Dünyada binlerce çeşit örümcek vardır, ama Türkiye’de yaklaşık 650 tür bulunmaktadır. Bu örümcekler doğadaki canlılar için ve insan sağlığı için oldukça tehlike oluşturan böcek türleri arasında yer almaktadır. Örümcekler saldırgan ve gözü aç bir hayvandır. Avları çok geniş kapsamlıdır çok rahatlıkla yem bulabilirler genellikle böcek türlerinden beslenirler.
Örümceklerde, diğer eklembacaklılar gibi açık bir dolaşım sistemi bulunur. Kılcal damarları yoktur. Hemen hemen her yerde rastlanan örümcek ağı, aslında bir sanat şaheseridir. Yapılış maksadı avlanmak olan ağ, bir nevi tuzaktır. Fakat her örümcek türü ağ yapmaz. Ancak bütün örümcekler ağ tellerinden yumurtalarının etrafını saran kozalar yaparlar. Ağ örmeyenler de dâhil tüm örümcekler, ipeğe, onsuz yaşayamayacakları şekilde birçok yönden bağımlıdır. Ağ kurmayan bu tür avcı örümcekler de, arkalarında ağdan bir iz bırakarak, rüzgarla sürüklenmekten korunurlar. Erkekler, dişileri bulmakta da bu izlerden faydalanırlar.
Bir örümcek nereye giderse gitsin, arkasından ipekten bir ip örer. Bu ipe tarak çizgisi adı verilir. Bu tarak çizgisine aynı zamanda “yaşam çizgisi” de denir. Örümcek, düşmanlarından kaçmak için bu ipi kullanır.
Örümcek eğer ağındayken kendini tehlikede hissederse, ağından tarak çizgisine kayar ve çimenliklere saklanır veya tehlike geçene kadar ağında asılı kalır. Tehlike geçtikten sonra ipten tırmanarak ağına geri döner.
Avcı örümcekler tarak çizgilerini, yüksek yerlerden yer yüzeyine doğru sarkmak için kullanır. Örümcekler ayrıca, bağlantı diskleri adı verilen yapışkan iplerden oluşan küçük kütleler yapmak için ipekten faydalanır. Bağlantı disklerini, tarak çizgilerini birçok değişik yüzeye tutturabilmek için kullanırlar.
Birçok ağ ören örümcek, avlarını yakalarken yapışkan ipler veya geniş ağlar örer.
Daire şeklinde ağ ören örümcekler, kurbanlarını aynı bir mumya gibi ağ ile sanp kaçmalarını önler.Örümcek ağları suda çözülmezler ve bilinen en güçlü doğal iplik türüdürler. Bu iplikler proteinden, örümceğin, ipek dokuları tarafından yapılır.
