanmanın sırası o zamandır… – (Hz. Mevlana)
Hem gülmedeyim hem ağlıyorum Alemi de hayretlere salmışım kendim de hayretteyim Vuslat içinde ayrılığa düşmüşüm ben.” (Hz. Mevlana)
