1978 yılında Plüton’un Charon adlı bir kılavuz ayı bulundu. Plütonun en büyük doğal uydusu ve ayıdır. Bu ay, Plüton’un üçte bir küçüklüğündedir ve yakın gezegenine oranla solar sistemdeki en büyük aydır. Plüton’un en büyük doğal uydusu ya da ikili gezegen sisteminin diğer cüce gezegeni olan Neptün ötesi gökcismidir. Ayrıca Charon dış Güneş Sisteminde daha küçük bir gökcismi olan Chiron ile karıştırılmamalıdır.
Charon’un sert yüzeyi metan ve donmuş – buz nitrojen ile kaplıdır. Az miktarda donmuş suyun da var olduğu düşünülmektedir. Uydunun küçük kayalı bir çekirdeğinin de olduğu iddialar arasındadır.
Aralarında 20.000 km vardır. Kimse Plüton’un böyle büyük bir ay’ı nasıl idare ettiğini bilememektedir. Bazı bilim adamları Charon’un bir patlama sırasında Plüton’dan kopan buz parçalarından oluştuğunu düşünmektedir. Charon 22 Haziran 1978 tarihinde gökbilimci James Christy tarafından keşfedilmiştir. Charon’un geçici adı S/1978 P 1 ‘di. Yunan mitolojisinde Charon ölüleri kayıkla diğer dünyaya götüren kayıkçıdır ve tanrı Hades ile ya da Roma mitolojisindeki adıyla Plüton ile birlikte anılır.
