Pire arı ve kuş gibi kendi cinsleriyle haberleşir. Pire eskiden zavallı bir asalak olarak bilinirdi. Fakat son araştırmalar, üzerinde durulacak yetenekleri olduğunu göstermektedir.
Pire, çok yüksek frekanslı sesler yayacak ve alacak özelliklere sahiptir. Elektron mikroskopla yapılan incelemeler, pirenin arka kısmındaki kılların anten düzeninde olduğunu göstermektedir. Çok yüksek frekanslı seslerle bu kıllar titreşmekte ve bunlar sinir uçlarınca algılanmaktadırlar.
Pirenin esas yayınları ise karnının altındaki minik hava deliklerinden yapılmaktadır. Bir pirenin yayınladığı haberi diğer pireler almakta ve büyük bir olasılıkla yiyecek bulunan yeri; yeni kanı emilecek avı haber vermektedir.
Pirenin bu durumu, yalnızca bencil bir asalak olarak değil, yeni bir şeyler bulacaklar için örnek alınacak, en azından iyi incelenecek bir hayvan olduğunu göstermektedir.
Mancınık mekanizması Burrows, “Pireler sıçrama şampiyonu olarak bilinirdi. Ama ben, gerçek şampiyonun salya böceği olduğunu gösterdim. Bu şampiyonluğu, tuhaf bir mancınık mekanizması kullanarak elde ediyorlar” diyor. Sıçramanın iki yolu var. Kangurular ve diğer uzun bacaklı hayvanlar, bacaklarının gücünden destek alıyorlar. Kısa bacaklı olan pire ise, biriktirdiği enerjiyi aniden serbest bırakarak hız kazanıyor.
Salya böceğinin hızı Dr. Burrows, salya böceğinin, benzer bir mancınık mekanizması yoluyla, saniyede 4 kilometre hıza ulaşabildiğini bulguladı. Pire, sıçrarken ağırlığının 135 katı kadar bir kuvvet uyguluyor. Salya böceğinde bu oran, 400 kata kadar yükselmekte. Bunlara kıyasla, iyi bir atlet, sıçrarken kendi ağırlığının üç katı kuvvet uyguluyor.
